Τρωάδες του Εθνικού Θεάτρου - Τις είδαμε στην Επίδαυρο και μας μάγεψαν!

Την προηγούμενη Παρασκευή, στο αρχαίο θέατρο  της Επιδαύρου,  πραγματοποιήθηκε η πρεμιέρα για τις “Τρωάδες” του Εθνικού Θεάτρου, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, με μία εκλεκτή ομάδα έμπειρων ηθοποιών.

Η αίσθηση που δημιουργείται στον επισκέπτη της Επιδαύρου είναι μοναδική. Δεν μπορεί παρά να σε κυριεύσει δέος, όταν παίρνεις τη θέση σου στα πέτρινα καθίσματα και τα φώτα σβήνουν. Αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι εκεί που χτυπά ο παλμός της αρχαίας τραγωδίας, στην κοιτίδα του παγκόσμιου θεάτρου. Ο χρόνος επομένως σταματά, σε αυτό το μαγικό μέρος, όπως έχει σταματήσει και ο χρόνος των “Τρωάδων”. Πρόκειται ίσως για το πιο διαχρονικό δημιούργημα του αρχαίου δράματος, ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό, μία κραυγή απόγνωσης και μία ικεσία ανθρωπισμού.

Το σκηνικό της παράστασης απλό, λιτό, πλήρως εναρμονισμένο με το πέτρινο επιβλητικό θέατρο. Αντικρίζουμε τα πέτρινα χαλάσματα της Τροίας που ακόμη βγάζουν καπνούς από την λεηλασία των Αχαιών. Μπροστά τους, πεσμένο ένα άμορφο κουβάρι, τυλιγμένο σε μαύρα κουρέλια.  Δεν είναι άλλη από την βασίλισσα Εκάβη, παραδομένη στο πένθος και την απόγνωση. Πίσω της ο γυναικείος χορός με σκουρόχρωμα μακριά φορέματα και μανδύες,  ενδεικτικά της ψυχικής του κατάστασης, τραγουδά τις δυστυχίες του. Μία φρικιαστική, αινιγματική γυναικεία φιγούρα, πεσμένη στα γόνατα, χωρίς να δείχνει το πρόσωπο, με λευκά κουρέλια τριγυρίζει στα χαλάσματα. Είναι άραγε η απεικόνιση του θανάτου, της καταστροφής ή των γυναικείων θυμάτων του πολέμου; Κατά τη γνώμη μου αυτή ακριβώς η τρομακτική απρόσωπη μορφή αποτέλεσε μία πολύ πρωτότυπη απόδοση του σκηνικού.

Τα ερωτήματα που υψώνονται παρακολουθώντας την παράσταση είναι αμέτρητα και πλήρως αποστασιοποιημένα από τους χρονικούς περιορισμούς των αιώνων και των κοινωνιών. Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στον πόλεμο; Τι συμβαίνει με τον άμαχο πληθυσμό μετά το τέλος ενός πολέμου; Είναι καλύτερο να δρούμε με γνώμονα το συμφέρον της στιγμής ή να μένουμε πιστοί στις αρχές και τις αξίες μας, αψηφώντας το τίμημα; Πότε σταματάει ο ατομικός πόνος και υπερισχύει ο σπαραγμός για τη συλλογική καταστροφή; Και τελικά, έχει νόημα ένας πόλεμος που εξαλείφει κάθε ίχνος ανθρωπιάς και ευτυχίας εκατέρωθεν;

‘Όλοι οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, αποτυπώνοντας με γνησιότητα και δύναμη τον πόνο του θανάτου, της εξορίας, της ματαιότητας.  H Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στο ρόλο της Εκάβης ήταν σπαρακτική, ισορροπώντας  πάνω στη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο θρήνο και την αξιοπρέπεια. Πολύ καλή και η ερμηνεία της Μαρίας Κίτσου, ως Ανδρομάχης, κυρίως τις στιγμές του ύστατου αποχαιρετισμού του μικρού Αστυάνακτα και του εναγκαλισμού με την Εκάβη . Και o Νίκος Ψαρράς στο ρόλο του Ταλθύβιου έδειξε ιδιαίτερη ευαισθησία και ανθρωπιά κατά την ανακοίνωση της εκτέλεσης του Αστυάνακτα.

Ο χορός, αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής όλων των τραγωδιών, αφού μαζί του ταυτίζεται ο θεατής (δεν αποτελείται ποτέ από ήρωες και βασιλιάδες) , ήταν υπέροχος. Δυνατές φωνές, καθαρές κινήσεις, έντονο συναίσθημα που κλυδώνισαν και τις πιο υψηλές κερκίδες του θεάτρου.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία παράσταση που συστήνω ανεπιφύλακτα τόσο για το περιεχόμενο, όσο και για την μοναδική απόδοσή της. Δεν ξέρω αν θα έχετε την ευκαιρία να την απολαύσετε στην Επίδαυρο, σε κάθε όμως περίπτωση αξίζει να την παρακολουθήσετε σε κάποιον από τους σταθμούς της καλοκαιρινής της περιοδείας.

Πληροφορίες

Περιοδεία – Τρωάδες 

11,12 Ιουλίου Καβάλα, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων
24 Ιουλίου Αρχαία Ολυμπία, Αρχαίο Θέατρο Φλόκα
27 Ιουλίου Νεμέα, Θέατρο Αρχαίων Κλεωνών (Green Theatre)
4, 5 Αυγούστου Πάτρα, Ρωμαϊκό Ωδείο
7 Αυγούστου Μεσολόγγι, Αρχαίο Θέατρο Οινιάδων
12 Αυγούστου Άνδρος, Θέατρο Χώρας
24 Αυγούστου Βριλήσσια, Θέατρο “Αλίκη Βουγιουκλάκη”
27 Αυγούστου Xαλάνδρι, Θέατρο Ρεματιάς
30 Αυγούστου Ελευσίνα, Παλαιό Ελαιουργείο
2 Σεπτεμβρίου Βύρωνας, Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
7 Σεπτεμβρίου Θεσσαλονίκη, Θέατρο Δάσους
13 Σεπτεμβρίου Κηποθέατρο Παπάγου
16 Σεπτεμβρίου Νέα Σμύρνη, Θέατρο Άλσους Ν. Σμύρνη
18 Σεπτεμβρίου Ηλιούπολη, Θέατρο Άλσους “Δημήτρης Κιντής”
22 Σεπτεμβρίου Ωδείο Ηρώδου του Αττικού

Tαυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης
Σκηνικά: Έρση Δρίνη
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Χορογραφία: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Mελίνα Παιονίδου
A΄Βοηθός σκηνοθέτη: Ανδρομάχη Δαυλού
B΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Γούνας
Bοηθός σκηνογράφου: Φώτης Μουρτάς
Bοηθός ενδυματολόγου: Λίνα Καρανικολάου
Σχεδιασμός Κομμώσεων: Χρόνης Τζήμος
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Εύη Ζαφειροπούλου

Η επιλογή των παραδοσιακών τραγουδιών είναι του Σωτήρη Χατζάκη

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Ποσειδών: Θέμης Πάνου
Aθηνά: Κωνσταντίνα Τάκαλου
Εκάβη: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Ταλθίβιος: Νίκος Ψαρράς
Κασσάνδρα: Κόρα Καρβούνη
Ανδρομάχη:  Μαρία Κίτσου
Μενέλαος: Κρατερός Κατσούλης
Ελένη: Ελένη Ρουσσινού

Χορός:

Ντίνα Αβαγιανού, Κατερίνα Γιαμαλή, Ανδρομάχη Δαυλού, Άννα  Ελεφάντη, Βερόνικα Ηλιοπούλου, Δανάη Κατσαμένη Γιασεμί Κηλαηδόνη, Σταυρούλα  Κοντοπούλου, Σταυρούλα-Μελισσάνθη  Μάκρα, Βάγια Ματαφτσή, Γεωργία Μητροπούλου, Γεωργιάννα Νταλάρα, Στέλλα Ράπτη, Αγγέλα  Σιδηροπούλου, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Γεωργία Τσαγκαράκη, Ιώβη Φραγκάτου

Φρουροί: Αλέξανδρος Βαμβούκος, Αντώνης Χαντζής

Στο ρόλο του Αστυάνακτα ο μικρός Βασίλης Δημουλής