Παρασκευή και 13 | Μια αέναη δεισιδαιμονία!

Μία πρόληψη ανέγγιχτη στο πέρας των αιώνων είναι αυτή της Παρασκευής και 13, η οποία αν και πρωτοαναφέρθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα, εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να προβληματίζει τις ανθρώπινες σκέψεις και να κατατρύχει τη θνητή μας φύση. Πηγή μυστηρίου και ατελείωτου στοχασμού, αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος όταν η Παρασκευή ενός οποιουδήποτε μήνα συμπίπτει με τον αριθμό 13.

Στο παρελθόν, κατά την κατάργηση του ηλιακού ημερολογίου και την επικράτηση του σεληνιακού, «ανάποδος» θεωρούνταν ο χρόνος που είχε 13 μήνες ,αποτέλεσμα της απόστασης μεταξύ των δύο ημερολογίων, που υπολογίζεται σε 9 έως 11 ημέρες. Ο καταραμένος αυτός 13ος μήνας, βρίσκονταν μεταξύ Φεβρουαρίου (που θεωρούνταν και ως μήνας των νεκρών) και Μαρτίου, και καθιστούσε με την ύπαρξή του δυσοίωνο το εκάστοτε έτος. Ο αρνητικός συσχετισμός του 13 με την Παρασκευή κυριαρχεί στις Αγγλοσαξωνικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Πορτογαλικές περιοχές του κόσμου, και μία τέτοια μέρα λαμβάνεται ως κακότυχη. Στην Ελλάδα η αντίστοιχη δεισιδαιμονία απαντάται στο Τρίτη και 13.

Ο φόβος της Παρασκευής και 13 ονομάζεται στα αγγλικά paraskavedekatriaphobia, μία λέξη που προέρχεται από τις ελληνικές Παρασκευή, δεκατρείς και φοβία, και αποτελεί μια ειδική μορφή της τρισκαιδεκαφοβίας. Τόσο ο αριθμός 13, όσο και η μέρα Παρασκευή, θεωρούνταν, ακόμη και πριν τον 19ο αιώνα, ως συνώνυμο της κακής τύχης, εξαιτίας διάφορων γεγονότων, με τα οποία και συνέπεσαν. Μεταξύ αυτών, οι πιο δημοφιλείς ιστορίες που σχετίζονται με την προέλευση της δεισιδαιμονίας είναι αυτές του Μυστικού Δείπνου, όπου σύμφωνα με διάφορες πηγές ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν ο 13ος συνδαιτυμόνας, της Μ.Παρασκευής, κατά την οποία και σταυρώθηκε ο Ιησούς, και τέλος της προσφοράς του μήλου από την Εύα στον Αδάμ την ημέρα της Παρασκευής.

Η υπερβολική από μέρος των πολιτών πρόληψη για αυτή την μέρα, φαίνεται πως μεγαλώνει χρόνο με τον χρόνο, με τους ίδιους να τρέφουν την δυναμική της με τις ανούσιες ανησυχίες τους και τις «προνοητικές» κινήσεις τους… Για παράδειγμα αναφέρουμε το γεγονός, ότι στην Αμερική οι ουρανοξύστες δεν διαθέτουν 13ο όροφο, ο οποίος και παραλείπεται ως κακότυχος μεταξύ 12ου και 14ου, και στο Παρίσι ελάχιστες είναι οι διευθύνσεις που διαθέτουν αυτόν τον ακατανόμαστο αριθμό. Έτσι, μέσα από αυτές τις αφελείς πράξεις τους, οι άνθρωποι προσπαθούν να ξορκίσουν το κακό και να μεταλάβουν την καλοτυχία της ζωής… Αναλογίστηκε ωστόσο ποτέ κανείς την σημασία αυτού του παρεξηγημένου αριθμού; Το 13, παρά το γεγονός ότι συσχετίζεται με την ασυμμετρία, είναι ο αριθμός γύρω από τον οποίο ,σύμφωνα με την αριθμολογία, περιστρέφεται η αγάπη για τον κόσμο, και αποτελεί τον μέγιστο αλτρουιστή αριθμό όλων, όντας η «γέφυρα» από το «εγώ» στο «εμείς», και από το «ένας» στο «όλοι».

Πέρα λοιπόν από προλήψεις και ανύπαρκτες φοβίες, και πάντα με ορθολογισμό και κριτική σκέψη, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα απροσδόκητα της ζωής, καθώς είναι στο χέρι μας να δώσουμε νόημα στα καλά ή και στα κακά περιστατικά που θα μας εμφανιστούν, μεταπλάθοντάς τα σε κάτι ωφέλιμο και ευεργετικό, τόσο για εμάς τους ίδιους ,όσο και για τους συνανθρώπους μας.