Ο κόσμος που (μας λένε ότι) ζούμε...

[Γιατί, είναι η αλήθεια, πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι ο ίδιος με αυτός που πραγματικά ζούμε.]

Έβλεπα αυτές τις μέρες τις ειδήσεις (βίτσια είναι αυτά, μην κράζετε) και έπεσα πάνω σε ένα ρεπορτάζ για τους τουρίστες και τα μουσεία που θα ήταν κλειστά λόγω απεργιών κλπ κλπ. Έπαιρνε λοιπόν η δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ (μπράβο πουλάκι μου, να σου στείλουμε δώρο μια συνδρομή σε κάποιο φροντιστήριο αγγλικών) συνέντευξη από μία τουρίστρια και η μετάφραση που έκανε άλλαξε τελείως το νόημα αυτών που έλεγε η γυναίκα. Μία λέξη άλλαξε, τόσο σημαντική όμως, που άλλαξε το ύφος, η αίσθηση, τα πάντα όλα. Αναρωτήθηκα λοιπόν, τι εικόνα θα σχηματίσει κάποιος για την Ελλάδα, τους τουρίστες και γι αυτά που λένε αν μείνει μόνο στην μετάφραση της «δημοσιογράφου»; Ποιος θα μπει στη διαδικασία να ακούσει τα αγγλικά που άκουσα εγώ (από συνήθεια) και να ακούσει το πραγματικό νόημα; Ελάχιστοι, είμαι σίγουρη. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να σχηματίζουμε μια εικόνα για το περιστατικό λανθασμένη, λόγω της (παροδικής) εξάρτησης από τον κάθε δημοσιογράφο που είχε…μια κακή μέρα! Φυσικά, δεν είναι η μοναδική περίπτωση που συμβαίνει κάτι τέτοιο, το έχουμε δει πολλές φορές να γίνεται.

Εδώ έρχονται αυτοί που λένε ότι η τηλεόραση και τα νέα είναι κατευθυνόμενα και μας τρώνε το μυαλό και μας κάνουν άβουλα όντα που δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Οκ, να το δεχτώ. Ας κάνουμε μια βόλτα όμως σε «διαδικτυακά-πιο εναλλακτικά» μέσα να δούμε εκεί τι νέα έχουμε. Εκεί, που όλοι οι αναγνώστες μπορούν να προσφέρουν την ιστορία τους, την οπτική τους. Τι εικόνα σχηματίζουμε βλέποντας αυτά τα νέα;

Ότι όλοι σκεφτόμαστε το σεξ αλλά έχουμε πρόβλημα στην πράξη (ή στο πώς να φτάσουμε σε αυτήν) και θέλουμε άπειρες συμβουλές για να γίνουμε πορνοστάρ. Επίσης, είμαστε όλοι φιλάνθρωποι (είναι το τρεντ της εποχής) αλλά υποστηρίζουμε πάντα συγκεκριμένες περιπτώσεις και οργανώσεις και κλείνουμε τα μάτια σε άλλα πράγματα. Επίσης, βλέπουμε ότι η γενιά των 30άρηδων είναι χαμένη γενιά, χωρίς όραμα και ελπίδα (ας τελειώνω το άρθρο να αυτοκτονήσω με την ησυχία μου τότε!). Α, μην ξεχάσω, ταυτόχρονα με όλα αυτά, έχουμε ΟΛΟΙ φιλοσοφικές αναζητήσεις και γι αυτό συνέχεια γράφουμε βαθυστόχαστα πράγματα γιατί καταπιεζόμαστε από την πεζή καθημερινότητά μας και θέλουμε να βγάλουμε το άχτι μας στους λογαριασμούς μας στα social media ή ακόμα χειρότερα στις στήλες των ιστοσελίδων που είναι ειδικά «νοικιασμένες» για τους αναγνώστες/δημοσιογράφους των πολιτών.

Αν αυτή είναι η ζωή που ζούμε, τότε (όπως και λέει και ο ανιψιός μου που έχει πιάσει το νόημα στα 2 του) κλάφτα Χαράλαμπε. Πραγματικά όμως. Τα μέσα, είτε αυτά είναι παραδοσιακά είτε είναι εναλλακτικά είτε είναι social, δίνουν μια εικόνα της πραγματικότητας και της ζωής στα άκρα. Κυρίως στα άσχημα άκρα. Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση και αν θέλουμε να θεωρούμαστε ενεργοί και σκεπτόμενοι αναγνώστες (και πολίτες γενικότερα) θα πρέπει να ψάχνουμε και λίγο πιο βαθιά. Τα μέσα για να το κάνουμε υπάρχουν, απλά εμείς έχουμε συνηθίσει να μην τα χρησιμοποιούμε γιατί τα έχουμε…έτοιμα. Ακόμα και τα social media που λένε ότι μας ανοίγουν νέους δρόμους, μπορούν να γίνουν κοροϊδία. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όλοι οι άνθρωποι τείνουν να ακολουθούν/διαβάζουν/κάνουν φίλους/σχολιάζουν/πιστεύουν αυτά και αυτούς που ενισχύουν τις ήδη υπάρχουσες απόψεις τους.

Το θέμα είναι να κάνουμε αυτό το βήμα παρακάτω που θα ξεπεράσει αυτές τις θεμελιωμένες απόψεις ώστε να δούμε και κάτι το αντίθετο, κάτι το διαφορετικό. Θα σας εκνευρίσει στην αρχή (σας το λέω από προσωπική εμπειρία) να διαβάζετε τα αντίθετα από αυτά που πιστεύετε αλλά θα δείτε σιγά σιγά ότι είναι λυτρωτικό να βλέπετε και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Μετά, μπορείτε να δημιουργήσετε την δική σας εικόνα του κόσμου χωρίς τα χρωματιστά γυαλιά κανενός. Ίσως μόνο τα δικά σας.