Can I Be Me: Το ντοκιμαντέρ για τη Γουίτνεϊ Χιούστον που προκάλεσε αντιδράσεις!

Ανάμεσα στις 415 συνολικά βραβεύσεις της έχει κερδίσει 2 Emmy, 6 Grammy, 30 Billboard Music Awards και 22 American Music Awards.

Η Χιούστον είναι επίσης μία από τις εμπορικότερες τραγουδίστριες παγκοσμίως, έχοντας πουλήσει πάνω από 170 εκατομμύρια άλμπουμ και σινγκλς.

Στις 11 Φεβρουαρίου 2012 ανακοινώθηκε ο θάνατος της Χιούστον, σε ηλικία 48 ετών.[10] Η ιατροδικαστική έκθεση έδειξε ότι πέθανε στην μπανιέρα της.

Στις 26 Απριλίου έκανε πρεμιέρα στο διεθνές Tribeca Film Festival το ντοκιμαντέρ “Can I Be Me?” των Nick Broomfield και Rudi Dolezal.

Η συγκεκριμένη δημιουργία μπορεί να μην εξασφάλισε ποτέ την έγκριση της οικογένειας της τραγουδίστριας, ωστόσο, σκιαγραφεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ζωή αλλά και την προσωπικότητα της Χιούστον, περνώντας από το μικροσκόπιο τα γεγονότα που την καθόρισαν.

Το ντοκιμαντέρ αυτό εξετάζει μία πτυχή της ζωής της που κανείς δεν ανέφερε ποτέ δημόσια, ούτε και η ίδια: την αμφιφυλόφιλη σεξουαλικότητά της.

Το “Can I Be Me?” κάνει εκτενή αναφορά στην φημολογούμενη σχέση της Χιούστον με την διευθύντρια δημιουργικού, Ρόμπιν Κρόφορντ.

Πρόκειται για μια σχέση που ποτέ καμία δεν παραδέχτηκε ανοιχτά αλλά, όπως φαίνεται, αποδείχτηκε καθοριστική ηια την πορεία της τραγουδίστριας.

 

Όπως αναφέρει το περιοδικό People, άνθρωποι από το κοντινό περιβάλλον της Χιούστον όσο ήταν στη ζωή, όπως ο πρώην σωματοφύλακάς της και η επί χρόνια στιλίστριά της, Ellin LaVar, δηλώνουν στο ντοκιμαντέρ ότι η Whitney και η Ρόμπιν ήταν αχώριστες αλλά και πως η πρώτη έβρισκε καταφύγιο στην δεύτερη.

Οι περισσότεροι επισημαίνουν πως η “πτώση” της Χιούστον ήρθε έπειτα από τον χωρισμό τους, το 1999, έπειτα από πιέσεις συγγενικών προσώπων.

Όποια και αν ήταν η σεξουαλικότητα της Χιούστον και όσα “λάθη” και αν έκανε, ήταν και θα είναι για πάντα μια από τις μεγαλύτερες καλλιτέχνιδες που πέρασαν από την Γη.