Απόψεις: Πόνος. Το νέο Best Seller

Τι να σκεφτώ και να προσδοκώ για το μέλλον σε μια κοινωνία που η παράνοια του πόνου κυριαρχεί. Σε μια κοινωνία που η φτήνια σε όλα τα επίπεδα πλανιέται γύρω μου, με ακουμπάει και πολλές φορές μ ‘επηρεάζει. Τι να σκεφτώ για μια κοινωνία στην οποία η πάσης φύσεως πρόκληση κακού είναι καθημερινό φαινόμενο, παγκόσμιο όχι μόνο Ελληνικό, απλά στη μικρή και μέχρι πρότινος τρυφερά σκεπασμένη από ευμάρεια Ελλαδίτσα το φαινόμενο αυτό έμοιαζε μακρινό. Το κακό ξενίζει και προκαλεί διάφορες απορίες οι οποίες κατά πάσα πιθανότητα θα μείνουν για πάντα άλυτες.

Ζούμε σε μια πραγματικότητα στην οποία ο ανθρώπινος πόνος γίνεται αντικείμενο αισχροκέρδειας, μια πραγματικότητα στην οποία η δίψα για αίμα πραγματικό ή μη καταδυναστεύει τα πλήθη. Εκτελέσεις αμάχων αιχμαλώτων με ειδεχθείς τρόπους βιντεοσκοπούνται και γίνονται θέαμα στον καθένα μας …για ποιο λόγο; Για παραδειγματισμό; Ή μήπως για τη συντομότερη δυνατή εξάπλωση του μίσους στην ανθρωπότητα;. Σκληρές εικόνες παντού, δίχως φίλτρα κι ενδοιασμούς, σοκ παντού, από αυτόν που το βιώνει μέχρι τον τελικό αποδέκτη, τον πολίτη της «διπλανής πόρτας» που απλά… σερφάρει.

Θυμίζει κάτι από την εποχή της μέγιστης ευμάρειας που ζήσαμε στα 90’s όπου βλέπαμε ανά 10 λεπτά και σε όλα τα ιδιωτικά κανάλια την ίδια διαφήμιση του «Χ» προϊόντος που υποσχόταν να καταστήσει τη ζωή μας περισσότερο εύκολη/καλόγουστη/ευχάριστη/γευστική ή ό,τι…. Κάτι παραπλήσιο συμβαίνει και με τον πόνο στις μέρες μας. Η προπαγάνδα του πόνου εν έτει 2014 πουλάει πολύ και καλά. Με σημαία τα φιλάνθρωπα συναισθήματά τους, βρέχονται με παγωμένο νερό – χωρίς καν να γνωρίζουν το λόγο – μόνο και μόνο για να υπάρχουν..(ματαιοδοξία; ).Ο πόνος εισβάλλει απροειδοποίητα, χωρίς αιτία, με διάφορους τρόπους που πολλές φορές ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια.

Κλοπές για μερικά ΕΥΡΩ, δολοφονίες εύκολες χωρίς δεύτερες σκέψεις και γενικότερα απόλυτη διαφθορά στα ήθη της μάζας του ανθρώπινου είδους, προκαλούν καθημερινά τις αισθήσεις μας. Μεγάλη μερίδα της διεθνούς κοινότητας βιώνει τον πόνο πρωταγωνιστικά σ ΄ ένα έργο μακροχρόνιο, δίχως τέλος και δη ευτυχές. Άνθρωποι γεννιούνται με πόνο, νοιώθουν-βλέπουν-ακούνε πόνο, πονούν ψυχικά και τούμπαλιν. Η ζωή όλων συνεχίζεται με τον πόνο να πουλάει όσο τίποτα και να αγγίζει τους λίγους ευαίσθητους αλλά και να αμετοχοποιεί ακόμη περισσότερο τους ασυνείδητους.

Ο πόνος λοιπόν υπάρχει, προκαλείται, φαίνεται, δεν προειδοποιεί ,φέρεται παράλογα, μέχρι και σε παστίλιες κυκλοφόρησε….(Don’t worry..! δεν είναι δικός σου.., είναι του άλλου..!)

Άρθρο που μας έστειλε ο Νίκος Ανδριώτης μέσω του info{at}neolaia.gr