Γ. Γεωργάτος | Ανακουφιστική η ανανέωση της θητείας Ομπάμα

Του Γεράσιμου Γεωργάτου, μέλους της Ε. Ε. της ΔΗΜ.ΑΡ, υπεύθυνου για την Ευρωπαϊκή και Εξωτερική Πολιτική

Τα όνειρα και οι ελπίδες που ενσάρκωνε ο Μπάρακ Ομπάμα από την πρώτη υποψηφιότητά του, το 2008, παρέμειναν προφανώς εν πολλοίς μετέωρα και ανολοκλήρωτα. Τα αμερικανικά νοικοκυριά πιέζονται από την κρίση και την ανεργία, ως προς τα δικαιώματα οι εξελίξεις δεν ήταν θεαματικές, ενώ οι μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας και στην παιδεία υπέρ των πιο αδύναμων και η επιβολή ρυθμίσεων στον χρηματοπιστωτικό τομέα προχώρησαν διστακτικά.

Παρόλα αυτά, οι αμερικανοί φαίνεται πως δεν είναι αμνήμονες. Αρνήθηκαν να αναβιώσουν την καταστροφική εποχή Μπους απορρίπτοντας τον επιθετικό συντηρητισμό του Μιτ Ρόμνεϊ, αντιλαμβανόμενοι ότι τυχόν εκλογή του θα έκανε τα πράγματα πολύ χειρότερα και για την οικονομία και για τη δημόσια υγεία και την παιδεία και για τα δικαιώματα και για τη διεθνή πολιτική. Με ανανεωμένη την εμπιστοσύνη των πολιτών, ο Ομπάμα στη δεύτερη θητεία του εκτός από τα παραπάνω, πρέπει να αντιμετωπίσει κατά προτεραιότητα το μεγάλο έλλειμμα του προϋπολογισμού και την ενίσχυση της αναιμικής ανάπτυξης. Γι` αυτό είναι έντονο το ενδιαφέρον του για τις εξελίξεις στην Ε.Ε καθώς συνεχίζει να αποτελεί τον πρώτο εμπορικό εταίρο των ΗΠΑ, με την Κίνα ακόμα να ακολουθεί.

Γι’ αυτό και απεύχεται την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ καθώς θα σήμαινε αχαρτογράφητη αποσταθεροποίηση του πιο σημαντικού οικονομικού αλλά και στρατηγικού εταίρου απέναντι στις ανερχόμενες δυνάμεις της νοτιοανατολικής Ασίας. Γι’ αυτό και πιέζει και την κα Μέρκελ για αλλαγή πολιτικής αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο που αποτελεί η μονόπλευρη, μέσω της λιτότητας, δημοσιονομική σύγκλιση και προσαρμογή για τη συνοχή της ίδιας της Ε.Ε.

Στη διεθνή σκηνή έχει ήδη αποδείξει ότι προκρίνει τη λογική της ήπιας δύναμης και ηγεμονίας βασισμένης περισσότερο στο διάλογο και τη συνεργασία παρά τη λογική της ισχύος που προκρίνουν οι συντηρητικοί. Μοιάζει με ειρωνεία της ιστορίας, αλλά ο Ομπάμα φαίνεται να υιοθετεί όσα η Ευρώπη έχει εγκαταλείψει με τις πολιτικές που ασκεί η σημερινή συντηρητική πλειοψηφία. Να μην ξεχνάμε ότι οι 24 από τις 27 κυβερνήσεις στην Ευρώπη ανήκουν στο συντηρητικό στρατόπεδο με κυρίαρχη τη γερμανική, που απορρίπτει ασυζητητί κάθε σκέψη για ευρωομόλογο ή ποσοτική χαλάρωση, δηλαδή, προσφορά χρήματος και ελεγχόμενο πληθωρισμό που προκρίνει ο Ομπάμα, κατανοώντας το αυτονόητο που δεν κατανοούν οι συντηρητικοί ευρωπαίοι, ότι σε συνθήκες κρίσης δεν μπορείς να βαθαίνεις την ύφεση προκαλώντας κοινωνικό όλεθρο.

Συνοψίζοντας θα λέγαμε πως η επανεκλογή Ομπάμα συνοδεύτηκε από ένα αίσθημα ανακούφισης. Και σε πραγματικό και σε συμβολικό επίπεδο συνεχίζει να εκπροσωπεί την ελπίδα, τη δημοκρατία, τις προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και τα δικαιώματα απέναντι στο συντηρητισμό και την οπισθοδρόμηση του Μιτ Ρόμνεϊ. Και αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο για την Αμερική αλλά για ολόκληρο τον κόσμο.