Σάμιουελ Μπέκετ: "Όλοι γεννιόμαστε τρελοί, μερικοί παραμένουν"

Ο Σάμιουελ Μπέκετ γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1906 και έφυγε στις 22 Δεκεμβρίου 1989. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του περασμένου αιώνα.

Ο Σάμιουελ Μπέκετ δεν ήταν απλά θεατρικός συγγραφέας, λογοτέχνης και ποιητής, ήταν ένας φιλόσοφος. Αντιλαμβανόταν τη ζωή με τον δικό του τρόπο, απαισιόδοξο μεν αλλά γεμάτο χιούμορ. Για τον Μπέκετ μπορεί η ζωή να είναι γεμάτη δυσκολίες αλλά είναι το “ταξίδι” που αξίζει.

Αποφθέγματα του Σάμιουελ Μπέκετ

Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.
Περιμένοντας τον Γκοντό

Το τέλος είναι η αρχή και παρ’όλα αυτά συνεχίζεις 

Ο Θεός είναι ένας μάρτυρας που δεν μπορεί να ορκιστεί. – Watt (1943)

Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.

Κάθε λέξη είναι ένας άχρηστος λεκές στη σιωπή και στο τίποτα.

Οι αναμνήσεις σε σκοτώνουν. Δεν πρέπει λοιπόν να σκέφτεσαι όσα αγαπάς, ή μάλλον καλύτερα να τα σκέφτεσαι, γιατί ειδάλλως διατρέχεις τον κίνδυνο να τα βρεις, λίγο λίγο, στο μυαλό σου. – Διωγμένος (1946)

Δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο απ’ τη δυστυχία.
Το τέλος του Παιχνιδιού (1957)

Ναι, ναι, είναι το πιο κωμικό πράγμα στον κόσμο. Στην αρχή γελάμε, γελάμε με την καρδιά μας. Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Είναι σαν το ανέκδοτο που τ’ ακούμε κάθε τόσο και μ’ όλο που μας αρέσει, δεν μπορούμε πια να γελάσουμε.
Το τέλος του Παιχνιδιού (1957)

Όσο πιο μεγάλος είναι κανείς, τόσο πιο γεμάτος είναι και τόσο πιο άδειος. – Το τέλος του Παιχνιδιού (1957)

Tο σκοτάδι που πάντα πάλευα να κατανικήσω είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερός μου σύμμαχος…
Η τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ (1958)

Γιατί είπα αυτή την ιστορία, δεν το ξέρω. Θα μπορούσα κάλλιστα να είχα πει μια άλλη. Ίσως μια άλλη φορά να μπορέσω να πω κάποια άλλη. Ψυχές ζώσες, να δείτε πόσο μοιάζουν μεταξύ τους.  Διωγμένος (1946)

Πώς να πω τι απομένει; Είναι όμως το τέλος. Ή μήπως ήταν όνειρο, μπας και ονειρεύομαι; Όχι, όχι, τίποτα απ’ όλ’ αυτά, άλλωστε και το όνειρο τι είναι, ένα τίποτα, και το χειρότερο, με σημασία. –
Το Ηρεμιστικό (1946)

Θα πάψετε επιτέλους να με βασανίζετε με τον καταραμένο τον χρόνο σας! Είναι απάνθρωπο! Πότε! Πότε! Μια μέρα! Δεν σας φτάνει αυτό; Μια μέρα σαν τις άλλες, μια μέρα μουγγάθηκε, μια μέρα τυφλώθηκα, μια μέρα θα κουφαθούμε, μια μέρα γεννηθήκαμε, μια μέρα θα πεθάνουμε, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, την ίδια στιγμή, δε σας φτάνει αυτό; Ξεγεννάνε καβάλα σ’ ένα τάφο, αστράφτει το φως μια στιγμή, κι ύστερα πάλι σκοτάδι. 
Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)

Όλοι γεννιόμαστε τρελοί. Μερικοί παραμένουν.
Περιμένοντας τον Γκοντό

Μη περιμένετε να σας κυνηγήσουν για να κρυφτείτε, αυτή ήταν πάντα η αρχή μου.
 Μολλόυ

…μες στη σιωπή δεν γνωρίζεις, πρέπει να συνεχίσεις, δεν μπορώ να συνεχίσω, θα συνεχίσω.
Ο Ακατονόμαστος (1954)

Ναι, στη ζωή μου, αφού πρέπει να τη λέω έτσι, υπήρχαν τρία πράγματα, η ανικανότητα να μιλήσω, η ανικανότητα να σωπάσω, και η μοναξιά, μ’ αυτά έπρεπε να τα βγάλω πέρα.
Ο Ακατονόμαστος (1954)

 

Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.
Worstward Ho (1983)

 

Το να βρει μια φόρμα για να τακτοποιήσει τη χαώδη ακαταστασία. Αυτός είναι ο σκοπός του καλλιτέχνη τώρα.