Στις σφαίρες απαντάμε με σφαίρες...

“Στις σφαίρες απαντάμε με σφαίρες” είναι ο τίτλος της προκήρυξης, που απέστειλε στην εφημερίδα ” Το Ποντίκι” ο “Επαναστατικός Αγώνας“. Η οργάνωση αναλαμβάνει την ευθύνη της επίθεσης εναντίον της κλούβας των ΜΑΤ στο Γουδή, τη ευθύνη για τους πυροβολισμούς εναντίον αστυνομικών στα Εξάρχεια, στις 5 Ιανουαρίου 2009, καθώς και της βομβιστικής επίθεσης στα γραφεία εταιρείας πετρελαιοειδών στο Παλαιό Φάληρο, στις 24 Οκτωβρίου 2008. Ξεχωρίζουμε από τις 7 σελίδες:

«Στις 6 του Δεκέμβρη όταν ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε από τον ένοπλο τραμπούκο του κράτους, Κορκονέα, στα Εξάρχεια, σήμανε η λήξη της παραπαίουσας κοινωνικής ομαλότητας που το κράτος πάσχιζε να επιβάλει μέσα σε ένα περιβάλλον βαθιάς κοινωνικής κρίσης, με κύριο μέσο την αστυνόμευση και την καταστολή. Η κοινωνική οργή ξεχείλισε και η βίαιη εξέγερση που ακολούθησε διέλυσε τις όποιες αυταπάτες, ότι το υπάρχον καθεστώς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας βασίζεται στη συναίνεση της κοινωνίας.»

«Μέρος της πολιτικής εξουσίας κατέκρινε τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας κι αφού είχαν ξεσπάσει οι ταραχές. Ο Κορκονέας κι ο συνεργάτης του, μπήκαν φυλακή κάτω από το βάρος της κοινωνικής κατακραυγής, κι όχι γιατι ο κρατικός μηχανισμός θεωρει τον συγκεκριμένο δολοφόνο. Τ’αποτέλεσματα εξάλλου της βαλλιστικής δείχνουν ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα, ότι για μια ακόμη μια φορά, σφαίρα μπάτσου εξοστρακίστηκε, για να βρει την καρδιά του 15χρονου. Και ποιός περίμενε κάτι διαφορετικό; Όταν ποτέ δεν έχει μπει για χρόνια στη φυλακή ένας κρατικός τραμπούκος που δολοφονεί, αλλά, αντιθέτως, συχνά δικαιώνεται και στη συνέχεια επιβραβεύεεται με μια προαγωγή – συγγνώμη από το κράτος για την ταλαιπωρία στην οποία υποβλήθηκε».

«Ο δολοφόνος του Αλέξη σύντομα θα… αποφυλακιστεί. Τον περιμένουμε…».

«Ο μπάτσος που σημάδεψε και σκότωσε τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο το βράδυ του Σαββάτου στα Εξάρχεια έδωσε τη χαριστική βολή στην ετοιμοθάνατη κοινωνική ανοχή απέναντι στα αναρίθμητα εγκλήματα της οργανωμένης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας».

«Η ενέργειά μας να χτυπήσουμε τους ένοπλους δολοφόνους των ΜΑΤ στις 5 Ιανουαρίου ήταν μια απάντηση στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και η επιλογή μας να δράσουμε με το συγκεκριμένο τρόπο ήταν κατά κύριο λόγο πολιτική. Αποφασίσαμε να έρθουμε αντιμέτωποι με τους ένστολους τραμπούκους του καθεστώτος, έτοιμοι ακόμα και να συμπλακούμε μαζί τους με τα όπλα και να δώσουμε μάχη. Δύο σύντροφοι, βγήκαμε πεζοί και περπατώντας αργά, σταθήκαμε στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Νοταρά, ακριβώς απέναντι από τους τρεις ενόπλους που βρίσκονταν εκείνο το βράδυ στη μέση της διασταύρωσης των οδών Ζαΐμη και Κουντουριώτου, ελέγχοντας την περιοχή πίσω από το Υπουργείο Πολιτισμού. Δεν έκαναν περιπολία όπως ειπώθηκε, αλλά ήταν ακίνητοι και κοιτούσαν και οι τρεις προς την οδό Σπύρου Τρικούπη. Όταν βγήκαμε από τη γωνία, σταθήκαμε στη μέση του δρόμου και στρέψαμε τα όπλα προς τα πάνω τους, χωρίς να καλυπτόμαστε από πουθενά, από κανέναν τοίχο και από κανένα αυτοκίνητο. Και οι τρεις μπάτσοι μας αντιλήφθηκαν αμέσως, αφού ήταν στραμμένοι προς το μέρος μας και όταν είδαν τα όπλα μας το μόνο που ακούστηκε ήταν ένα “ωχ” και τίποτα περισσότερο. Κανείς τους δεν προειδοποίησε κανέναν και έμειναν και οι τρεις να μας κοιτούν. Ενώ είχαν το περιθώριο ν’ απαντήσουν, δεν το έκαναν. Αφού αρχίσαμε να πυροβολούμε, αυτός που βρισκόταν στην δεξιά γωνία καλύφθηκε αμέσως πίσω από ένα αυτοκίνητο και δεν έκανε τίποτα για να υπερασπιστεί τους δύο συναδέλφους του, τη στιγμή μάλιστα που η θέση του του επέτρεπε να χρησιμοποιήσει το όπλο του με ασφάλεια. Ο δεύτερος έπεσε κάτω έγκαιρα και ο τρίτος έπεσε χτυπημένος. Λίγα μέτρα πιο κάτω στη Μπουμπουλίνας και Κουντουριώτη, βρισκόταν η κλούβα γεμάτη ΜΑΤατζήδες. Μέσα και έξω από την κλούβα υπήρχαν σχεδόν είκοσι μπάτσοι, που εκτός τον ατομικό τους οπλισμό είχαν και αυτόματα. Κανείς τους δε βγήκε καν στη γωνία ν’ απαντήσει και να υπερασπιστεί τους συναδέλφους του. Υποθέτουμε ότι θα έπεσαν στο πάτωμα της κλούβας για να προφυλάξουν το τομάρι τους».

«Άνανδροι και δειλοί είναι το σύνολο των σωμάτων ασφαλείας που αμέσως μετά την επίθεση μας, συγκέντρωσαν όσες δυνάμεις μπορούσαν και ως ένοπλες συμμορίες τραμπούκων που είναι, εξαπόλυσαν επιδρομές στην περιοχή των Εξαρχείων, βγάζοντας ξανά εκ του ασφαλούς το μένος τους, χτυπώντας και συλλαμβάνοντας ανυποψίαστους ανθρώπους».

«…όχι μόνο αποσιώπησαν το γεγονό ότι η κλούβα χτυπήθηκε από 10 σφαίρες (ας έβγαζαν τη χτυπημένη κλούβα στη δημοσιότητα να μετρήσουμε τις τρύπες) και απλώς οι μπάτσοι στάθηκαν αυτή τη φορά τυχεροί, όχι μόνο αποσιώπησαν το γεγονός ότι στην συγκεκριμένη επίθεση χρησιμοποιήθηκε και το δικό μας ΜΡ5, αλλά έφτασαν στο σημείο στην προσπάθεια τους να υποβαθμίσουν το γεγονός, να μιλήσουν αρχικά για βίδες, ρουλεμάν κι άλλα συναφή. Οι κρατικές υπηρεσίες ύστερα από την επίθεση στο Γουδή επέλεξαν τη σιωπή…»

«…ο χώρος της επίθεσης επιλέχθηκε γιατί είναι απέναντι από το στρατόπεδο-έδρα των ΜΑΤ. Η προσπάθεια κάποιων να εμφανίσουν ότι η επίθεση έγινε «εκ του ασφαλούς λόγω της ύπαρξης του ασύλου» κι ότι δεν μπορούσε να μας καταδιώξει η αστυνομία, είναι γελοία κι αστήρικτη».

«Η πρωτοφανής εξέγερση που ακολούθησε τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου άφησε άφωνους και αμήχανους αυτούς που πίστευαν ότι είναι αδύνατη μια τόσο μαζική κοινωνική αντίδραση. Έφερε το καθεστώς σε τόσο δύσκολη θέση, που αναρωτιόντουσαν όλοι αν πρέπει να αναστείλουν το Σύνταγμα και να επιβάλουν στρατιωτικό νόμο. Το βάθος και η έκταση των γεγονότων ήταν αποτέλεσμα συσσωρευμένης κοινωνικής οργής που υπόβοσκε εδώ και χρόνια στους κόλπους της κοινωνίας».

«Όσοι μας λένε ότι οι αγώνες γίνονται με ειρηνικό τρόπο, δίνοντας λουλούδια σε δολοφόνους ή με προσευχές ή με σιωπηλές καθιστικές διαμαρτυρίες στο Σύνταγμα, είναι απλά ψεύτες, απατεώνες, εχθροί του λαού και συνένοχοι των δολοφόνων. Και τέτοι είναι όλα τα πολιτικά κόμματα κι όχι μόνο».

«Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν ένα καλό μήνυμα για ότι πρόκειται να επακολουθήσει. Και το μήνυμα το έχουν λάβει σε όλο τον πλανήτη, ότι αυτή η εξέγερση ήταν μόνο η έναρξη μιας μεγαλύτερης και σφοδρότερης κοινωνικής σύγκρουσης».

«Στην περίοδο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης η κριση του συστήματος άρχισε να εξελίσσεται για το ελληνικό κατεστημένο σε ένα οικονομικό, πολιτικό αλλά και βαθιά κοινωνικό ναρκοπέδιο. Σήμερα που η οικονομική κρίση έχει πάρει τις πιο επικίνδυνες διαστάσεις της και συμπαρασύρει δομές και θεσμούς του καπιταλισμού, που η πολιτική κρίση που την συνοδεύει τείνει να απαξιώσει πλήρως το καθεστώς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τους θεσμούς και τους εκπροσώπους του κάθε πολιτικής απόχρωσης, η κρατική μηχανή στρέφεται στη βία για να εξασφαλίσει την επιβίωση της».

«Τα βαθύτερα αίτια τόσο των τελευταίων γεγονότων όσο κι αυτών που θα επακολουθήσουν βρίσκονται στη δομική κρίση του συστήματος. Μια κρίση που ξεκίνησε πριν από 3 δεκαετίες περίπου…».

Τέλος, η προκήρυξη εξαπολύει επίθεση σε όλα τα πολιτικά κόμματα αλλά και στους αντιεξουσιαστές.