Υπόθεση Κωσταλέξι

Πριν από 37 χρόνια, τις 7 Νοεμβρίου 1978, ήρθε στο φως μία από τις πιο ανατριχιαστικές υποθέσεις που καταγράφηκαν ποτέ στα ελληνικά αλλά και στα παγκόσμια δεδομένα. Ο κόσμος συνταράχθηκε, ο θεσμός της οικογένειας αμαυρώθηκε και όλες οι αλήθειες που κρύβονταν πίσω από ένα μεγάλο ψέμα άρχισαν να αποκαλύπτονται, και να δηλώνουν με τον πιο εναργή τρόπο την κτηνωδία που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος.

Και ο λόγος, για την υπόθεση της Ελένης από το Κωσταλέξι Φθιώτιδας, που είχε εγκλειστεί για 29 ολόκληρα χρόνια σε υπόγειο, μακριά από τον κόσμο και την δημόσια ζωή, επιβιώνοντας χάρη στη δύναμη και την υπομονή με τα οποία την προίκισε ο Μεγαλοδύναμος.

Η 47χρονη τότε Ελένη Καρυώτη, βλέπει για πρώτη φορά τον ήλιο μετά από τρεις σχεδόν δεκαετίες απομόνωσης στο ανήλιαγο υπόγειο της οικογενειακής της οικίας, μοιάζοντας περισσότερο με αγρίμι, παρά με ανθρώπινη οντότητα. Γυμνή και σκεπασμένη με μια κουβέρτα, φαίνεται να τα έχει χαμένα στο αντίκρυσμα των ανθρώπων. Η ανθρώπινη ομιλία την αναστατώνει, ενώ η ίδια μπορεί μόνο να ψελλίσει άναρθρες κραυγές! Η εικόνα της αυτή, σοκάρισε τους αστυνομικούς και τους δημοσιογράφους που την πρωτοαντίκρισαν, και όλοι έκαναν λόγο για το πρωτόγονο παρουσιαστικό της.

Οι δράστες του εγκλήματος δεν ήταν άλλοι από τους ίδιους τους γονείς και τα αδέλφια της, που της συμπεριφέρθηκαν κτηνωδώς και τη φυλάκισαν με απάνθρωπο τρόπο, για ένα «έγκλημα» που έπρεπε πάση θυσία να μείνει εντός των τεσσάρων τοίχων της οικογενειακής εστίας, για να μην επηρεαστεί το όνομα της στην κλειστή κοινωνία του χωριού. Έπρεπε με κάθε τρόπο να διώξουν τη “ρετσινιά”, για να μπορέσουν να συνεχίσουν με ηρεμία την υπόλοιπη ζωή τους. Δεν μπορούσαν όμως να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του κακού που έπρατταν, όντας θολωμένοι και ετεροκατευθυνόμενοι από τα λόγια του κόσμου.

Είκοσι εννιά λοιπόν χρόνια πριν τον εγκλεισμό της, την τραγική εποχή του Εμφυλίου Πολέμου, η έφηβη Ελένη φέρεται να συνάπτει σχέση με τον δάσκαλο του χωριού. Η «ατίμωση» είχε ωστόσο και πολιτική χροιά, καθώς ο δάσκαλος είχε προσχωρήσει στις τάξεις των κομμουνιστών ανταρτών, την ίδια στιγμή που η φαμίλια της Ελένης ήταν σκληροπυρηνικοί εθνικόφρονες.

Έτσι, έκριναν σωστή την τιμωρία της Ελένης με αποκλεισμό της από τα εγκόσμια, πιστεύοντας πως κατ’αυτό τον τρόπο θα ξεπλένονταν η ντροπή που τους προκάλεσε, μέσα από τις πράξεις της. Και αυτή τους η απόφαση υποστηρίχθηκε και ενισχύθηκε, έστω και έμμεσα, από την υπόλοιπη κοινότητα, η οποία παρείχε τη βολική σιωπή της. Μια συνενοχή άνευ όρων. Όλοι γνώριζαν, όμως κανείς δεν μιλούσε και δεν αποκάλυπτε τίποτα τις τρεις σχεδόν δεκαετίες του βίαιου και αποτρόπαιου εγκλεισμού της κοπέλας. Γι’ αυτό και από τότε, ο όρος «Κωσταλέξι» χρησιμοποιείται για να δηλώσει κάθε είδος εγκλεισμού.

Η τραγική, ωστόσο, αυτή ιστορία της Ελένης δεν τελειώνει εδώ. Οι Αρχές, μετά τον εντοπισμό της, τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο της Λαμίας και λίγο αργότερα εισάγεται σε ψυχιατρικό ίδρυμα, καθώς τα σημάδια του εγκλεισμού στον ψυχισμό της είναι έκδηλα. Έπειτα όμως από μια σειρά δικών που συντελέστηκαν, η οικογένειά της αθωώθηκε και κατάφερε να την πάρει μαζί της, πάλι πίσω στο χωριό. Και κάπου τότε τοποθετείται και η αρχή του τέλους της ιστορίας, όταν το 1998 η Ελένη Καρυώτη εξαφανίζεται «μαγικά». Ποτέ κανείς δεν έμαθε για την κατάληξη αυτής της κατατρεγμένης, από τη μοίρα και τα δεινά, γυναίκας. Κάποιοι είπαν πως την είδαν να πέφτει στο ποτάμι που βρίσκεται έξω από το χωριό, ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι κλείστηκε σε μοναστήρι… Ερωτηματικά και ασάφειες υπογράφουν την λήξη της υπόθεσης Κωσταλέξι, χαρακτηριστικά που διατηρήθηκαν αλώβητα άλλωστε από την έναρξή της.