«Αλέξιους πρωθυπουργίσιμους κυβερνο-συνεργάσιμους»

Από-οπαδοποίηση του διακυβεύματος, έμφαση στην ομάδα διαπραγμάτευσης και τη μεσο-μακροχρόνια πορεία της χώρας

Η ώρα της κυριακάτικης εκλογικής κρίσης πλησιάζει. Ο παρεμβατισμός κι η, κατ’ ουσία, απροσχημάτιστη επίθεση ανά τον κόσμο υπερ-συντηρητικών δυνάμεων που έχουν στρατευθεί σε μια προσπάθεια τρομοκράτησής του ελληνικού λαού, ο οποίος από την μεριά του επιδεικνύει ως τώρα σημαντικές αντοχές, είναι τραγική και απαράδεκτη!

Ο Αλέξης Τσίπρας αντιλαμβανόμενος ότι όλα είναι ανοιχτά μέχρι την τελευταία στιγμή, ζητά πλέον ακόμα και την αυτοδυναμία από τον ελληνικό λαό, αν οι πολίτες νιώσουν ότι θα είναι χρήσιμο να ενδυναμωθεί η γραμμή της εξαγγελλόμενης ανατρεπτικής πολιτικής του. Ο κ. Σαμαράς, ανεξαρτήτως, τελικών αποτελεσμάτων αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, επιλέγοντας μια λαϊκιστική, αντικομουνιστική, ρητορική αντιπαράθεσης που οδηγεί τη χώρα στα 50’s.

Σημαντική η μετεκλογική σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων

Σε περίπτωση επικράτησης του κ. Τσίπρα, στην οποία το πιο σημαντικό δεν είναι απαραίτητα να πραγματοποιηθεί υπό συνθήκες προσέγγισης ή ακόμα και κατάρριψης του ορίου της αυτοδυναμίας για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αν κι οπωσδήποτε από κάποια άποψη κάτι τέτοιο πιθανότατα θα ενδυνάμωνε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας – κι ίσως όμως από την άλλη πλευρά να δημιουργούσε και αλαζονεία στην ηγεσία του αριστερού κόμματος – το στοίχημα θα είναι η σφυρηλάτηση δημιουργικής και παραγωγικής κυβερνητικής συνεργασίας με όσες άλλες δυνάμεις αντιλαμβάνονται τη θέση τους στη δημοκρατική και προοδευτική πλευρά του πολιτικού και κοινοβουλευτικού χάρτη. Η εξέλιξη μιας τέτοιας δυνητικής κυβερνητικής συνεργασίας είναι απολύτως απαραίτητη εντός ενός διαγραφόμενου ευρωπαϊκού σκηνικού όπου οι υπέρ-συντηρητικοί παίκτες ετοιμάζονται να ασκήσουν ακόμα μεγαλύτερη πίεση στη χώρα, αν στην ηγεσία της εκλεχθεί μια κυβέρνηση με ευθεία αναφορά στην αριστερά και τη χειραφετημένη δημοκρατική παράταξη.

Τούτες τις ώρες ξετυλίγεται με μένος ένας επικοινωνιακός πόλεμος, με όπλα τα κυρίαρχα εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, την προφανώς ύποπτη απότομη μόχλευση της ελληνικής χρηματαγοράς που, για τους καλά γνωρίζοντες, με μερικές χαμηλού κόστους εντολές κάθε ισχυρός όμιλος ή συνδεόμενος με το ελληνικό κράτος ή κατεστημένο οργανισμός μπορεί να την χειραγωγεί και να επιχειρεί να περνά τα μηνύματα που θέλει. Για την προσοχή που χρειάζεται στο τεχνητά δημιουργούμενο κλίμα των κρίσιμων τελευταίων ημερών και ωρών πριν την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας και στο βαθμό εμπιστοσύνης ή επιφύλαξης που πρέπει να έχετε στις απαράδεκτες υποτιθέμενες αξιόπιστες διαρροές κρυφών δημοσκοπήσεων, σας παραπέμπω στο άρθρο του Διευθυντή του Βήματος, το οποίο δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο της γνωστής εφημερίδας ελάχιστες ημέρες προ των προηγούμενων εκλογών της 6ης Μαΐου. Όπως θα διαπιστώσετε, αφού πρώτα δικαιολογημένα ξεκαρδιστείτε στα γέλια με το περιεχόμενο αυτού του κατά άλλα λυπηρού κειμένου, που ανήκει σε μια για δεκαετίες και τουλάχιστον μέχρι πρότινος ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα προοδευτική πένα, η μεταφορά κλίματος που σκιαγραφόταν, καθόλου δεν

αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα, πρακτική που έχει εξελιχθεί σε κανόνα αντί για εξαίρεση σε αρκετά μέσα ενημέρωσης και διαμόρφωσης γνώμης!

Το οικονομικό επιτελείο κάνει τη διαφορά

Η αντίληψη ότι τη Δευτέρα ή τις ακριβώς επόμενες ημέρες θα κριθούν τα πάντα για το μέλλον της Ελλάδας και την παραμονή της στην ευρωζώνη, μεταφέρει τη συζήτηση σε ένα οπαδικό-μανιχαϊστικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα θα υπάρξουν αρκετά ακόμα τεύχη στο ελληνικό δράμα, το οποίο με κομμένη την ανάσα παρακολουθείται από την εσωτερική και διεθνή κοινή γνώμη. Σε μεγάλο βαθμό, αυτό που θα κρίνει την πορεία της χώρας είναι ποιος κυβερνητικός σχηματισμός και με πυρήνα ποιο κόμμα μπορεί να εξασφαλίσει, όχι απλώς καλύτερη διαπραγμάτευση, πράγμα σίγουρα σημαντικό, αλλά καλύτερη οικονομική και παραγωγική πορεία της χώρας, σε συνθήκες σχετικής κοινωνικής ομαλότητας και πολιτικής σταθερότητας σε ένα εκτενέστερο εύρος χρόνου.

Δραγασάκης, Σταθάκης, ακόμα και Κατσέλη από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, συνεπικουρούμενοι πιθανόν από ανθρώπους-δεξαμενές σκέψεις με σύγχρονη αντίληψη περί διεθνών σχέσεων και διεθνούς πολιτικής οικονομίας, όπως ο Ν. Κοτζιάς, δείχνουν σαφώς ισχυρότερο πολιτικό δυναμικό για τη λήψη αποφάσεων αναφορικά στη μεσο-μακροχρόνια οικονομική πορεία της χώρας, από το άπειρο και περιορισμένου ακαδημαϊκού εύρους και εμπειρίας δίδυμο των Σταϊκούρα-Μηταράκη, το οποίο συνδράμει τον Α. Σαμαρά στη διαμόρφωση του προγραμματικού οικονομικού λόγου της ΝΔ. Ενδιαφέρον στέλεχος στο πεδίο των οικονομικών αποτελεί η περίπτωση Χατζησωκράτη του οιονεί κυβερνητικού «μπαλαντέρ» ΔΗΜΑΡ, ενώ οι Βενιζέλος και Σαχινίδης από πλευράς ΠΑΣΟΚ έχουν προ πολλού δείξει τα περιορισμένα όρια τους, κι οι ΑΝΕΞΕΛ του Π. Καμμένου δεν έχουν κατορθώσει να αποδείξουν ότι διαθέτουν ούτε καταρτισμένη ομάδα περί τα οικονομικά ούτε επεξεργασμένο προγραμματικό, περί οικονομίας, λόγο.

Αναγκαία η δημιουργική, προοδευτική, αλλαγή

Σε κάθε περίπτωση μια δημιουργική, προοδευτική, αλλαγή για τη χώρα, στηριγμένη σε δυνάμεις που εκτείνονται από τη ριζοσπαστική αριστερά μέχρι το δημοκρατικό κέντρο, είναι απόλυτα αναγκαία για τον τόπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει πάρει ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, κι ακόμα και το ενδεχόμενο της αυτοδυναμίας Τσίπρα δεν πρέπει να φοβίζει τις άλλες αριστερές, κεντροαριστερές, προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις. Αντίθετα, σε συνθήκες αυτοδυναμίας ή μη, στόχος πρέπει να είναι η διαμόρφωση μιας συμπαγούς προοδευτικής κατεύθυνσης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, ή δυνατόν 180 και πλέον Βουλευτών, που θα ηγηθεί, με όχημα το σχηματισμό ουσιαστικά καταρτισμένης διαπραγματευτικής ομάδας, μιας στιβαρής διαπραγματευτικής διαδικασίας για την οικονομική πορεία της χώρας και το, κυριότερο, για την – στο εξής – βέλτιστη δυνατή θέση της στην Ευρώπη και ευρύτερα στον σύγχρονο, σύνθετο, γεμάτο παγίδες κι ενίοτε διόλου αμελητέες ευκαιρίες, πολυ-πολικό κόσμο!