Αλήθεια, ποιος είπε ότι ο Ρουσόπουλος έφυγε;

Από τον «Αριστείδη»

Η διελκυνστίνδα μεταξύ του “νυν” υπουργού Επικρατείας, Προκόπη Παυλόπουλου, και του “πρώην”, Θόδωρου Ρουσόπουλου, για τον έλεγχο της κυβερνητικής επικοινωνίας και της κρατικής ενημέρωσης συνεχίζεται και, όπως φαίνεται, θα συνεχιστεί για καιρό. Για τον νέο υπερυπουργό ο χώρος της ενημέρωσης μοιάζει με ναρκοπέδιο. Κάθε βήμα του συνοδεύεται από μια έκρηξη και η διάνοιξη ασφαλούς διαδρομής καθίσταται αμυντική και χρονοβόρα.

Κορυφή του παγόβουνου η αφανής διαμάχη τους για την ΕΡΤ, όπου ο “πρώην” κέρδισε κατά κράτος τον “νυν”… έστω και μέσω των αντιπροσώπων του: Του Προέδρου της ΕΡΤ, Χρήστου Παναγόπουλου, συνεπικουρούμενου από τον “αντ’ αυτού”, Κώστα Κέκη, του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Ευάγγελου Αντώναρου και των Γραμματέων Τύπου και Ενημέρωσης, Μαργαρίτας Παπαδά και Παναγιώτη Λειβαδά. Αντιπρόσωποι που παραμένουν αλώβητοι την ώρα που ο καθ’ ύλην Θεσσαλονικιός Κωνσταντίνος Γκιουλέκας περιμένει ακόμη αρμοδιότητες.

Στην Αγία Παρασκευή, λοιπόν, συζητούν τον τρόπο με τον οποίο ο Χρήστος Παναγόπουλος – τον οποίο ειρήσθω εν παρόδω ο κος Παυλόπουλος δεν ήθελε να βλέπει μπροστά του – με όπλο τον Κώστα Κέκη που ελέγχει διοικητικά, συνδικαλιστικά και οικονομικά την ΕΡΤ – τορπίλισε τους υπουργικούς σχεδιασμούς για αντικατάστασή του από τον καθηγητή Σπύρο Φλογαϊτη. Και ποιο το επιχείρημα; Μα το ότι “Ο καθηγητής δεν έχει ιδέα από τηλεόραση, διοίκηση, οικονομικά και… συμβασιούχους”. Έτσι και ο κος Παυλόπουλος με τη σειρά του πείστηκε ότι… μετά τον Παναγόπουλο το χάος. Και προσπάθησε να αγοράσει χρόνο.

Εκεί όμως που ο Χρήστος Παναγόπουλος έδωσε ρέστα ήταν με την ακύρωση της απόφασης Παυλόπουλου να αποχωρήσει από τη Γενική Διεύθυνση Ενημέρωσης ο Δημήτρης Μιχαλέλης και να αναλάβει… κάποιος άλλος. Όνομα που έπεσε στο τραπέζι, ο Γιάννης Παπουτσάνης, γεγονός για το οποίο γράφτηκαν πολλά σε εφημερίδες και σε blogs . Για την ιστορία να θυμίσουμε, ότι ο Γιάννης Παπουτσάνης είχε τη Γενική Διεύθυνση ως το 2006, οπότε και έφυγε πρώτα για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ και στη συνέχεια για τον Ελεύθερο Τύπο. Ποιο το επιχείρημα αυτή τη φορά; Απλά ο κος Παναγόπουλος και όσοι αντιπροσωπεύει δεν επιθυμούσαν την τοποθέτηση του.

Πρώτον, επειδή η προϊστορία των σχέσεων τους περιγράφεται από ψυχρή εώς κακή. Δεκτόν. Δεύτερον, επειδή ο πρώην Γενικός – δημοσιογράφος περισσότερο της τηλεόρασης και λιγότερο των εφημερίδων – έχοντας καλές σχέσεις με δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς δε γνώριζε μόνο τη λειτουργία της ΕΡΤ αλλά ίσως και τα πράγματα που… δεν έπρεπε να γνωρίζει. Αυτό όμως που είναι μείζονος σημασίας δεν είναι τα παραπάνω αλλά το εξής τρίτον. Οι επαφές του με το Μαξίμου σπάνια περνούσαν από το γραφείο του κου Ρουσόπουλου. Οποίον θράσσος…

Κίνηση ρουά ματ για τον κο Παναγόπουλο μέσα σε αυτές τις συνθήκες και με την αποχώρηση του Δημήτρη Μιχαλέλη, ήταν η προώθηση ενός πνευματικού τέκνου του κου Ρουσόπουλου, του Γιώργου Λαμπράκου (που “ήταν στον πάγκο” αλλά επανέφερε ο κος Μιχαλέλης, πιεζόμενος, παρά τη μειωμένη εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του). Και το επιχείρημα αυτή τη φορά; “Ο άλλος δεν είναι δικός μας και αντιδρούν δημοσιογράφοι και κομματικοί”.

Σπρώχνουν λοιπόν την ιστορία στο Μαξίμου και έτσι ο “νυν” υπέκυψε στις πιέσεις του Γιάννη Αγγέλου, τον οποίο με τη σειρά τους πίεζαν Ρουσόπουλος και ανώτεροι του. Ο δε Παυλόπουλος προτίμησε να πάρει πίσω τις αποφάσεις του παρά το φόβο του ότι αυτός θα είναι υπουργός αλλά άλλοι θα κάνουν κουμάντο…

Και ρωτώ το ναύτη ως άλλη γοργόνα του Καρκαβίτσα: “Ναύτη, καλέ ναύτη, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος; “Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει”, μου απαντά με γόνατα λυμένα…

Ο κος Παναγόπουλος με τη στήριξη του συστήματος Ρουσόπουλου κάνει εν τέλει κουμάντο αντιδρώντας στον “νυν” ακόμα και για την έλευση Γκιουλέκα.
Για πόσο; Αν δεν υπάρξει άλλη λύση, ο κος Λαμπράκος, θα πάρει τον τίτλο του Γενικού αλλά μόνο ο κος Παναγόπουλος θα έχει τελικά την ευθύνη. Μόνο που στο πρώην Επικρατείας δε θα βρίσκεται πια ο Ρουσόπουλος αλλά κάποιος που θέλει να πάρει το αίμα του πίσω…

[Πηγή]