Ποιότητα και όχι ποσότητα!

Άκουγα πριν λίγο στην τηλεόραση ότι λέει οι ειδικοί δίνουν νέες οδηγίες για τους γονείς ως προς τις ώρες που πρέπει να αφήνουν τα παιδιά τους να ασχολούνται με το διαδίκτυο, τα κινητά και τα τάμπλετς. Πλέον λέει δεν παίζει ρόλο η ποσότητα (οι ώρες δηλαδή) αλλά η ποιότητα, το τι κάνουν τα παιδιά όλες αυτές τις ώρες που είναι κολλημένα εκεί. Λέει ότι καλύτερα να περάσει το παιδί 2 ώρες να μιλάει με τους φίλους του παρά να ξοδέψει 10 λεπτά μόνο και να τζογάρει.

Σωστή η λογική αυτή, δεν μπορείτε να πείτε. Στροφή στην…ποιότητα λοιπόν και λιγότερη σημασία στην ποσότητα. Παρακολουθώντας αυτό μου δημιουργήθηκε η απορία αν αυτόν τον κανόνα τον ακολουθούμε γενικότερα στη ζωή μας, στις σχέσεις μας.

Κοιτώντας γύρω μου (όπως κάνω σε όλα τα θέματα), βλέπω ότι η τάση είναι να εστιάζουμε στην ποσότητα. Δεν ξέρω αν φταίει η εποχή, το διαδίκτυο, οι εικόνες που λαμβάνουμε ή ότι απλά είμαστε κακομαθημένοι. Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι ελάχιστα πράγματα τα μετράμε με την ποσότητα.

Μην πάτε μακριά, ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά. Πόσους φίλους έχουμε στο facebook; Πόσα likes μας έκαναν στην τελευταία φωτογραφία που ανεβάσαμε; Δεν μας νοιάζει αν η φωτογραφία αυτή είναι με τον κώλο μας ή το στήθος μας έξω (άρα καμία ποιότητα), μας νοιάζει όμως το αν θα αρέσει σε πολλούς. Πέρα από τα θέματα αυτοπεποίθησης και αυτο-επιβεβαίωσης που κρύβονται πίσω από αυτό, βλέπουμε και την υποτίμηση της ποιότητας.

Ας μην πιάσουμε παραδείγματα μόνο από τα social media. Πιάστε και την καθημερινότητα. Από τα μαγαζιά που προτιμούμε να πάρουμε μια βλακεία από τα zara επειδή είναι πιο φτηνό και ας μας χαλάσει στο πρώτο πλύσιμο παρά να δώσουμε κυριολεκτικά 10 ευρώ παραπάνω και να μας κρατήσει ένα χρόνο (πριν κράξετε να πω ότι δεν μιλάω προφανώς για οικονομικά προβλήματα, αυτονόητο το θεωρώ αυτό). Βγαίνουμε κάθε μέρα και κάνουμε τα ίδια και τα ίδια για να λέμε ότι κάναμε κάτι αλλά αντιθέτως δεν κρατάμε λεφτά και δυνάμεις για να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Έχουμε γύρω μας 100 γνωστούς με τους οποίους βγαίνουμε και χαζοχαιρόμαστε αλλά πόσους αληθινούς φίλους έχουμε και πόση σημασία τελικά τους δίνουμε;

Δεν ξέρω πότε κάναμε αυτή τη στροφή από την ποιότητα στην ποσότητα. Παίζουν σίγουρα ρόλο οι εικόνες που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας. Η ψευδαίσθηση που έχουμε δημιουργήσει για το τι θα πρέπει να κάνουμε για να είμαστε μέσα στη μόδα, η ψυχή της παρέας, τρέντι, ευτυχισμένοι και μέσα σε όλα. Πόσα από αυτά που υποστηρίζουμε με πάθος είναι δικά μας πιστεύω και πόσα μας τα έχουν φορέσει είναι άλλο θέμα.

Μήπως η ποιότητα που πρέπει να αναζητήσουμε δεν έχει να κάνει μόνο με τον εξωτερικό κόσμο αλλά και τον εσωτερικό μας; Μήπως τελικά αν εμείς δεν έχουμε ποιότητα μέσα μας, δεν έχει κάποιο νόημα να έχουμε απαιτήσεις να έχουν ποιότητα οι επιλογές μας; Θα μου πείτε, ποιος κρίνει τι είναι ποιοτικό και τι όχι…Δίκιο έχετε και σε αυτό το σημείο. Κάποια πράγματα μπορεί να είναι αντικειμενικώς ποιοτικά αλλά τα περισσότερα είναι υποκειμενικά.

Τελικά, σε όλα τα θέματα σωστό και λάθος δεν υπάρχει. Πώς θα βγάλουμε άκρη σε μια τέτοια κατάσταση, άγνωστο.  Πώς θα βγάλουμε άκρη σε όλα τα θέματα δηλαδή τώρα που το σκέφτομαι…