Προτάσεις Προορισμών | Επισκεφθείτε την Άνδρο

Ταξιδέψτε στην κοντινή Άνδρο και γνωρίστε την «αριστοκράτισσα» των Κυκλάδων. Ζήστε ένα Σαββατοκύριακο στο άλλο… νησί των ανέμων και εντοπίστε το παιχνίδι των αντιθέσεων στις αμμουδερές και βραχώδεις παραλίες, τους παραδοσιακούς οικισμούς και τα μοντέρνα καλλιτεχνικά μονοπάτια.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Δες ΕΔΩ τις καλύτερες και πιο οικονομικές προτάσεις καταλυμάτων!

Τρέχω να προλάβω, πριν κλείσει η μπουκαπόρτα… Για άλλη μια φορά, είμαι η τελευταία που ανεβαίνει στο πλοίο… Χαιρετώ το προσωπικό και εκείνοι μου ανταποδίδουν με ένα «καλώς την»… Κάθομαι στην αγαπημένη μου θέση, δίπλα από το παράθυρο στο μικρό σαλονάκι, και αφήνω το βλέμμα μου να «ακουμπήσει» πάνω στο κύμα.

Κάθε Σάββατο κάνω το ίδιο δρομολόγιο, Ραφήνα-Άνδρος· στις δυο μόλις ώρες που διαρκεί, καταφέρνω να αδειάσω το κεφάλι μου από σκέψεις και να πατήσω pause στους γρήγορους ρυθμούς της ζωής μου.

«Ενημερώνουμε τους επιβάτες ότι σε δέκα λεπτά το πλοίο θα προσεγγίσει στο λιμάνι της Άνδρου». Κατεβαίνω τις σκάλες του πλοίου και αντικρίζω το πολυσύχναστο αγκυροβόλι, το Γαύριο.

Προτού ξεκινήσω την περιπλάνησή μου, αποφασίζω να πιω ένα πρωινό καφεδάκι σε κάποιο από τα στέκια των βιαστικών ταξιδιωτών, που απολαμβάνουν τις τελευταίες τους ώρες στο νησί. Περιμετρικά του κόλπου του Γαυρίου, εστιατόρια και cafes σφύζουν από ζωή, καθώς για πολλούς είναι η πρώτη στάση μόλις φτάσουν και η τελευταία προτού μπουν στο πλοίο της επιστροφής. Λίγο πριν αποχωριστώ τον αναπαυτικό καναπέ μου, χαζεύω για μερικά λεπτά όσους μπαίνουν στα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και βγαίνουν φορτωμένοι με τα γνωστά ανδριώτικα αμυγδαλωτά από ανθόνερο ή καλτσούνια με καρύδια και τοπικό μέλι.

ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
Μπαίνω στο αυτοκίνητο και κατευθύνομαι νότια, προς το πιο τουριστικό θέρετρο της Άνδρου, το Μπατσί.

Προσπαθώ να μείνω συγκεντρωμένη στην οδήγηση, αλλά οι καταπράσινες πλαγιές στα αριστερά μου και οι κολπίσκοι με τις μαγευτικές παραλίες στα δεξιά αποσπούν την προσοχή μου. Από τις πρώτες που εισβάλλουν στο οπτικό μου πεδίο, είναι αυτή του Αγίου Πέτρου, πλήρως οργανωμένη και με απίστευτα κρυστάλλινα νερά…

Ακολουθεί η Χρυσή Άμμος ή αλλιώς Ψιλή, η οποία κατά κύριο λόγο προσελκύει νέους, που απολαμβάνουν τα δυνατά beats και τα πολύχρωμα cocktails από το ομώνυμο beach bar… Προσπερνώντας τες, ένα γλυκό χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό μου και δίνω στον εαυτό μου μια άτυπη υπόσχεση, ότι θα τις επισκεφθώ σύντομα… Φτάνοντας στο εκκλησάκι του Αγίου Κυπριανού, φτάνουν στ’ αυτιά μου ήχοι από τη θάλασσα και γέλια· οι λουόμενοι ξεγνοιάζουν στην ήρεμη παραλία με τα ψιλά βότσαλα. Προσκυνώ την εικόνα του αγίου και συνεχίζω…

Στρίβω δεξιά στη μεγάλη διασταύρωση· μπροστά μου ξεδιπλώνεται ο γραφικός κόλπος του Μπατσίου.

ΕΝΑ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΨΑΡΟΧΩΡΙ…
Δημοφιλής προορισμός αλλά με έντονο τοπικό χρώμα, το Μπατσί αποτελεί βασικό σταθμό της απόδρασής μου σε αυτό το νησί αλλά και τόπο διαμονής μου.

Γραφικά κυκλαδίτικα σπιτάκια, μετέωρα στις πλαγιές, και ταβερνάκια στο γιαλό συνθέτουν την εικόνα ενός τυπικού ψαροχωρίου, σύγχρονου, όμως, και τουριστικά αξιοποιημένου· εικόνα που αποτυπώνεται στο φωτογραφικό φακό μου και με ανεξίτηλα γράμματα στη μνήμη μου. Περιμετρικά του φυσικού πετάλου που σχηματίζει ο κόλπος του Μπατσίου, εκτείνονται ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, cafes, ουζερί και εστιατόρια για όλα τα γούστα.

Κάνω μια στάση για να κολυμπήσω στην απέραντη Χρυσή Ακτή, ακρογιαλιά που έχει βραβευτεί με γαλάζια σημαία, και να φάω φρέσκο ψάρι σε κάποιο από τα παραθαλάσσια ταβερνάκια.

ΟΤΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ…
Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα ξεκούρασης και χαλάρωσης στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, κατεβαίνω στην «πλατεία» του Μπατσίου. Την ώρα που ο ήλιος βάφει τον ουρανό με πορφυρά χρώματα, επιλέγω να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα, σε ένα από τα υπερυψωμένα μαγαζιά με τις ξύλινες πέργκολες. Καθώς η ώρα προχωρά, το Μπατσί «βάζει τα καλά του»… Οι περίπατοι στο λιμάνι, το ασημένιο φως του φεγγαριού που τρεμοπαίζει στα νερά της θάλασσας, οι παρέες που πλημμυρίζουν τα μπαράκια και αργότερα τα ξέφρενα γλέντια στα clubs, είναι γνώριμες νυχτερινές εικόνες των καλοκαιρινών μου αποδράσεων στο νησί.

ΑΡΧΟΝΤΙΚΗ ΧΩΡΑ
Κυριακή πρωί, ο ήχος της καμπάνας του Αγίου Φιλίππου με ξυπνά ευχάριστα. Αποφασίζω να επισκεφθώ τη Χώρα, 27 χλμ. από το Μπατσί, και να χαρώ τη διαδρομή με τα καταπράσινα βουνά και τους απότομους γκρεμούς, με θέα στη θάλασσα. Πλούσια βλάστηση με αιωνόβια πλατάνια, κυπαρίσσια, καρυδιές και λεμονιές ζωγραφίζουν τον καμβά της Άνδρου και γεμίζουν με εικόνες τα μάτια μου…

Στο μέσον της διαδρομής βρίσκεται η Παλαιόπολη, η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Πρόκειται για ένα κατάφυτο χωριό με σημαντικά αρχαία ευρήματα, τα οποία εκτίθενται πλέον στο Αρχαιολογικό Μουσείο της περιοχής.

Συνεχίζω την πορεία μου -με ιδιαίτερη προσοχή στις στροφές- και φτάνω στη Χώρα.

Παρκάρω στο δημοτικό πάρκιγκ και ξεκινώ μια περιπλάνηση στα στενά γραφικά σοκάκια της πόλης, όπου στεγάζονται μεσαιωνικά, νεοκλασικά και νησιώτικα αρχοντικά. Μια στάση για σπιτικό παγωτό κάτω από τον ίσκιο του πλατάνου, στην κεντρική πλατεία Καΐρη, είναι απαραίτητη!

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΦΛΕΒΑ
Έχοντας ως αφετηρία την πλατεία, ξεκινώ ένα ταξίδι στο παρελθόν και τους σημαντικότερους σταθμούς της τέχνης, έννοιες ταυτόσημες με το νησί. Επισκέπτομαι το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, γνωστό και ως Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Για το τέλος έχω αφήσει το σήμα κατατεθέν της περιοχής… Στη μαρμαρόστρωτη πλατεία της Ρίβας, όπου η θαλασσινή αύρα και ο δυνατός άνεμος κυριολεκτικά σε συνεπαίρνουν, στέκει το αγέρωχο μπρούντζινο άγαλμα του Αφανούς Ναύτη, με μέγεθος που πραγματικά σου κόβει την ανάσα.

ΑΝΤΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΡΘΙ
Επιλέγω να κάνω τις τελευταίες μου βουτιές στην πασίγνωστη -λόγω ονομασίας- παραλία Της Γριάς το Πήδημα.Υπάρχουν τρεις εκδοχές για την ονοματοθεσία της, με δημοφιλέστερη αυτή που αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας μια γριά πρόδωσε τους κατοίκους που είχαν ταμπουρωθεί στο κάστρο και, όταν όλοι είχαν πια σφαγιαστεί, αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον γκρεμό. Στο νοτιοανατολικό τμήμα της Άνδρου, στον όρμο του Κορθίου, αποκαλύπτεται μπροστά μας με τη χρυσαφένια άμμο της και τον χαρακτηριστικό βράχο στη μέση της θάλασσας. Η ώρα της επιστροφής, όμως, έχει έρθει και εγώ τρέχω πάλι· αυτή τη φορά για να προλάβω το πλοίο της γραμμής… Από το κατάστρωμα πλέον, χαιρετώ την «πριγκίπισσα των Κυκλάδων», κλείνοντάς της πονηρά το μάτι… μέχρι το επόμενο ραντεβού μας.

Από το travelstyle.gr