Άμεση απόρριψη των τραγικών-αυτοκαταστροφικών μας επιλογών, της Ευγενίας Μπουρνόβα

της Ευγενίας Μπουρνόβα*

Πριν μερικές μέρες ένας καλός συνάδελφος μου έστειλε το εξής απόφθεγμα:

“The ink of a scholar is more precious than the blood of a martyr.” (του Ahmed Baba, διανοούμενου του 16ου αιώνα από το Τιμπουκτού στο Μαλί). Σκέφτηκα για άλλη μια φορά ότι οι υπεύθυνοι του υπουργείου παιδείας δεν θα καταλάβαιναν αυτή την προ 5 αιώνων ρήση αφού στερούνται οράματος και κουλτούρας και δεν μπορούν να λειτουργήσουν διαφορετικά από τον τρόπο που λειτουργούν μέχρι σήμερα.

Την περσινή ακαδημαϊκή χρονιά που η κρίση είχε βαθύνει για τα καλά κάποιοι φοιτητές μου με ρώτησαν πότε θα βγούμε από την κρίση. Απάντησα: «όταν αλλάξουν όλα όσα έχουν σχέση με την οικονομική πολιτική αλλά συγχρόνως όταν και εμείς οι ίδιοι σταματήσουμε να ανεχόμαστε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια, αρχίσουμε δηλαδή να αγαπάμε το δημόσιο και να το υπερασπιζόμαστε».

Σήμερα πια με ρωτάνε πότε θα βγούμε από την κρίση και απαντάω: «όταν ανάμεσα στα άλλα οι οικονομολόγοι αρχίσουν να διαβάζουν ιστορία».

Είναι πια σίγουρο ότι τα καλύτερα και πιο ανήσυχα συγχρόνως πνεύματα της χώρας θα ξενιτευτούν και δυστυχώς το υπουργείο παιδείας ακόμα δεν κάνει το παραμικρό για να χρηματοδοτήσει με χρήματα του ΕΣΠΑ που κινδυνεύουν να χαθούν, την έρευνα με μικρής έστω διάρκειας υποτροφίες, π.χ. ενός έτους ώστε να φρενάρει, να καθυστερήσει, να ανακόψει το ρεύμα και να δώσει λίγο κουράγιο στη νέα γενιά των επιστημόνων. Είναι τραγικό ότι υπάρχουν 800 νέοι και νέες επιστήμονες που έχουν εκλεγεί ως διδάσκοντες στα πανεπιστήμια και περιμένουν να διοριστούν εδώ και 4 χρόνια ενώ η πολιτική ηγεσία του υπουργείου προτιμάει να χρηματοδοτεί τη λειτουργία ενός νέου Τμήματος Πληροφορικής στη Λαμία που βεβαίως δεν ζήτησε κανείς αλλά ανήκει στην εκλογική περιφέρεια του κ.Σταικουρα που ‘έπρεπε’ να ενισχυθεί.

Είναι τραγικό να υπάρχουν επεξεργασμένες προτάσεις από αρμόδιους φορείς εδώ και 4 χρόνια για τις αναγκαίες αλλαγές στο Λύκειο και στο σύστημα πρόσβασης στα ΑΕΙ και να ψηφίζεται και πάλι ένα αναχρονιστικό νομοσχέδιο που επιπλέον θα επιβαρύνει την ελληνική οικογένεια με νέα φροντιστήρια. Είναι τραγικό στην εποχή της κρίσης να απολύονται εκπαιδευτικοί χωρίς καμία αξιολόγηση των δομών και των αναγκών της εκπαίδευσης ιδίως για τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα όταν θα έπρεπε να αξιοποιούνται για ενισχυτική διδασκαλία, για την δωρεάν και ουσιαστική εκμάθηση των ξένων γλωσσών αλλά και την καλλιτεχνική παιδεία.

Είναι τραγικό δηλαδή να μαθαίνει με τον πιο τρανταχτό και αδιάσειστο τρόπο ο κάθε νέος και η κάθε νέα ότι το πολιτικό σύστημα δεν ενδιαφέρεται για καμία αξιολόγηση. Είναι τραγικό για τη νέα γενιά να βιώνει την απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Είναι τραγικό να ζει χωρίς όραμα και να αναζητάει το καινούριο ή την τιμωρία του υπάρχοντος συστήματος στο ναζισμό. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν μπορεί να στοχεύει πλέον στο να κάνει καλούς ορθόδοξους χριστιανούς αλλά καλούς έλληνες δημοκρατικούς πολίτες.

* Ιστορικός, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Αθηνών, Μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος του Ε.Κ.Π.Α., Τομέας Παιδείας και Έρευνας ΔΗΜΑΡ