Απόψεις | Όχι σε οικουμενική Φρανκενστάιν!

Υποχρέωση Τσίπρα οι νέες κάλπες και η επαναφορά του ελληνικού ζητήματος στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Όσο ισχυρές είναι οι πιέσεις για σχηματισμό οικουμενικής – στην πραγματικότητα τετρακομματικής – κυβέρνησης συνεργασίας με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αντίστοιχα μεγάλες είναι και οι ευθύνες της ηγεσίας του να παραμείνει αμετακίνητη στη μη αποδοχή από την πλευρά της κυβέρνησης Φρανκενστάιν. Οποιαδήποτε Κυβέρνηση που θα χαρακτηρίζεται από πλήρη διαφωνία των συμμετεχόντων της στην οικονομική πορεία της χώρας και τη διαχείριση των μνημονιακών πολιτικών, αλλά και σε κάθε άλλο ιδεολογικό και πολιτικό ζήτημα της διευρυμένης παροντικής ατζέντας διακυβέρνησης δεν οδηγεί πουθενά, παρά στην καταστροφή!

Αυτό που απαιτείται σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία δεν είναι απλώς ο σχηματισμός κυβέρνησης, αλλά η συγκρότηση ενός συνεκτικού προοδευτικού συνασπισμού διακυβέρνησης με σταθερότητα και ορίζοντα μακράς πνοής. Μόνο με καθαρή λαϊκή εντολή μέσω της άμεσης διεξαγωγής νέων εκλογών είναι δυνατό να επιτευχθεί μια νέα ισορροπία στις σχέσεις των δανειστών και της χώρας, ενώ το ίδιο απαιτείται και για την επίλυση σειράς άλλων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων που ταλανίζουν την Ελλάδα και τους πολίτες της.

Άλλωστε, όσοι δε συμφωνούν με το πιο δυναμικό στίγμα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε από την κεντροαριστερά είτε από την κεντροδεξιά, μπορούν κάλλιστα να συμμαχήσουν σε μια πιο ήπια αναθεωρητική γραμμή και να αποδείξουν στην κοινωνία ότι εφαρμόζοντάς τη μπορούν να επαναφέρουν τη χώρα σε τροχιά βιωσιμότητας. Το να ζητούν κάποιοι σήμερα να μετατρέψουν τον Αλέξη Τσίπρα σε Αντώνη Σαμαρά του Νοεμβρίου του 2011, δηλαδή σε συμμέτοχο της κυβέρνησης και ταυτόχρονα επικεφαλής της αντιπολίτευσης, προκειμένου να αποκλειστεί η ύπαρξη κάθε ισχυρής φωνής ενός άλλου ελληνικού και ευρωπαϊκού δρόμου μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι τουλάχιστον παράδοξο, κι όταν δε γίνεται εκ του πονηρού, μάλλον οφείλεται σε πολιτική μωρία.

Ως πολιτικός που ευαγγελίζεται την ανασύνταξη της δημοκρατικής παράταξης από τα αριστερά προς το κέντρο, μία υποχρέωση έχει ο κ. Τσίπρας: να ακολουθήσει τη νέα τοποθέτηση στα ευρωπαϊκά πράγματα της Γαλλίας του Φρανσουά Ολάντ για επαναφορά του σχεδιασμού και υλοποίησης της ευρωπαϊκής πολιτικής σε επίπεδο οργάνων της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στο κατεξοχήν πολιτικό πεδίο διεύθυνσης της, που τυπικά και παραδοσιακά είναι το Συμβουλίου Κορυφής.

Η πλέον σημαντική «κόκκινη γραμμή» ενός εκλεγμένου από νέες κάλπες προοδευτικού συνασπισμού διακυβέρνησης της χώρας, δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η επίλυση και της ελληνικής κρίσης στα πλαίσια των θεσμών ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, αντί της λήψης των πλέον κρίσιμων αποφάσεων για το μέλλον της κοινωνίας μας και της ευρωπαϊκής οικογένειας γενικότερα μέσω της οπισθοδρομικής αντίληψης της κατίσχυσης των διμερών σχέσεων έναντι των διαφανών πολυμερών και συναινετικών διαδικασιών που οδηγούν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.