Αφιέρωμα | Robbie Williams (+ videos)

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Φέτος είναι η χρονιά του, αφού στο τέλος του 2012 επέστρεψε δυναμικά με το ένατο άλμπουμ του, “Take the Crown”, παραλαμβάνοντας ακόμη μία φορά… το στέμμα. Ο Robbie Williams αποτελεί ένα από τα λιγοστά παραδείγματα τραγουδιστών που ενώ ξεκίνησαν την καριέρα τους ως μέλη boy band, τελικά ανέδειξαν ακόμη περισσότερο το ταλέντο τους ως solo καλλιτέχνες. Με 70 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων παγκοσμίως, δεκαεφτά BRIT Awards και άπειρες sold out συναυλίες, δεν κατάφερε, ωστόσο, ποτέ να κερδίσει το κοινό της Αμερικής. Αυτοί χάνουν!

Ο Robbie Williams μάς συστήθηκε ως μέλος των Take That το 1990, τότε που τα boy bands μεσουρανούσαν στην pop μουσική σκηνή. Σε αντίθεση με τον Gary Barlow που είχε τα ηνία του group, ο δεκαεξάχρονος τότε Robbie ήταν μάλλον το outsider του συγκροτήματος, χωρίς κανένας να μπορεί να φανταστεί ότι εκείνος τελικά θα έκανε την έκπληξη.

Με την αποχώρηση του ίδιου από τους Take That το 1995 και την οριστική διάλυση του group ένα χρόνο μετά, ξεκινά και επισήμως η solo καριέρα του Williams. Μετά και από μία επιτυχημένη εκτέλεση του “Freedom” του George Michael, κυκλοφορεί το 1997 το πρώτο του άλμπουμ, “Life Thru A Lens”. Μέσα από αυτό θα ξεχωρίσει βέβαια το “Angels”, κομμάτι που του χάρισε άπειρα βραβεία και αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από τους fans του αλλά και από άλλους καλλιτέχνες που επιλέγουν συχνά να το ερμηνεύσουν στις συναυλίες τους.

Ένα χρόνο μετά έρχεται το “I’ve Been Expecting You”, ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους, με κομμάτια που αποτέλεσαν σταθμό στην καριέρα του Robbie. “Millennium”, “No Regrets”, “She’s The One” και “Strong” εκτοξεύουν την καριέρα του στα ύψη και προετοιμάζουν το έδαφος για την επόμενη δισκογραφική δουλειά του το 2000, με τίτλο “Sing When You’re Winning”. “Rock DJ”, “Supreme”, “Let Love Be Your Energy”, το αγαπημένο μου “Eternity” αλλά και η συνεργασία με την Kylie Minogue στο “Kids”, τον τοποθετούν και πάλι στην κορυφή των βρετανικών charts.

Το 2002 ο Williams κυκλοφορεί το “Escapology”, μία δισκογραφική δουλειά αρκετά πιο προσωπική με κομμάτια όπως τα “Feel”, “Sexed Up” και “Come Undone” να εντυπωσιάζουν με την ειλικρίνειά τους αλλά και με το λατρεμένο “Me and My Monkey” να καταγράφει με έξυπνους στίχους τον εθισμό του Robbie στα ναρκωτικά. Το έκτο κατά σειρά άλμπουμ του, “Intensive Care”, κυκλοφορεί τρία χρόνια μετά και παρ’ ότι δεν θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερά του, περιέχει μερικά αξιόλογα δείγματα. Εκτός από το λίγο αμφιλεγόμενο “Tripping”, τα μελωδικότατα “Make Me Pure” και “Advertising Space” κερδίζουν τις εντυπώσεις.

2006 και το άλμπουμ “Rudebox” δε σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Ωστόσο, το κομμάτι “She’s Madonna” που διαδέχτηκε το λίγο αδιάφορο πρώτο single (“Rudebox”), δικαιώνει κάπως το ταλέντο του Robbie. Τρία χρόνια αργότερα, ο δίσκος με τίτλο “Reality Killed the Video Star” έρχεται να διορθώσει την ελαφρά αποτυχία του προηγούμενου. Το lead single “Bodies” και το “Morning Sun” επαναφέρουν τον τραγουδιστή στο προσκήνιο, χωρίς ωστόσο να αποτελούν, για μένα, κάτι εξαιρετικό.

2010 και o Robbie αποφασίζει να ξαναενωθεί για λίγο με τους Take That, σε έναν δίσκο που οι fans του boy band περίμεναν για χρόνια. Ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά και το κομμάτι “The Flood” σαφέστατα ξεχωρίζει μέσα από το “Progress”.

Φτάνουμε έτσι και στο σήμερα με ένα άλμπουμ που δηλώνει το δυναμικό (solo) comeback του τραγουδιστή και με ένα tour που ήταν sold out από τις πρώτες κιόλας ώρες πώλησης των εισιτηρίων! Με λίγα κιλά παραπάνω αλλά και με έξτρα ενέργεια και σούπερ διάθεση, ο Robbie επιστρέφει με το “Take The Crown”, που με τον απόλυτα pop χαρακτήρα του, καθηλώνει τους fans. “Candy”, “Be A Boy” και “Different” αποτελούν τα πρώτα δείγματα του δίσκου. Προσωπικά, ίσως περίμενα και κάτι παραπάνω για επιστροφή, η απήχηση πάντως υπήρξε τεράστια και η Βρετανία βρήκε και πάλι τον «βασιλιά» της.

Με μία εκρηκτική προσωπικότητα και με φωνή δυσεύρετη στον χώρο της pop μουσικής σκηνής, ο Robbie Williams ξέρει πώς να διασκεδάζει τον κόσμο και να δίνει μία πιο σοβαρή χροιά στην λίγο υποτιμημένη στις μέρες μας pop. Ας θυμηθούμε κάποια από τα κομμάτια του.