O Γρ. Ψαριανός απαντά στο neolaia.gr!

Η σημερινή Ευρώπη είναι σαν το λύκο που καλεί τα 7 κατσικάκια να συνφάγουν…

… αλλά αυτό που με κατηγορούν είναι αληθές, είμαι υπέρ του ευρωμονόδρομου!

Ο Γρηγόρης Ψαριανός είναι από εκείνα τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς που προεκλογικά έδωσαν τον τόνο για το την κατεύθυνση που όφειλε να ακολουθήσει μετεκλογικά το κόμμα του. Έθεσε τις δικές του «κόκκινες γραμμές» για τη σχέση και το επίπεδο αλληλοσεβασμού που πρέπει να έχουν μεταξύ τους τα κόμματα της αριστεράς, ώστε να μπορούν να συνεργαστούν αξιόπιστα, ξεκαθαρίζοντας ότι με κόμματα και επικεφαλής που χαρακτηρίζουν τον Φώτη Κουβέλη «Καρατζαφέρη της Αριστεράς», η ΔΗΜΑΡ δε θα πρέπει να έχει ανοιχτή την πόρτα του διαλόγου.

Σήμερα, η Δημοκρατική Αριστερά συμμετέχει στην κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας, σε μια επιχείρηση εκτάκτου ανάγκης για τη σωτηρία της χώρας, όπως τη χαρακτηρίζουν πολλά από τα στελέχη της. Το neolaia.gr απευθύνθηκε στον – συχνά αιρετικό – Βουλευτή Β’ Αθήνας, θέτοντάς του ερωτήματα για την κυβερνητική πορεία και τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ σε αυτή, τη σχέση του κόμματος του με τα άλλα ελληνικά κόμματα, κι ιδίως εκείνα που βρίσκονται από τα αριστερά ως το κέντρο του πολιτικού χάρτη, αλλά και το μέλλον της χώρας σε σχέση με το θολό και αβέβαιο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Κύριε Ψαριανέ, τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση θα τη χαρακτηρίζατε ως «υποχωρητικό συμβιβασμό» ή «προοδευτικό ρεαλισμό»;

Ήταν προεκλογική δέσμευση πως θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη. Ήταν υποχρέωσή μας να ανταποκριθούμε σ’ αυτό και να προσπαθήσουμε για τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα σε προοδευτική κατεύθυνση και για την διασφάλιση της ευρωπαϊκής της πορείας με δεδομένο ότι όσο περισσότερα κόμματα, που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, συμμετέχουν στην κυβέρνηση τόσο ισχυρότερη φωνή διαπραγμάτευσης θα είχαμε.

Στη σχέση της Δημοκρατικής Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ εντός του πλαισίου της τρικομματικής κυβέρνησης συνεργασίας, κρίνεται ότι υπάρχει κίνδυνος αφομοίωσης του ενός κόμματος από το άλλο;

Υπάρχει άμεση ανάγκη να σωθεί η χώρα. Εντός της Ευρώπης και της ευρωζώνης. Δεν υπάρχει κίνδυνος αφομοίωσης ενός κόμματος από άλλο, αλλά ανάγκη σύγκλισης απόψεων με στόχο μια προοδευτική διακυβέρνηση. Οι προτεραιότητες αφορούν την χώρα και όχι τα κόμματα.

Πέρα από το επίπεδο της πρακτικής, σε ιδεολογικό επίπεδο, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ είναι δύο κόμματα που γειτνιάζουν περισσότερο μεταξύ τους, συγκριτικά με το ιδεολογικό περίβλημα της ΝΔ, εκτιμάτε ότι θα καταγραφεί πορεία σύγκλισης ή απόκλισης των δύο πολιτικών σχηματισμών μέσα στο χρόνο;

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει τοποθετηθεί από την ημέρα της ίδρυσής της , δια στόματος Φώτη Κουβέλη και όλων μας, υπέρ της ανασύνταξης και ανασυγκρότησης του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, μιας ισχυρής κεντροαριστεράς, όχι τύπου ΠΑΣΟΚ, αλλά μιας συμπόρευσης αριστερών, προοδευτικών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων στις οποίες και τμήματα του παλιού ΠΑΣΟΚ, του παλιού Συνασπισμού και της πολιτικής οικολογίας χωράνε. Δεν χωράει μια νεοφιλελεύθερη «σοσιαλδημοκρατία», αριστερισμοί , δογματισμοί, ιδεοληψίες και λαϊκοδημοκρατικά φληναφήματα. Θέλουμε μια ευρωπαϊκή δημοκρατική αριστερά στις πράξεις και όχι στα λόγια.

Προεκλογικά ήσασταν από τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ που είχατε σηκώσει τους τόνους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Α. Τσίπρα. Πώς κρίνετε τη μέχρι τώρα αντιπολιτευτική στάση του;

Σήκωσα τους τόνους εναντίον μιας πολυγλωσσίας ασαφών και αντιφατικών θέσεων και υποσχέσεων και μιας αντιευρωπαϊκής λογικής που ακούγονταν από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και που διατυπώνονταν και σε αντιφατικές τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Δεν έχω τίποτα εναντίον του ίδιου, που είναι και φίλος μου άλλωστε ούτε και εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Διαφωνίες έχω. Χοντράδες δεν μπορούσα να ακούω. Ως προς τις αντιπολιτευτικές ΤΟΥΣ στάσεις τώρα -που δεν είναι μία- και που θυμίζουν λίγο ΚΚΕ, λίγο Καμμένο, και κάτι άλλους που λένε τέτοια – είναι εύκολο να καταγγέλλεις τους πάντες (τις Βρυξέλλες, τις Τρόϊκες, τα Δ.Ν.Τ., τους ξένους και τους ντόπιους λακέδες τους, δοσίλογους, κατοχικές κυβερνήσεις, Ολαντρέου κλπ), να λες όχι σε όλα, να μην προτείνεις τίποτα συγκεκριμένο, ενώ υπόσχεσαι τα πάντα σε όλους. Να λες πάλι, όπως άλλοι, «αλλαγή εδώ και τώρα», «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», «χρονοντούλαπα της ιστορίας» και τα τοιαύτα και να μην θες να αλλάξει τίποτα. Και με τρόπο αυθαίρετο είτε με 4 είτε με 17 είτε με 27 τοις εκατό να εκπροσωπείς το λαό συνολικά.

Αντέχει, ιστορικά, το «φορτίο» που έχει επιλέξει να σηκώσει η Ε.Ε., κι αν όχι τι θα σημαίνει αυτό για τη χώρα μας;

Αναμενόμενο ήταν για την Ε.Ε. ότι θα σηκώσει τέτοιο φορτίο από την στιγμή που ποτέ δεν είχαμε να κάνουμε με μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη. Έχουμε 27 χώρες με 27 διαφορετικές πολιτικές σε όλα τα επίπεδα και με κοινό νόμισμα για τις 17, αυτό δεν είναι ενωμένη Ευρώπη. Είναι όποιος έχει δυνατό σαγόνι, δαγκώνει τους άλλους. Σαν να καλεί ο λύκος τα 7 κατσικάκια να συνφάγουν. Εδώ τα κατσικάκια είναι οι χώρες του Nότου που τώρα τρώνε δαγκωνιές. Εμείς θέλουμε περισσότερη Ευρώπη και όχι λιγότερη, όπως έλεγε και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Μια πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη, αυτό θα είναι καλό και για την χώρα μας και για όλους και πρέπει να προχωρήσουμε προς τα εκεί. Μάλιστα επειδή κάποιοι σύντροφοι με κατηγορούν για αυτό, θεωρώντας το ύβρη, είναι αληθές: είμαι υπέρ του ευρωμονόδρομου.