Εθισμένος στον καφέ; Το ίδιο και ο Μπαλζάκ!

Βρισκόμαστε γύρω στο 1799 όπου γεννιέται ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες του κόσμου, ο Ονόρε Ντε Μπαλζάκ. Πληθωρικός, πολυγραφότατος και πραγματικά πολύ εθισμένος με τον καφέ.

Δε μιλάμε απλώς για κάποιον που του άρεσε ο καφές, μιλάμε για κάποιον που “πέθαινε” για τον καφέ. Κατανάλωνε περίπου πενήντα φλυτζάνια καφέ την ημέρα. Για πολλούς η καφεϊνη ήταν η αιτία του θανάτου του.

Καθώς η επίδραση του καφέ μειωνόταν όσο τον συνήθιζε ο οργανισμός του, ο Μπαλζάκ αύξανε την ποσότητα του καφέ και μείωνε την ποσότητα του νερού σε κάθε φλυτζάνι. Είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο εθισμού όπου κατάπινε ψιλοκομμένο καφέ με άδειο στομάχι, γεγονός που παραδέχεται και ο ίδιος στο δοκίμιο του “οι χαρές και οι πόνοι του καφέ”.

O Μπαλζάκ υπήρξε ένας από τους πιο πολυγραφείς συγγραφείς όλων των εποχών. Μέσα σε περίπου 20 χρόνια έγραψε 91 μυθιστορήματα, 30 νουβέλες, 5 θεατρικά έργα. Κατά τη διάρκεια που έγραφε την “Ανθρώπινη Κωμωδία” είχε κατεβάσει τριάντα χιλιάδες φλυτζάνια.

Εργαζόταν 16 ώρες την ημέρα, ακολουθώντας μια παράξενη καθημερινή ρουτίνα: κοιμόταν κάθε μέρα στις έξι το απόγευμα, ξυπνούσε στη μία τη νύχτα, έγραφε ως τις οκτώ το πρωί, στις οκτώ ξανακοιμόταν για μιάμιση ώρα, ξανάπιανε το γράψιμο ως τις 4 και μετά έκανε ένα μπάνιο, ντυνόταν και έβγαινε για να δειπνήσει.

Το δείπνο πάλι ήταν μια άλλη ιστορία. Υπάρχει ο “αστικός μύθος” ότι μια φορά κατανάλωσε: εκατό στρείδια, δώδεκα αρνίσιες κοτολέτες, ένα παπάκι με γογγύλια, δύο ψητές πέρδικες, δύο πιάτα “γλώσσα α λα νορμάντ”, φρούτα κι όλα αυτά συνοδευμένα από μεγάλες ποσότητες από λικέρ, κρασί και μαντέψτε τι άλλο…καφέ.