Λίγο ακριβά μας στοίχισες ρε Lana…

Τί να πει κανείς για τη χθεσινή βραδιά… Αρχικά, θεωρώ πως η Lana Del Rey είναι μία περίπτωση τραγουδίστριας που μπορεί να έχεις σιχαθεί να βλέπεις και να σου σπάει τα νεύρα, αλλά παράλληλα τα τραγούδια της να ακούγονται τόσο ευχάριστα που δεν μπορείς να της αντισταθείς. Εγώ προσωπικά εκνευρίζομαι που είναι «πιο vintage πεθαίνεις» και που όλη της η εικόνα είναι τόσο fake ώστε φωνάζει από μακριά. Παρ’ όλα αυτά, είτε την «έφτιαξε» η εταιρεία, είτε, όπως λένε, ο πατέρας της, αποφάσισα να της δώσω μία ευκαιρία και να δω από κοντά αν μπορεί να τραγουδήσει τόσο καλά όσο και ηχογραφημένη…

Σε πρώτη φάση, θα ήθελα να τονίσω πως αν ξαναδώ άλλο ένα headband «κοριτσιού του Μάη παύλα στεφάνι Ιησού Χριστού», δεν υπόσχομαι πως θα αντιδράσω πολιτισμένα. Ok, μπορεί ο κόσμος να ήταν normal γενικότερα, με την έννοια του ότι δεν είδα πολλά τακούνια όπως περίμενα (μιας και είχαν σκάσει έτσι ακόμη και στους Linkin Park πριν κάποια χρόνια (??) ), ωστόσο αυτό δεν δικαιολογεί την τρέλα των 60s που έπρεπε ντε και καλά να αναβιώσουν σε μία μόνο νύχτα… Αν όλες εσείς κυκλοφορείτε έτσι και για καφέ, πάω πάσο. Επίσης το θέαμα ήταν ακόμη πιο αστείο και σε συνδυασμό με τους μακρυμάλληδες fans των Iced Earth που έτρεχαν έντρομοι για το άλλο stage, όπου και χτυπήθηκαν ανενόχλητοι… (Ας μη σχολιάσουμε την εμπνευσμένη αυτή ιδέα της διοργάνωσης γιατί θα μας πάρει ώρα.)

Σε δεύτερη φάση, ας περάσουμε στο live. Μία ώρα και ένα τέταρτο. Γιατί όχι, θα μου πείτε, μια χαρά είναι. Θα ήταν, λέω εγώ, εάν ήταν ακριβώς τόσο. Όταν τη μισή ώρα ακούμε τον drummer να «σολάρει» (άντε και με συνοδεία βιολιών) βλέποντας παράλληλα μία Lana να υπογράφει αυτόγραφα στους fans της πρώτης σειράς, συγνώμη, αλλά δε μένουν παρά τρία τέταρτα συναυλίας. Και δε λέω, είναι τέλειο που ήθελε να υπογράψει και να φωτογραφηθεί με τους θαυμαστές, ακόμη και να φιλήσει κάποιους από αυτούς (!!), αλλά γιατί, κούκλα μου, να το κάνεις αυτό τη στιγμή που θα έπρεπε να τραγουδάς; Στο κάτω-κάτω εμείς που ήμαστε πιο πίσω και δεν είχαμε την «τύχη» να βγάλουμε φωτό μαζί σου, πόση ώρα πρέπει να σε χαζεύουμε να το παίζεις celebrity; Πρώτη φορά βλέπω καλλιτέχνη να σταματάει το show για να υπογράψει. Πρωτόγνωρη εμπειρία…

Επειδή όμως είμαι και δίκαιη, την αλήθεια μου θα την πω. Η φωνή της ήταν ανέλπιστα καλή, έως και ανατριχιαστική θα έλεγα. Ίσως βέβαια θα μπορούσε να έχει «ζωντανέψει» λίγο περισσότερο τα κομμάτια και να μην είναι τόσο υποτονική. Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος δίσκος που είναι από μόνος του αρκετά σιγανός, θα έπρεπε να έχει προσαρμοστεί κάπως καλύτερα στις ανάγκες μίας συναυλίας. Γενικά νομίζω ότι έλειπε λίγη ενέργεια από αυτό το live… Και επειδή τα κομμάτια ως κομμάτια μου αρέσουν πολύ, μάλλον κάτι δεν πήγαινε καλά με την ίδια τη Lana… Εκτός από τις υποτυπώδεις χορευτικές κινήσεις και κάτι χαμόγελα που έσκαγε κατά καιρούς, παρέα με τα περιβόητα αυτόγραφα, επικοινωνία με τον κόσμο μηδέν…

Δεδομένου ότι χάσαμε το λεωφορείο του γυρισμού με τη φίλη μου και πήραμε ταξί παρέα με δύο κοπέλες και με άλλα δύο δεκαπεντάχρονα κοριτσάκια που δεν είχαν πάνω τους χρήματα (λίγο παρακινδυνευμένο αν θέλετε τη γνώμη μου), να τα τα 25 ευρώ η καθεμία. (Το πώς χωρέσαμε έξι άτομα -και με τον ταξιτζή εφτά- σε ένα ταξί, είναι μια άλλη ιστορία.) Μαζί και με τα εισιτήρια, νομίζω ότι τα 65 ευρώ που τελικά έδωσα για μία νύχτα με τη Lana, δεν το λες ακριβώς ότι έπιασαν τόπο…

Ας μην είμαστε όμως κι αχάριστοι. Εκτίμησα το donut που έφαγα ενώ κρατιόμουν για να μην κοιμηθώ (οι διπλανοί μου έτρωγαν hot dog και ψιλοχασμουριόντουσαν), την τυχαία συνάντηση με έναν παλιό συμμαθητή και βέβαια, το ότι βοηθήσαμε αυτά τα κοριτσάκια, που διαφορετικά, πιθανότατα να έμεναν στη Μαλακάσα να κάνουν παρέα στους λύκους… Α ναι, και τις φωνητικές ικανότητες της Lana που τουλάχιστον ήταν αληθινές, σε αντίθεση με εκείνη…

Υ. Γ. Όχι άλλοι πάγκοι με λουκάνικα έξω από το Terra Vibe!! Ούτε στο καλοκαιρινό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής τέτοια κατάσταση…