Συνέντευξη | Δημήτρης Δημόπουλος στο neolaia.gr!

Εκτός από τρόπος να βγάζεις χρήματα, τι είναι είναι για σένα το stand-up comedy;

Μισό λεπτό, να διαβάσω ξανά την ερώτηση, γιατί είχαν δακρύσει τα μάτια μου από τα γέλια με το «τρόπος να βγάζεις χρήματα», προς στιγμή νόμισα μέχρι και εγώ πως ζω αυτή τη στιγμή αποκλειστικά κάνοντας σταντ-απ! Το τι είναι για εμένα το σταντ-απ, έχει εξελιχθεί από τότε που ξεκίνησα: στην αρχή ήταν η μόνη μου διέξοδος στο να υπάρχω σε μια σκηνή, αργότερα ήταν μια ευκαιρία να περνώ καλά μαζί με το κοινό στις παραστάσεις και πλέον είναι ένα βήμα όπου μπορώ να εκφράσω όλους τους προβληματισμούς μου, ψυχαγωγώντας πια το κοινό.

Έχει ποτέ τσαμπουκαλευθεί κάποιος από το ακροατήριο για κάτι που σατίρισες (βλ. Εκκλησία); Αν όχι, πιστεύεις ότι το ύψος σου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μπορείς να κάνεις μπρουταλιές μιλώντας γερμανικά, παίζει ρόλο σε αυτό;

Να τσαμπουκαλευθεί την ώρα που έπαιζα, όχι, δεν θυμάμαι κάτι το τόσο τραυματικό. Όμως, όταν παρουσίαζα το μονόλογό μου «Αντί Διδακτορικού» στη Θεσσαλονίκη, μου είπε ο ιδιοκτήτης του θεάτρου όπου έπαιζα πως ένα ζευγάρι που με είχε δει του είχε πει «πολύ καλός ο νεαρός» -σημειώστε το αυτό το νεαρός, παρακαλώ!- «δεν συμφωνούμε βέβαια με αυτά που λέει για την Εκκλησία, γνωρίζουμε όμως τι συμφέροντα εξυπηρετεί». Είχα μείνει άφωνος, δεν ήξερα ούτε εγώ πως εξυπηρετώ σκοτεινά συμφέροντα κατά της Ορθοδοξίας, βλέπετε άλλωστε πόσο σέβομαι Εκκλησία και Ορθοδοξία, συνεχίζω και τα γράφω με κεφαλαία! Το ύψος μου και το ότι μιλάω γερμανικά δεν με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα στο να κάνω μπρουταλιές (μα είναι λέξη αυτή τώρα;!), τουλάχιστον στη σκηνή.

Έχεις ποτέ συμπεριλάβει κάτι στο έργο σου (για να μην το χαρακτηρίσω ραψωδία), το οποίο να θεωρείς απίστευτα αστείο και να μην γέλασε κανείς;

Φυσικά! Και το ξαναδοκίμασα έτσι, το ξαναδοκίμασα αλλιώς και αφού είδα πως δεν τραβούσε, το πέταξα. Είναι και αυτό κομμάτι της δουλειάς, ίσως το σημαντικότερο: το να βρίσκεις το θάρρος και να μπορείς να πετάς. Κάτι σαν τους πιλότους, δηλαδή. Και τα νεογέννητα πουλάκια. Αρκούν οι παρομοιώσεις…

Φτάνοντας προς το τέλος (της σειράς) των εμφανίσεών σου, κουράζεσαι να επαναλαμβάνεις το ίδιο πρόγραμμα κάθε βδομάδα;

Ειδικά τη φετινή σεζόν, που δεν έχω σταθερό πρόγραμμα παραστάσεων, κάθε παράσταση με γεμίζει με απίστευτη προσμονή και χαρά! Ακόμα και αν έχω κακή διάθεση, η ευθύνη του να σταθείς μπροστά σε ένα κοινό και να το κάνεις να γελάσει μου δίνει την απαραίτητη ενέργεια να ξεκινήσω την παράσταση. Κι όταν ξεκινήσω και έρθει το πρώτο γέλιο, εκεί ξεχνιούνται όλα.

Μιλώντας για κρίση. Πιστεύεις ότι τώρα είναι ευκαιρία των κωμικών να βοηθήσουν τον κόσμο να χαμογελάσει ή ευκαιρία των ιδιοκτητών μαγαζιών για τσίπικα μεροκάματα;

Πότε μιλήσαμε για κρίση;! Α, οκ, είναι μεταβατική φράση από το πουθενά… Ως κωμικός δεν αναζητώ ευκαιρία να βοηθήσω τον κόσμο να χαμογελάσει, αλλά δημιουργώ τις προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό. Πιο συγκεκριμένα, δεν σκέφτομαι ποτέ «α, κρίση, τέλεια, ευκαιρία για να πω κάτι αστείο», αντίθετα προσπαθώ να γράψω κείμενα και να τα παρουσιάσω με τέτοιο τρόπο που να γελάσει το κοινό. Το τι συμβαίνει γύρω μας σαφώς και με επηρεάζει, δεν είμαι όμως δορυφόρος της επικαιρότητας, ώστε να περιμένω να συμβεί κάτι για να έχω υλικό. Όσο αφορά στα μεροκάματα, θα σας απαντήσω όταν γίνω ιδιοκτήτης μαγαζιού, τώρα είμαι ο φιλοξενούμενος καλλιτέχνης που προσπαθεί να προασπίσει το δικαίωμά του στην αμοιβή που του αξίζει!

Πιστεύεις πως κάποιοι συνάδελφοί σου δεν είναι αστείοι;

Ναι. Όπως πιστεύω και πως κάποιοι συνάδελφοι είναι πιο αστείοι από εμένα.

Υπάρχει κάποιος κωμικός που να λες “Ναι, ο τύπος δεν παίζεται. Είναι απίστευτα καλός..”

Φυσικά και υπάρχει! Και ενώ το λέω αυτό, σκέφτομαι μέσα μου «πότε θα τον πετύχω σε μια άσχημη παράσταση;»…

Το επάγγελμά σου έχει τυχερά; (if u know what i mean)

Άμα είσαι τυχερός, έχεις τυχερά ακόμα και αν βρεθείς ναυαγός σε ένα ξερονήσι. Αν και εγώ πιστεύω πως εμένα το κύμα θα μου ξέβραζε έναν Γάλλο, έναν Γερμανό και έναν Πόντιο…

Τι σιχαίνεσαι στη σημερινή νεολαία;

Τα νιάτα τους! Αλλά μετά σκέφτομαι πως θα τα ζήσουν μέσα στην κρίση και ηρεμώ.

Μελλοντικά σχέδια;

Να τελειώσω επιτέλους με τις διορθώσεις που μου ζητάνε δραματουργός, σκηνοθέτης και μουσικός διευθυντής στο κείμενο του “Yasou Aida!”, μιας όπερας που έγραψα το λιμπρέτο και θα παρουσιάσουν οι Όπερες των ζητιάνων τον Ιανουάριο στην Όπερα του Νόικελν στο Βερολίνο, και όταν πάω εκεί για την πρεμιέρα να ξαναπαίξω σταντ-απ στα αγγλικά και στα γερμανικά! Έκανα ήδη μια παράσταση εκεί στα αγγλικά, και περιμένω πώς και πώς να επιστρέψω για να δω αν μπορώ να κάνω «μπρουταλιές» στους Γερμανούς και στη γλώσσα τους!

Ο Δημήτρης Δημόπουλος, θα εμφανιστεί στο Passport στις  28/12!