Η γενιά του YOLO

Την πρώτη φορά που το είδα, σκέφτηκα τι σκατά είναι πάλι τούτο που ξεφύτρωσε από το πουθενά; Μας έχουν πρήξει με αυτά τα hashtags, 10 σε μία πρόταση και δύο κανονικές λέξεις.

Το έβλεπα όλο και πιο πολύ στα social media και στο τέλος το συνήθισε το μάτι. Σαν μήνυμα έτσι και αλλιώς δεν είναι και πολύ λάθος. You Only Live Once. Αλήθεια είναι αν το ακολουθείς εκεί που πρέπει και δεν κινδυνεύεις ας πούμε. Πάντα υπάρχει αυτή η λεπτή γραμμή που από την ωραία εμπειρία θα σε στείλει κατευθείαν στον εφιάλτη.

Το κακό ξεκίνησε όταν αυτό άρχισα να το ακούω και στην πραγματική ζωή. Να ακούω παιδιά (εκεί, 12-18 χρονών) να το λένε σε φράσεις κανονικά, με αυτό το ύφος που έχουν όλα τα παιδιά της ηλικίας αυτής που δεν σκέφτονται και δεν σέβονται (σχεδόν) τίποτα. Αρχικά η αντίδρασή μου ήταν να γελάσω, γιατί κάθε τι που κάνουμε αντιγραφή από το διαδίκτυο στον πραγματικό κόσμο αυτούσιο είναι γελοίο (θυμάστε αυτό το τραγικό «ο μι τζι και τρία λολ»; Δεν υπήρχε!).

Μόλις παρατήρησα όμως τα παιδάκια που το έλεγαν είδα ότι είναι κάτι παραπάνω, δεν είναι μόνο γελοίο. Γιατί αυτά τα παιδιά το έλεγαν με την έννοια του ότι «θα κάνουμε ότι γουστάρουμε και στα τέτοια μας τι θα γίνει μετά ή γύρω μας γιατί στην τελική ζούμε μόνο μία φορά». Το πήραν δηλαδή κυριολεκτικά αλλά δεν φρόντισαν να πάρουν την καλή πλευρά του να κερδίσουν εμπειρίες. Κράτησαν την πλευρά μόνο του ότι θα κάνουν ότι θέλουν.

Ανοίγοντας λίγο το «οπτικό πεδίο» διαπιστώνει κανείς ότι αυτή είναι η φιλοσοφία μιας ολόκληρης γενιάς η οποία δεν νοιάζεται για τίποτα περισσότερο από το να περνάει καλά. Θα μου πει κάποιος, «κακό είναι δηλαδή αυτό; Η δικιά σου η γενιά τι διαφορετικό έκανε;». Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι, σε όλες τις γενιές θέλουν να περνάνε καλά. Το πώς το κάνουν όμως και αν το κάνουν εις βάρος κάποιων άλλων ανθρώπων αυτό είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο σηκώνει μεγάλη κουβέντα.

Το να μπορείς να περνάς καλά είναι ευχή και όποιος το καταφέρνει είναι πραγματικά ευτυχισμένος γιατί έχει βρει το κόλπο που λένε. Το να μπορείς όμως να περνάς καλά και εσύ και οι γύρω σου, είναι ακόμα μεγαλύτερη ευτυχία. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που για να περάσουν καλά κάποιοι, οι γύρω τους είναι δυστυχισμένοι ή εκνευρισμένοι. Πατάνε πάνω σε άλλους, τους εκμεταλλεύονται και περνάνε καλά μόνο αυτοί.

Η γενιά αυτή που τώρα είναι γύρω στην εφηβεία (μερικοί την περνάνε και καθυστερημένα στα 30…) έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που λόγω του διαδικτύου έχουν δει 100 πράγματα παραπάνω από όσα είχαμε δει εμείς στην ηλικία τους. Το κακό-αλλά απολύτως λογικό- είναι ότι δεν ξέρουν να τα διαχειριστούν όλα αυτά, όλες αυτές τις πληροφορίες και υπερθερμαίνεται ο εγκέφαλος με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι μόνο αυτοί είναι στον κόσμο και κανένας άλλος. Σε αυτό φταίνε σε μεγάλο βαθμό όμως και οι γονείς που τους κάνουν να πιστεύουν ότι τους αξίζουν όλα χωρίς καμία προσπάθεια και ότι πρέπει όλοι να είναι υπηρέτες στα πόδια τους χωρίς εκείνοι να σέβονται κανέναν. Αυτοί οι καταπιεσμένοι γονείς τους που θέλουν να βγάλουν όλα τα απωθημένα τους σε αυτά. Και καλά αυτό, δεν τους μαθαίνουν πώς πρέπει να φιλτράρουν τις πληροφορίες που λαμβάνουν και πώς όλα τα πράγματα σε αυτήν την ζωή έχουν και κάποιες επιπτώσεις.

Η γενιά του YOLO σύντομα θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη, όπως αντικαταστάθηκαν και όλες οι προηγούμενες γενιές. Αλλά μήπως πρέπει να μας προβληματίσει ότι κάθε γενιά βγαίνει και λίγο χειρότερη σε συμπεριφορά; Ελπίζω η δική μου γενιά, που είναι νέοι γονείς στην παρούσα φάση, να μην κάνουν τα ίδια λάθη.

(Εσείς οι μικροί που το διαβάζετε μην γελάτε, γρήγορα θα έρθει και η σειρά σας!)