Οι Οικολόγοι Πράσινοι στη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους

Το Δεκέμβρη του 2002 μερικές δεκάδες πολίτες, παλιοί και νέοι της πολιτικής οικολογίας βρεθήκαμε στην αίθουσα του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών και συγκροτήσαμε τους Οικολόγους Πράσινους το νέο σπίτι της πολιτικής οικολογίας στη χώρα μας. Τότε ήμασταν μια άγνωστη ομάδα πολιτών με μερικές δεκάδες μέλη και ισχνές υλικές και κοινωνικές δυνατότητες δράσης, μια ομάδα που πέτυχε μια πρώτη δειλή παρουσία στις εκλογές του 2004. Από τότε μέρα με τη μέρα διευρύνουμε το αντικείμενο δράσης μας και παγιώνουμε το λόγο μας και τις προτάσεις μας στην κοινωνία. Το 2007 ξεφύγαμε από την αφάνεια και τον έως τότε επικίνδυνο παραλληλισμό με γραφικά φαινόμενα. Το 2007 τα πράγματα ήταν απλά.

Τα βασικά μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε στην κοινωνία ήταν δύο:

Απάντηση στο Ελληνικό Έλλειμμα Βιωσιμότητας και δημιουργία ενός Αυτόνομου Πράσινου Πόλου. Σε μια Ελλάδα της γκρίζας ανάπτυξης του Greek Dream η πολιτική οικολογία ήταν ουσιαστικά ο πυρήνας πρασίνου σε ένα άνισο μέτωπο του γκρίζου πολιτικού συστήματος. Το βασικό αίτημα από δημιουργίας των Οικολόγων Πράσινων που γινόταν πιο έντονο στις στάχτες της Πελοποννήσου και της Πάρνηθας συνοψίζεται και επικοινωνείτε εύκολα σε μια Ελλάδα της Ολυμπιάδας και της ψευδο- χρυσής εποχής της ανάπτυξης 2000-2007.

Η εικόνα αυτή χαρακτηρίζει τις προκλήσεις που ζήσαμε στην προ-μνημονίου εποχή στην οποία είχαμε θέσει και πετύχαμε τη συγκρότηση του αυτού του πράσινου πόλου με παρουσία στην Ευρωβουλή και στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση προβάλλοντας και θεσμικά τη νέα οπτική της οικολογίας.
Σήμερα η σύγκρουση της ανάπτυξης των αριθμών με την πράσινη βιωσιμότητα παραμένει αδιαμφισβήτητα ένα κεντρικό ζήτημα που πρέπει να αφορά την Ελληνική Κοινωνία μια σύγκρουση στην οποία θα πρέπει να προτάξουμε το αίτημα για έναν μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας σε οικολογική και αλληλέγγυα κατεύθυνση, ένα σύνθημα που υποχρεώνει τους πράσινους να διατηρήσουν την ανεξαρτησία του λόγου τους.

Όμως στη νέα εποχή βασικά κεντημένα σε κοινωνικό, οικονομικό περιβαλλοντικό αλλά και σε επίπεδο δικαιωμάτων και δημοκρατίας δέχονται επίθεση και απαιτούν πλέον στρατηγικές συμμαχίες ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών στρωμάτων. Ακριβώς γι αυτό το λόγο και κατανοώντας τις κρίσιμες μέρες που ζει ο τόπος μας είμαστε ανοιχτοί σε συνεργασία με την Αριστερά. Χωρίς να παραγνωρίζουμε τις απεριόριστες ευθύνες ολόκληρου του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος για την κρίση έχουμε δηλώσει ότι θεωρούμε ότι από τις συνεργασίες που πρέπει να δημιουργηθούν περισσεύουν μονάχα τα κόμματα που διαχειρίσθηκαν τη χώρα τόσα χρόνια και μας οδήγησαν στα μνημόνια μαζί με τις ακροδεξιές ανελεύθερες δυνάμεις που αναδύονται από τα αδιέξοδα που δημιούργησε η κρίση.

Ορέστης Κολοκούρης, υποψήφιος στην Α΄ Πειραιά