Φάγαμε στο Θείο Τραγί! (παρουσίαση και εντυπώσεις)

Μπορεί η gourmet κουζίνα να συμβαδίσει με τα ιδεώδη της αριστεράς; Μπορεί το εξεζητημένο να αποτελεί καρπό μιας συνεταιριστικής – αυτοδιαχειριζόμενης προσπάθειας; Δύναται ο ελιτισμός ενός πιάτου να συμβαδίζει με την κοινωνική ευαισθησία για την ανέχεια και τον υποσιτισμό; Τα ερωτήματα αυτά δεν απευθύνονται τόσο σ’ αυτούς που σπεύδουν να γευτούν σπάνιες και εκλεπτυσμένες γεύσεις, αλλά σ’ αυτούς που τις δημιουργούν και τις εμπορεύονται. Κι αν η αρχή του άρθρου μου σας φάνηκε κάπως προβοκατόρικη, θα σας απαντήσω πως όταν όλα τα παραπάνω συνοδεύονται από φθηνές τιμές κι ένα ωραίο αυθεντικά minimal περιβάλλον, ο –ρεφορμιστής- γράφων δεν έχει καμία, μα καμία πρόθεση να ψέξει την οποιαδήποτε επιχειρηματική προσπάθεια. Το ερώτημα όμως παραμένει για τους πιο ριζοσπάστες… Γιατί πίσω απ’ τις φιλικές τιμές, η gourmet κουζίνα κρύβει μυριάδες συμβολισμών περί ταξικών διαχωρισμών και περιττών- επιφανειακών- αποπροσανατολιστικών συνηθειών…

Το Θείο Τραγί –punk bistro (;) λοιπόν αποτελεί μια συνεταιριστική προσπάθεια 11 ατόμων. Βρίσκεται στην inn –πλην όμως κορεσμένη- περιοχή των Πετραλώνων, και ίσως αυτό να είναι ένα από τα ελάχιστα μειονεκτήματά του, υπό την έννοια πως ιδιαίτερες προσπάθειες είναι καλό να λαμβάνουν χώρα σε πιο ιδιαίτερες περιοχές. Είναι συγχρόνως και bar και εστιατόριο. Έχει ευχάριστο και καλαίσθητο περιβάλλον. Η μουσική που ακούγεται σε εξαιρετικά ήπια ένταση – ευτυχώς- δεν είναι punk. Οι ξύλινοι πάγκοι στο βάθος δίνουν μια πιο πρόχειρη και ανάλαφρη νότα σε μια ατμόσφαιρα που δεδομένης της υψηλής ποιότητας εδεσμάτων που σερβίρονται θα μπορούσε να διαπνέεται από μια ασφυκτικά βαρεία επισημότητα. Το εν λόγω restaurant επισκέφθηκα κατά τη διάρκεια των εορτών κατόπιν πρόσκλησης ενός αδελφικού αριστερού φίλου και θεώρησα σωστό να σας το παρουσιάσω όσο ακόμα τρέχει ο Ιανουάριος και κόβουμε ακόμα Βασιλόπιτες! Μας συνόδεψαν τρεις πολύ καλοί φίλοι…

Πάμε να δούμε τι φάγαμε, τι ήπιαμε, τι πληρώσαμε και πώς μας φάνηκε..

Αρχίσαμε με:

•  Χειμωνιάτικη σαλάτα (λαχανικά, χώμα βύνης, γιαούρτι):

Παρατηρήσεις: Πάρα πολύ μικρή όπως και η πλειονότητα των πιάτων. Όμως τα ποικίλων ειδών ωμά λαχανικά έδεναν εξαιρετικά μεταξύ τους και σε συνδυασμό με το χώμα βύνης που γλύκιζε ηδονικά συνέθεταν ένα πραγματικά ιδιαίτερο πιάτο υψηλού επιπέδου. Ξέρετε είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις μια σαλάτα η οποία να συζητιέται. Το συγκεκριμένο εστιατόριο τα κατάφερε, δίχως δεύτερη κουβέντα!

Συνεχίσαμε με κάποια ορεκτικά:

• Καπνιστό ριζότο σε ζωμό από σανό, γραβιέρα και πάπρικα.

Παρατηρήσεις: Θυμάμαι πως όταν άκουσα το σανό, λιγουλάκι ξίνισα. Μην το φοβηθείτε! Υπέροχα χυλωμένο ριζότο, με την γραβιέρα να δίνει μια διακριτική αίσθηση του πικάντικου και την πάπρικα να προσπαθεί –όσο πρέπει- να αμβλύνει την ένταση του καπνιστού. Πάρα πολύ καλό! Σχεδόν must!

• Χοιρινή παντσέτα, σύννεφο από lime, πουρές πατατας.

Παρατηρήσεις: Αν το παραπάνω ριζότο χαρακτηρίστηκε ως « σχεδόν must», τότε το συγκεκριμένο πιάτο ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ! Τα λόγια είναι περιττά για την γλυκόξινη mousse από lime που παντρεύεται αρμονικά με το λίπος της χοιρινής παντσέτας. Άποψη μου είναι πως το εν λόγω πιάτο θα μπορούσε να σταθεί μόνο του, χωρίς τον πουρέ.

Μετά περάσαμε στα κυρίως πιάτα. Παραγγείλαμε λοιπόν:

• Μοσχάρι, σοκολάτα, βατόμουρο.

Παρατηρήσεις: Εξαιρετικά μαγειρεμένο το μοσχάρι. Τρυφερό, μαλακό, όπως έπρεπε. Το βατόμουρο του πήγαινε άψογα. Πείτε με «βλάχο», αλλά η σοκολάτα το βάραινε και κάπου το χαλούσε. Σε κάθε περίπτωση αξίζει να το δοκιμάσετε!

• Entrecote με μανιτάρια και κρέμα λάχανου.

Παρατηρήσεις: Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου κυρίως πιάτο που δοκίμασα. Και τα μανιτάρια αλλά και η ηδονική mousse από λάχανο έδιναν μια ιδιαίτερη ελαφράδα στην έξοχα μαγειρεμένη μπριζόλα. Το πιο ευχάριστο φαγητό της βραδιάς!

• Παπαρδέλα (Κότσι Αρνί, Αντζούγιες, Κρεμολάτα)

Παρατηρήσεις: Αν το συγκεκριμένο πιάτο σερβιρόταν σε μια καλή ελληνική ταβέρνα δεν θα είχα πρόβλημα να γράψω διθυραμβικές κριτικές. Όμως το όλο concept του ήταν παράταιρο με το profile του καταστήματος. Μου πέρασε αρκετά αδιάφορος ο -κατά τα άλλα νόστιμος- συνδυασμός πρωτεϊνης – αμύλου, τον οποίο όμως τον έχω βαρεθεί σ’ αυτή τη χώρα! Γιαγιαδίστικο παραδοσιακό ελληνικό φαγητό για Κυριακές με την οικογένεια! Δεν ενδείκνυται για gourmet εστιατόριο! Απορρίπτεται! Α! Και δεν άκουσα καθόλου τις αντζούγιες (αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι δεν είμαι επαγγελματίας degustateur) …

Ως προς τα επιδόρπια παραγγείλαμε:

• Μήλο, μαστίχα, ρακόμελο, κανέλα.

Παρατηρήσεις: Θυμάμαι πως το εν λόγω γλύκισμα παραήταν διακριτικό. Είχε μια μιζέρια καθώς δεν μου έβγαζε μια γεύση ώστε να αισθανθώ την αξία του επιδορπίου μετά από ένα πράγματι καλό γεύμα! Όμως θυμάμαι πως οι γεύσεις

ισορροπούσαν αρμονικότατα μεταξύ τους. Θέμα υποκειμενικότητας και προτιμήσεων οι επιφυλάξεις που διατυπώνω. Ήθελα κάτι πιο δυνατό εκείνη τη στιγμή! Αυτό είναι όλο!

• Σοκολάτα, λευκή και μαύρη, μανταρίνι, αμύγδαλο

Παρατηρήσεις: Οι Γάλλοι θα έλεγαν “Chapeau”… «Σου βγάζω δηλαδή το καπέλο»… Αυτό που δεν κατάφερα να βρω στο παραπάνω επιδόρπιο το συνάντησα σε αυτό. Κι αυτός ο ενθουσιασμός μου στηρίζεται φυσικά σε μια δόση έντονης υποκειμενικότητας. Ο συνδυασμός εσπεριδοειδών και σοκολάτας είναι ο αγαπημένος μου. Όμως, πιστέψτε με, πέραν των προτιμήσεών μου, υπάρχει και η αντικειμενικότητα! Επιδόρπιο που στέκει στα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου!

Δεν θυμάμαι τι ήπιαμε (είμαι απαράδεκτος, συγχωρέστε με). Θυμάμαι όμως πως οι τιμές των κρασιών εκτείνονταν από 10 έως 25 ευρώ! Θυμάμαι ακόμα πως πήραμε 2 μπουκάλια, το ένα γύρω στα 11 (μάλλον το λέγανε «Φάμπρικα») το άλλο γύρω στα 18. Η ποιοτική διαφορά μεταξύ των δύο ήταν αισθητή. Προτιμήστε ένα κρασί γύρω στα 20! Πληρώσαμε γύρω στα 22 ευρώ το άτομο, αλλά νομίζω πως υπερβάλλαμε ως προς την ποσότητα! Θα μπορούσαμε να είμαστε και πιο λιτοί. Άλλωστε σε κάτι τέτοια εστιατόρια δεν πας για να χορτάσεις!

Γενική παρατήρηση και βαθμολογική αξιολόγηση:

(+) Το Θείο Τραγί είναι ένα εξαιρετικά ευχάριστο restaurant. Το service είναι πολύ καλό! Οι γεύσεις που σερβίρονται καινοτόμες, ενδιαφέρουσες και αξιόλογες, βρίσκονται μακράν άνω του μέσου όρου! Αξίζει δίχως άλλο να το επισκεφθείτε και λόγω της ποιότητας των εδεσμάτων αλλά και λόγω των σχετικά χαμηλών τιμών. Ο ορισμός του value for money! Ένα πράγματι εναλλακτικό gourmet εστιατόριο!

(-) Δεν μου άρεσε που το 85% των πιάτων που σερβίρονται έχουν ως βάση το κρέας. Δεν είναι Chic, ακόμα κι αν πρόκειται για εποχιακό-χειμερινό menu. Επίσης το πιάτο «Παπαρδέλα», δεν έχει θέση στoν κατάλογο. Τέλος, -το έγραψα και στην εισαγωγική παράγραφο-, τα Πετράλωνα είναι πλέον μια mainstream περιοχή. Το ήθελα κάπου αλλού, πιο ευφάνταστα τοποθετημένο, το «Θείο Τραγί».

Συνεπώς: 8,5…

Υ.Γ. Ευχαριστώ τους Πέτρο Μαρκόπουλο, Κατερίνα Ροπαϊτη, Όλγα Κυτέα (της αφιερώνω το κείμενο τώρα που είναι στα ξένα), Δημήτρη Μυλωνά και τους υπόλοιπους που ήρθαν μετά και μας βρήκαν, για το υπέροχο εορτινό δείπνο!