Γιατί το αυτονόητο είναι τόσο δύσκολο;

Έκανα μια βόλτα στα διάφορα sites και πραγματικά απόρησα με τα τόσα άρθρα γνώμης, τις τόσες έρευνες, τα τόσα ρεπορτάζ…Όλα εξαιρετικές προσπάθειες να εξηγηθούν κάποια πράγματα και να προταθούν λύσεις για να επιλυθούν κάποια προβλήματα, αλλά κανένα από αυτά δεν γίνεται οδηγός για μία πραγματική λύση. Γιατί όμως;

Γιατί ενώ όλα αυτά που γράφονται και λέγονται είναι τα απολύτως λογικά και αυτά που όλοι σκεφτόμαστε, κανείς δεν μπορεί να τα κάνει πράξη; Να τα βγάλει από το χαρτί και να τα φέρει στον πραγματικό κόσμο.

Αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο στα μεγάλα πολιτικά ή οικονομικά προβλήματα που μπορεί να ταλαιπωρούν μία χώρα. Ισχύει και σε πολύ μικρότερα, καθημερινά πράγματα που συναντούμε στη ζωή μας. Κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη, βρίσκουμε εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν, σταματάμε τον εαυτό μας ενώ θα έπρεπε να τον σπρώχνουμε προς τα μπροστά.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα βρίσκω τον εαυτό μου να επανέρχεται σε αυτό το θέμα ξανά και ξανά. Είμαι σίγουρη ότι το έχω ξαναγράψει, ότι το έχω ξανασυζητήσει και όμως μέχρι στιγμής δεν έχω βρει τον τρόπο να να καταλάβω γιατί γίνεται.

Όλοι μας ξεστομίζουμε φράσεις που ξεκινούν με το «κοίτα, αν το δούμε αντικειμενικά…» αλλά ελάχιστοι από εμάς χωνεύουμε αυτό το αντικειμενικά και το ακολουθούμε. Το βλέπουμε ότι είναι το λογικό, ότι είναι η ευθεία διαδρομή προς τον στόχο μας και όμως ακολουθούμε κάποια άλλη που ΑΝ μας φτάσει εκεί που θέλουμε θα είναι μέσω Λάρισας.

Σαν άνθρωποι έχουμε την μαγική ικανότητα να χρησιμοποιούμε τα θετικά μας χαρακτηριστικά ως εμπόδια. Δηλαδή την νοημοσύνη μας (υπερ-αναλύουμε τα πράγματα μέχρι να πάρουμε μια ρημαδο-απόφαση), τη συναισθηματική μας νοημοσύνη (αφήνουμε την καρδιά μας και τα αισθήματά μας να μας οδηγήσουν σε δρόμους που δεν θα είναι οι σωστοί και το ξέρουμε), ακόμα και τις σχέσεις που δημιουργούμε και που θα μπορούσαν να είναι θετικές, τις καταντάμε να είναι ανασταλτικοί παράγοντες.

Τα συμφέροντα, οι δεύτερες σκέψεις, ο ανταγωνισμός και όλα τα υπόλοιπα θα υπάρχουν πάντα και πάντα θα μπαίνουν στη μέση. Εμείς ακόμα δεν μάθαμε όμως, μετά από τόσα χρόνια πάνω σε αυτή τη γη, ότι δεν πρέπει να τα αφήνουμε να μας καθυστερούν γιατί εμείς, αντίθετα από αυτά, δεν έχουμε αυτό το «για πάντα»;

Είμαστε άξιοι του εαυτού μας, οι αποφάσεις μας και οι επιλογές μας είναι ο καθρέφτης μας οπότε καλό είναι να τρώμε και τα μούτρα μας κάποιες φορές ώστε να καταλαβαίνουμε τι κάνουμε και με τι έχουμε να κάνουμε. Μερικά μαθήματα για να μας μείνουν στο μυαλό θα πρέπει να γίνουν σκληρά παθήματα ώστε να μην υπάρχουν επαναλήψεις.

Αντί λοιπόν των συνηθισμένων ευχών φέτος θα πω μια άλλη. Ναι ναι, Καλό Πάσχα, Καλή Ανάσταση, Υγεία και Χαρά., τα γνωστά. Αλλά και αποφασιστικότητα. Σε οτιδήποτε. Ας πάρουμε τις καταστάσεις στα χέρια μας, ας κάνουμε αυτό που πρέπει και ας σβήνουμε ένα ένα τα προβλήματα από τη λίστα μας. Γιατί όσο την αφήνουμε τη λίστα, αυτή θα μεγαλώνει και κάποια στιγμή θα γίνει μακριά σαν κασκόλ και θα μας πνίξει….