Τάσος Ιορδανίδης: ''Με το πέρασμα των αιώνων οι λέξεις του θα δικαιώνονται όλο και περισσότερο''.

 

Λίγες ημέρες μετά την πρεμιέρα του “Έγκλημα και Τιμωρία” στο Θέατρο Άνεσις, μιλήσαμε με τον Τάσο Ιορδανίδη, που ερμηνεύει το ρόλο του Ρασκόλνικωφ.

Μας μίλησε για το ρόλο του, την παράσταση, τον επίκαιρο ζήτημα του Ντοστογιέφσκι και τη συνεργασία του με τον Λεβάν Τσουλάτζε.

Καλησπέρα. Βρίσκετε κοινά στοιχεία στον χαρακτήρα σας και στον Ρασκόλνικωφ;

Βρίσκω κοινά στοιχεία με τα χρόνια της ώριμης εφηβείας μου και τα λίγο μετέπειτα. Εκείνη την περίοδο της ζωής μου, όπως και οι περισσότεροι νέοι, πίστευα ότι η σαθρότητα και τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με επαναστάσεις και αντίδραση στο σύστημα. Μπορεί να είχα λογικά επιχειρήματα για τις σκέψεις μου και τις πράξεις μου, αλλά η ορμή της νεότητας με έσπρωχνε στο να είμαι αφοριστικός και κατηγορηματικός, όπως και ο Ρασκόλνικοφ. Δεν παρείχα, αν θέλετε, δικαιολογίες σε κανένα. Παρά το ότι προσπαθώ να μεγαλώνω κάπως αφηρημένα, η φυσική ωρίμανση με έχει οδηγήσει σε άλλα συμπεράσματα ζωής. Χωρίς να έχω ενστερνιστεί τις διαδικασίες του όποιου συστήματος, σέβομαι την κοινωνική δομή που αποτελεί ένα εχέγγυο ηρεμίας για τους ανθρώπους. Ακόμα όμως και τώρα, οφείλω να ομολογήσω ότι κάποιες μορφές κοινωνικής αδικίας με εξοργίζουν και δε σας κρύβω ότι με βοήθησαν πάρα πολύ στην προετοιμασία μου για το ρόλο.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας στοιχείο σε αυτήν την παράσταση;

Αν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε στοιχείο, η ανθρωπιά. Η -επιτρέψτε μου τη λεξιπλασία-”αληθινότητα” που διέπει όλη την παράσταση. Αυτό οφείλεται στο μεγαλείο του Ντοστογιέφσκι του οποίου η πένα είχε τη μαγική ιδιότητα να ”φυλακίζει” γεγονότα και να τα καταγράφει χωρίς ίχνη εξωραϊσμού, αλλά και στη σπουδαιότητα της σκηνοθετικής υπογραφής του Λεβάν Τσουλάτζε που έχει συνθέσει ανθρώπινους χαρακτήρες επί σκηνής με ελαττώματα, προτερήματα και πάθη.

Έγκλημα και τιμωρία. Έχουν περάσει σχεδόν 150 χρόνια από όταν ο Ντοστογιέφσκι. Τι είναι αυτό που την κάνει ακόμα επίκαιρη;

Η γενικότερη αναταραχή που επικρατεί στον πλανήτη. Η κοινωνική αδικία βρίσκεται στο ζενίθ της. Λαοί ξεριζώνονται από τους τόπους τους, βρίσκονται υπό διωγμό. Ο σεβασμός απέναντι στους συνάνθρωπο τίθεται συνεχώς υπό αμφισβήτηση. Η επεκτατική πολιτική κρατών, είτε σε γεωγραφικό, είτε σε οικονομικό επίπεδο αποδεικνύει την τάση του ανθρώπου προς την εξουσία. Η αδηφαγία του οδεύει προς την απολυτότητά της. Η συνεχόμενη αμφισβήτηση της προσωπικής ηθικής. Δεν είναι πλέον ορατό το τι είναι ηθικό και τι όχι. Όλα αυτά που περιγράφει ο Ντοστογιέφσκι τον 19 αιώνα ξεδιπλώνονται μπροστά μας και μάλιστα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ίσως δεν είναι τυχαίο που τον χαρακτήριζαν οι σύγχρονοι του προφήτη. Ίσως δεν είναι τυχαία η φράση του Τουργκενιεφ που δήλωσε κατά την ανακοίνωση του θανάτου του άσπονδου φίλου του ”Με το πέρασμα των αιώνων οι λέξεις σου θα δικαιώνονται όλο και περισσότερο”.

Με τι συναίσθημα θέλετε να φεύγει κάποιος από την παράσταση;

Ξεκινήσαμε τις παραστάσεις την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου. Ειλικρινά, θα ήθελα να μην κατηγοριοποιήσω το συναίσθημα, αλλά να μιλήσω για την αίσθηση. Αυτό που βιώνουμε από το κοινό από τη μέρα που ανεβήκαμε είναι ο,τι πιο συγκινητικό έχω ζήσει από τότε που έχω γίνει ηθοποιός. Ένα θέατρο ολόκληρο σηκώνεται όρθιο και χειροκροτά την προσπάθειά μας. Πραγματικά, είναι μία αντίδραση που μας κινητοποιεί σα θίασο καθημερινά και μας γεμίζει μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης.

Μία ακόμα συνεργασία με τον Λεβάν Τσουλάτζε. Ποιο στοιχείο του Γεωργιανού σκηνοθέτη είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο;

Είναι ένας άνθρωπος που σέβομαι, εκτιμώ και εμπιστεύομαι απόλυτα. Μετά την περσινή μας ”γνωριμία” στο ανέβασμα του ”Λεωφορείο ο πόθος” του Τένεσι Ουίλιαμς αισθάνθηκα ότι βρήκα ένα συνεργάτη του οποίου η θεατρική φιλοσοφία είναι συμβατή της δικής μου. Χαίρομαι πάρα πολύ που υπήρχε διαθεσιμότητα από τη μεριά του και μπορέσαμε να δουλέψουμε και φέτος μαζί. Είναι πολύ μεγάλη τύχη για το θέατρο Άνεσις, αλλά θέλω να πιστεύω και για τη θεατρική Αθήνα, που άνθρωποι με τις δική του ευρωπαϊκή καταξίωση και τις δικές του περγαμηνές, επιθυμούν να συνεχίσουν την παρουσία τους στα καλλιτεχνικά μας δρώμενα. Προέρχεται από μία σχολή που θαύμαζα ανέκαθεν. Τη γεωργιανή που έχει μακρά θεατρική ιστορία και φυσικά κουβαλάει και όλη τη φιλοσοφία των μεθόδων του Στανισλάφσκι και του Μέγιερχολντ αφού έχει εκπαιδευθεί και γαλουχηθεί στο πρώην Σοβιετικό καθεστώς. Η απλότητα και το συναίσθημα που μπολιάζει το κάθε του εγχείρημα είναι κάποια από τα πολλά στοιχεία τα οποία με εφησυχάζουν και με δραστηριοποιούν συγχρόνως. Του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και για την περσινή μας συνεργασία αλλά και για τη φετινή και ευελπιστώ ο θεατρικός μας δεσμός να διαρκέσει για πολλά χρόνια.

=========================================================

Ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το Έγκλημα και Τιμωρία του Φίοντορ Μ. Ντοστογιέφσκι, μεταφέρεται από τον Οκτώβριο στη σκηνή του θεάτρου Άνεσις.

Συντελεστές

Διασκευή-σκηνοθεσία-φωτισμοί- μουσική επιμέλεια: Λεβάν Τσουλάτζε
Μετάφραση: Νίνο Γκοσούα
Σκηνικά: Σταύρος Λίτινας
Κοστούμια: Ιλένια Δουλαβίρη
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάικο Σαματασβίλι
Εικαστική επιμέλεια: Αλίνα Αναστασιάδη
Φωτογραφίες: Μελίνα Δόσιου

Παίζουν
Ρασκόλνικωφ: Τάσος Ιορδανίδης
Πορφύρης: Ιεροκλής Μιχαηλίδης
Σόνια: Θάλεια Ματίκα
Ντούνια: Σοφία Πανάγου
Ραζουμίχιν: Δημήτρης Καπετανάκος
Γριά τοκογλύφος-Λούζχιν: Δημήτρης Διακοσάββας
Μαρμελάντωφ: Θόδωρος Κατσιφάδος

Πληροφορίες παράστασης

Θέατρο Άνεσις, διεύθυνση: Κηφισίας 14, τηλέφωνο: 2107488881-2

Από 8 Οκτωβρίου

Τετάρτη: 19:30
Πέμπτη: 20:00
Παρασκευή: 21:00
Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 19:30

Εισιτήρια

Τετάρτη και Πέμπτη: 16 ευρώ
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή: 19 ευρώ
Φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές κι άνω των 65 χρόνων: 14 ευρώ
Άνεργοι: 10 ευρώ