Βιβλίο | Αθλητική Ηθική, του Σ.Ι Ζαχαρόπουλου

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σ.Ι Ζαχαρόπουλος το νέο βιβλίο του προποπονητή basket Καραδήμα Τάσου με τίτλο “Αθλητική Ηθική”.

Είναι διαθέσιμο από το βιβλιοπωλείο Ζαχαρόπουλος που βρίσκεται πλησίον της πλατείας Συντάγματος, στην διεύθυνση:

Σταδίου 5, 105 62 Αθήνα
Τηλ.: 210 3225011, 210 3231525.
Fax: 210 3243814
Για παραγγελίες: orders[at]sizacharopoulos.gr

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

– Αθλητισμός και ήθος

“ [..] Ο αθλητισμός είναι μια δραστηριότητα που κυβερνάται από ένα σύνολο κανόνων ή συνηθειών και λειτουργεί συχνά ανταγωνιστικά. Ο αθλητισμός αναφέρεται συνήθως στις δραστηριότητες όπου οι φυσικές ικανότητες του
ανταγωνιστή είναι ο βασικός παράγοντας που καθορίζει την έκβαση (νίκη ή ήττα), αλλά ο όρος συμπεριλαμβάνει επίσης τις δραστηριότητες όπως τα αθλήματα μυαλού και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό όπου η διανοητική οξύτητα ή η ποιότητα εξοπλισμού είναι σημαντικοί παράγοντες.

Αθλητικό πνεύμα- Αθλητικό ήθος

Προφανώς νοιώθουμε υπερήφανοι και ξεχωριστοί ως Έλληνες καθώς οι αρχαίοι μας πρόγονοι έδωσαν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα τα φώτα του πολιτισμού και έγιναν πρεσβευτές της καλλιέργειας του σώματος παράλληλα με το πνεύμα. Ένα από τα πλέον σημαντικά στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι ο αθλητισμός.

Ο αθλητισμός καθιερώνεται από ένα ήθος και ένα πνεύμα, που σημαίνει προσπάθεια, σεβασμό, ευγένεια, ειλικρίνεια, αξιοπρέπεια, ηθική και έντιμο συναγωνισμό. Είναι το
«αθλητικό πνεύμα». Το «ευ αγωνίζεσθαι» των προγόνων μας δεν είναι απλώς ένα συστατικό του αθλητισμού αλλά μια έκφραση συνείδησης και ανθρώπινης αξίας. Το να αγωνίζεται κανείς για να βελτιώσει τον εαυτό του ή την κοινωνία είναι δείγμα σωστού ανθρώπου που χαρακτηρίζει και τον ίδιο και τον πολιτισμό του. Αντίθετα, η παραβίαση των κοινωνικών κανόνων είναι κάτι που αντίκειται στον πολιτισμό και που, αργά ή γρήγορα, θα βλάψει και το ίδιο το άτομο και το κοινωνικό σύνολο.
Στην εποχή μας, το αθλητικό πνεύμα καταστρατηγείται από πολλούς παράγοντες του αθλητικού γίγνεσθαι, όπως αθλητές, προπονητές, διαιτητές, φίλαθλους κ.λπ.
Βρισκόμαστε διαρκώς απέναντι σ’ένα μεγάλο κίνδυνο που δεν είναι άλλος από το να γίνουν τα φαινόμενα βίας μια καθημερινή συνήθεια και ο αθλητισμός εν γένει να οδηγηθεί σε μια πολύ δυσάρεστη και μη αναστρέψιμη κατάσταση.

Η κύρια απειλή του αθλητικού πνεύματος είναι η σημασία που δίδεται στη νίκη. Και δεν είναι πάντα τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που οδηγούν τους ανθρώπους στην επιδίωξη της νίκης «πάση θυσία». Συμβαίνει σε πολλά επίπεδα του αθλητισμού. Η ανάγκη για αθλητική παιδεία είναι επιτακτική όσο σε καμία άλλη περίοδο της ιστορίας του αθλητισμού. Πολλές φορές παρατηρείται μια ήττα να φέρνει τη συντέλεια του κόσμου είτε σε επίπεδο αθλητών, είτε προπονητικού επιτελείου, είτε σε επίπεδο παραγόντων. Είναι διαπιστωμένο όμως, πως μια
ορθολογική και σε βάθος ανάλυση των αιτίων της καθώς και η άμεση ανατροφοδότηση (feedback) στους αθλητές μπορεί να έχει ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα στο μέλλον. Μπορεί επίσης ν’ αποτελέσει την απαρχή ενός επικοδομητικού προβληματισμού ο οποίος ίσως κάνει τον προπονητή να αναθεωρήσει παλαιότερες σκέψεις του ή ακόμα και να συμπληρώσει τις ήδη υπάρχουσες με βάση τις εμπειρίες που αποκόμισε από ένα ατυχές αποτέλεσμα.

Με λίγα λόγια, αν αξιολογηθεί σωστά, μια ήττα μπορεί να είναι χρήσιμη ακόμα και στο βαθμό που είναι μια νίκη. Όσοι ασχολούνται με τα κοινά και γίνονται «επώνυμοι» και δημόσια πρόσωπα, πρέπει να γνωρίζουν ότι δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς τα οποία αντιγράφονται και γενικεύονται. Όσο πιο γνωστό είναι ένα άτομο και όσο πιο μεγάλο ρόλο παίζει αυτό στην κοινωνία, τόσο και πιο έντονα επιδρά σε αυτήν. Ο αθλητισμός είναι πηγή απ’ όπου οι νέοι αντλούν πρότυπα συμπεριφοράς. Συνεπώς πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός στις πράξεις του. Οι ύβρεις και οι πάσης φύσεως συγκρούσεις κορυφαίων και μη αθλητικών παραγόντων είναι μορφές βίας που δεν βλάπτουν μόνο τον αθλητισμό αλλά και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Το πρώτο πράγμα που διδάσκει ο αθλητισμός
είναι η πειθαρχία και ο αυτοέλεγχος.[..]”