Επιστολή φοιτήτριας της Νομικής | «Γιατί μισώ την Αθήνα»

Γιατί βγαίνω από το μετρό 7:45 το πρωί να πάω στη Νομική να δώσω μάθημα και ενώ έχω αποφασίσει να μην ξαναδιαβώ τη Μασσαλίας και τον πεζόδρομο, με πείθουν δύο συμφοιτήτριες να το κάνω…και το κάνω.

Γιατί στα πρώτα πέντε μέτρα βλέπω όρθιο τοξικομανή να σκύβει για να κάνει εμετό, βήχει πολύ, υποφέρει, τον κοιτάω.

Γιατί γύρω του 4-5 έγχρωμοι στέκονται.

Γιατί έρχεται ένας άλλος απ’το παγκάκι και του λέει “that’s why I never buy from this guy”, δείχνοντας τον έναν έγχρωμο.

Γιατί οι συμφοιτήτριες να λένε τα sos καθώς περπατάμε σαν τυφλές και γω χαμένη.

Γιατί η ελληνική αστυνομία και η δημοτική αστυνομία είναι στα επόμενα πέντε μέτρα και τους «ξεφεύγει» η διακίνηση.

Γιατί η καθηγήτρια του Ποινικού Δικαίου συμβουλεύει στο αμφιθέατρο τις κοπέλες να φοράνε μόνο κλειστά παπούτσια όταν έρχονται στη σχολή, γιατί θα πατήσουν καμιά σύριγγα και θα κολλήσουν aids.

Γιατί γράφω μάθημα θέλοντας εγώ να κάνω πλέον εμετό και οι συμφοιτήτριες είναι χαρούμενες που πέσανε τα sos.

Γιατί όταν τελειώνει η εξέταση κάνω αυτό που έχω αποφασίσει: να βγω απ’την έξοδο στη Σίνα, να κατηφορίσω τη Σίνα και να στρίψω δεξιά στην Πανεπιστημίου να πάρω το μετρό…και το κάνω.

Γιατί ένας τουρίστας έχει ανέβει πάνω στα σκαλιά και φωτογραφίζει την Ακαδημία Αθηνών και κάτω από τα σκαλιά μια γυναίκα έχει βγάλει το εσώρουχό της και προσπαθεί “να βρει φλέβα” στα γεννητικά της όργανα.

Γιατί το 2011 δημοσιογράφος στην Καθημερινή έγραφε «Ξαφνικά, από τον Ιούλιο, στους ήδη υπάρχοντες θύλακες ελεύθερης χρήσης και διακίνησης ναρκωτικών, τη Στουρνάρη, τη Σολωμού, την Τοσίτσα, προστέθηκαν τα Προπύλαια και κυρίως ο πεζόδρομος της Πατριάρχου Γρηγορίου, μεταξύ του κτιρίου της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ακαδημίας. Η κατάσταση καθιστά πρακτικά αδύνατη τη διέλευση πεζών από το σημείο, ακόμα και με το φως της ημέρας.» και το 2012 εγώ ακόμα γράφω.

Α.Π.