Σέσαρ Βαγιέχο: Ο καινοτόμος λατινοαμερικάνος ποιητής

Ο περουβιανός Σεσάρ Βαγιέχο γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1892 και έφυγε στις 15 Απριλίου 1938.

Αν και στη διάρκεια της σύντομης ζωής του δημοσίευσε μόλις τρεις ποιητικές συλλογές, θεωρείται ένας από τους πιο καινοτόμους ποιητές της ιστορίας, αφού ήταν πάντα ένα βήμα μπροστά.

Αυτός είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε την αυτόματη γραφή, αντίθετα με την πεποίθηση ότι ο πατέρας της είναι ο Αντρέ Μπρετόν. Έτσι είναι προφανές ότι επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το σουρεαλιστικό κίνημα.
Έγραψε μοντέρνα ταυτόχρονα με τους μοντερνιστές και έγραψε ποίηση αποδομητική προτού ανακαλυφθεί ο όρος.
Υπήρξε ένας κινηματίας της ποίησης πολύ προτού γεννηθούν τα ποιητικά ευρωπαϊκά κινήματα. Και για τον λόγο αυτόν η προσφορά του στο ποιητικό στερέωμα είναι μοναδική και ανεκτίμητη.

Σε εμάς ίσως είναι γνωστός από την μελοποίηση του ποιήματος του ‘Poema para ser leído y cantado’ (‘Ποίημα για να διαβαστεί και να τραγουδιστεί) από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Ο Διάφανος (στίχοι)

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος σαν ξενάκι σαν παντάξενος.
Κι ήρθε και κατακάθισε πάνω μου σα σεντόνι
όλη της γης η σκόνη.

Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα·
έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο.
Aνέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης,
το ψέμα δεν το βλέπεις;

Στη πλώρη ακουμπισμένος ένας διάφανος
τα κόκαλα μετράει, μένει άφωνος.
Τρώει την πέτρα σαν ψωμί ο Καίσαρας Βαλιέχο·
άλλο αδερφό δεν έχω.

Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά·
η Ισπανία γέρνει κι η μόνη που νικά,
η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας
χωρίς τη θέλησή μας.

Στου δειλινού την άκρη δεν βλέπεις όνειρα·
αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα.
Βλέπεις τον άνθρωπο μικρό που τον πατάν στ’ αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια.