Τζον Κόρνφορθ: 5 πράγματα για τον χημικό του Google Doodle!

Ο Τζον Κόρνφορθ, ο διάσημος χημικός τιμάται από τη Google με το σημερινό Google Doodle. Ας μάθουμε 5 βασικά πράγματα γι’ αυτόν! Ο Τζον Κόρνφορθ πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου του 2013 σε ηλικία 96 ετών. Ήταν αθειστής και σκεπτικιστής.

1.Ο Τζον Κόρνφορθ ήταν ένας Αυστραλοεγγλέζος χημικός που κέρδισε το Νόμπελ Χημείας το 1975 για την δουλειά του όσον αφορά τη στερεοχημεία των ενζυμικά καταλυόμενων αντιδράσεων.

2. Ο Κόρνφορθ έπασχε από μικρός από μία σταδιακή απώλεια ακοής, η οποία τον κατέστησε τελικά τελείως κουφό.

Η πάθηση αυτή επηρέασε την καριέρα του στην χημεία, ωστόσο, ο ίδιος δεν το έβαλε κάτω. Παρότι δεν μπορούσε να ακούσει τις διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του, άρχισε να διαβάζει μόνος του βιβλία Χημείας.

3. Μια μέρα στο πανεπιστήμιο, ο Τζον Κόρνφορθ συνάντησε την Rita Harradence, επίσης χημικό.

Είχε σπάσει μια φιάλη στο εργαστήριο και ζήτησε από τον ίδιο να την επισκευάσει και εκείνος το έκανε. Έτσι, ξεκίνησε μια σημαντική επαγγελματική αλλά και ρομαντική σχέση που κράτησε μια ζωή.

Το 1939, οι δυο τους κέρδισαν υποτροφίες για σπουδές στην Οξφόρδη και παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα. Μαζί έγραψαν περισσότερες από 40 επιστημονικές εργασίες.

4. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου δούλεψε για τον καθορισμό της δομής του κεντρικού μορίου στο αντιβιοτικό πενικιλίνη. Συμμετείχε στη συγγραφή του βιβλίου Η χημεία της πενικιλίνης (1949), το οποίο ήταν αποτέλεσμα μεγάλης διεθνούς συμμετοχής.

 

5. Την εποχή κατά την οποία ο Κόνραντ Μπλοχ, επίσης νομπελίστας, είχε επικεντρώσει την προσπάθειά του στη βιοσύνθεση της στερόλης, ο Κ. μαζί με τον Τζορτζ Πόπτζακ κατόρθωσαν να πετύχουν την πλήρη ανθρακική αποικοδόμηση της χοληστερόλης και να διαπιστώσουν, μέσω ραδιενεργών ιχνηθετών, τη σύνθεση μορίων οξικών οξέων, από τα οποία αποτελείται· αυτό του επέτρεψε να προσδιορίσει λεπτομερώς τη βιοσύνθεση της χοληστερόλης, ενός εξαιρετικά πολύπλοκου μορίου.

Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και βραβεία για την προσφορά του στην επιστημονική έρευνα. Ωστόσο, σημαντικότερη υπήρξε η βράβευσή του με το Νόμπελ χημείας, το 1975, μαζί με τον Βλαντιμίρ Πρέλογκ, για το έργο του στη στερεοχημεία των ενζυμικά καταλυόμενων αντιδράσεων.