Η τιμωρία μας: Ο καθένας ζει με τις συνέπειες των πράξεων του

Πολλές (καλά, μην γελιόμαστε, όλες) φορές έχουμε άποψη για τις επιλογές των άλλων. Πώς το έκανε αυτό; Μα καλά, δεν το είδε; Δεν το κατάλαβε; Δεν έβλεπε τα σημάδια;

Όλοι έχουμε άποψη για όλα. Ειδικά όταν πρόκειται για τους άλλους, που μπορούμε να κρίνουμε εκ του ασφαλούς, κεντάμε! Αν τυχόν μας πιάνουν και λίγο οι επιπτώσεις των πράξεών τους; Πω πω, εκεί ποιος μας πιάνει, έχουμε και το «δικαίωμα» άλλωστε.

Κανείς δεν ξέρει γιατί ο άλλος πήρε αυτήν την απόφαση και έκανε αυτήν την επιλογή. Κανείς δεν ξέρει τι πληρώνει γι’ αυτό που επέλεξε, τι έχασε και τι κέρδισε, τι κλαίει και τι ευχαριστιέται.

Ο μόνος τρόπος για να καταλάβουμε κάτι τέτοιο είναι να βρεθούμε στη θέση του.

Μόνο τότε συνειδητοποιούμε το πόσο λάθος κάνουμε όταν κατακρίνουμε και λέμε την άποψή μας πριν βουτήξουμε τη γλώσσα μας μέσα στο μυαλό μας.

Ο κάθε ένας, είτε το θέλει είτε όχι, είτε το ξέρει είτε όχι, ζει με τις συνέπειες των πράξεών του.

Μέσα του μπορεί να το δικαιολογεί, να επιμένει στους λόγους που έκανε ό,τι έκανε και να εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτό ήταν το σωστό. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και εύκολο. Μπορεί να υποφέρει για να το κάνει αυτό. Μπορεί να του έχει στοιχίσει πολύ. Αλλά το έχει επιλέξει και είναι αναγκασμένος να ανεχτεί τη δική του εσωτερική τιμωρία.

Είναι περίεργο πώς φαίνεται αυτή η εσωτερική τιμωρία. Τη βλέπεις στα μάτια τους, είναι σαν να βγαίνει από τους πόρους του σώματός τους. Δεν είναι ευτυχισμένοι, το βλέπεις σε κάθε κίνησή τους και ας χαμογελούν. Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα, ειδικά αν ξέρεις και την προϊστορία και καταλαβαίνεις πού είναι το μυαλό τους και η καρδιά τους.

Είναι μεγάλο βάρος να ζεις με την τιμωρία σου. Τιμωρία που μπορεί να έχεις επιλέξει ο ίδιος για τον εαυτό σου και να μην στην έχει φορέσει άλλος καπέλο. Κανείς δεν μπορεί να σε καταλάβει αλλά εσύ έχεις την παρηγοριά ότι έκανες αυτό που θεωρούσες σωστό. Κάποιοι σου λένε ότι είσαι μαζοχιστής, να ταλαιπωρείσαι έτσι και να μην κάνεις κάτι. Αλλά ξέρεις πολύ καλά ότι δεν θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο. Ότι αυτό είναι και μόνο αυτό.

Ίσως, κάποτε, κάπως να μπορούν μερικές από τις καταστάσεις να αλλάξουν. Αυτές είναι από τις καλές περιπτώσεις. Γυρνάει ο τροχός και έρχεται η ελπίδα. Υπάρχουν όμως και άλλες καταστάσεις που δεν αλλάζουν ποτέ. Και απλά ελπίζουμε ότι από τη δική μας τιμωρία κάποιος έγινε ευτυχισμένος.

Θα αναρωτιέστε γιατί μιλάω. Πώς μου ήρθε. Κάποιες μέρες πριν είδα μια τέτοια τιμωρία. Είδα μάτια που δεν θα είναι για πολύ ακόμα ευτυχισμένα και δεν ξέρω αν γίνουν και ποτέ τώρα πια. Είδα από την αρχή αυτό το δυστύχημα, που φαινόταν ότι θα είναι καραμπόλα αλλά δεν ήταν στο χέρι μου να το σταματήσω.

Και απλά αναρωτήθηκα πόσοι από εμάς έχουμε κάνει ανάλογες επιλογές, λάθος ή σωστές και πόσο τις υποστηρίζουμε ακόμα. Και φυσικά, πόσοι από εμάς έχουμε κατακρίνει αναλόγως χωρίς να έχουμε μπει στη θέση του άλλου.

Περίεργη πάντως η ψυχολογία του ανθρώπου. Όπως και η παροδική τύφλωση που παθαίνουμε μερικές φορές. Ας είμαστε όμως λίγο πιο ελαστικοί στις κρίσεις μας. Κανείς δεν ξέρει τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού (ή μυαλού).