Φεγγάρια πανσελήνου, του Γιάννη Βαρβέρη

Ο Γιάννης Βαρβέρης ήταν Έλληνας ποιητής της λεγόμενης γενιάς του ’70, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Ο Γιάννης Βαρβέρης σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά αργότερα στη λογοτεχνία, όπου το έργο του ήταν μεγάλο.

Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες, ενώ μεταξύ άλλων τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Κριτικής-Δοκιμίου (1996) και με το Βραβείο Καβάφη (2001). Ο Γιάννης Βαρβέρης έφυγε από τη ζωή στις 25 Μαΐου 2011.

Ακολουθεί το ποίημά του με τίτλο “Φεγγάρια πανσελήνου”.

Εσύ είσαι όρος
όταν θεριεύεις ύψος
μυρίζει μέλλον φθινοπωρινό
απαλό της μνήμης.
Σε ζωογονούνε
ήλιος
μ’ όσους πυρπόλησε η σκιά
θάλασσα
με τα παγωμένα χαμόγελα στο βυθό
κι ο άνεμος
που μας πετάει βότσαλα ευτυχίας.

Όμως κοιτάς φεγγάρια Πανσελήνου.

Μα εσύ είσαι όρος.
Ρίξε τα ξύλα και νερά σου κρουνηδόν
πάνω στα χορταράκια
και στα πεπρωμένα
της πανίδας
με το καλό
με τον καριό
γίνε πεδιάδα
και τότε τόλμησε
και τότε κοίτα.

Γυναίκα ήταν και κοίταζε φεγγάρια Πανσελήνου.

• Κλινική, του Γιάννη Βαρβέρη
• Ανασύνθεση πορείας, του Δημήτρη Τρωαδίτη
• Ακούω τη θάλασσα, του Αντώνη Φωστιέρη
• Ζεστή Πανσέληνος, του Σταύρου Ζαφειρίου
• Το πρόβλημα με τις αντωνυμίες, του Τίτου Πατρίκιου 
• Ομίχλη πέφτει, του Γιώργου Ιωάννου
• Χαμόγελο, του Κώστα Καρυωτάκη