Το φαινόμενο Franco Costanzo

Mάιος του 11’… Ο Ολυμπιακός, έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα, και όσο οι υπόλοιποι ασχολούνται με το καψόνι που ονομάζεται playoff, οι scouters των πρωταθλητών έχουν βγεί στην αγορά και τσεκάρουν «άσσους»-πιθανούς αντικαταστάτες του συνταξιούχου πλέον Αντώνη Νικοπολίδη. Μετά από ενάμιση μήνα και 32 διαφορετικά ονόματα, σκάει μύτη στο Ελ.Βενιζέλος για λογαριασμό του Ολυμπιακόυ ο πρώην τερματοφύλακας της Βασιλείας, Franco Costanzo. Τον κοιτάμε, μας κοιτάζει, και μετά σιωπή.Μέχρι και τότε, λίγα πράγματα γνωρίζαμε για τον συγκεκριμένο κύριο, που εδώ και 13 περίπου χρόνια (έχει το θράσος και) δηλώνει επαγγελματίας τερματοφύλακας. Κάτι για το ότι είναι παίχτης ψυχολογίας, ιστορίες για φωτογραφίσεις και φρου-φρου, και το κορυφαίο όλων, ότι την περσινή χρονιά ανακηρύχθηκε MPV στο πρωτάθλημα της Ελβετίας(!)

Είχα αποφασίσει να μην τον κάψω με τα πρώτα παιχνίδια, να του δώσω λίγο χρόνο, (σαν τη γκόμενα που τη ζητάς σε γάμο και σου ζητάει να το σκεφτεί), παρ όλο που οι απαιτήσεις σου για την συγκεκριμένη θέση,έχοντας ζήσει την σιγουριά που λέγεται Αντώνης Νικοπολίδης κάτω από τα δοκάρια σου, είναι άπιαστες. Συμφωνώ επίσης ότι, έχει πλέον, καταντήσει περισσότερο κλισέ και από τα facts του Chuck Norris: «Κράξε κι εσύ μετά από κάθε γκέλα του Ολυμπιακού τον Costanzo, μπορείς». Δυστυχώς όμως, τελικώς δεν έχουν κι άδικο οι επικριτές του, μέσα σ’αυτούς κι εγώ φυσικά. Δεν γίνεται, να είσαι στην καλύτερη ηλικία ενός τερματοφύλακα, έχοντας ήδη 10 τουλάχιστον χρόνια εμπειρίας στις πλάτες σου, και να μην μπορείς να κάνεις ελεύθερο, ε λ ε ύ θ ε ρ ο, δεν γίνεται! Δεν θα μιλήσω για εξόδους ή για κλειστές γωνίες, που όπως φαίνεται αποτελούν γνώσεις επιπέδου master για τον φίλο μας, αλλά, διάολε, θέλω όταν «κατεβάζεις» την μπάλα με ελεύθερο, να βρίσκεις κάποιον συμπαίκτη σου, όχι αντίπαλο, ούτε να την στέλνεις άουτ. Ήθελα να’ ξερα εκεί στο λιμάνι τι ποικιλία καπνίζουν, καθώς δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους πώς επί 1,5 (ε ν α μ ι σ η) μήνα ο Ολυμπιακός έψαχνε για τερματοφύλακα και φέρνει τελικά κάτι το οποίο:

α) φοράει σορτσάκι

β) φοράει φανέλα

γ) φοράει γάντια

δ) φοράει το πιο γοητευτικό του χαμόγελο

και το μόνο που καταφέρνει είναι να φέρνει στο μυαλό όλων των Ολυμπιακών και μη, φιγούρες όπως οι Έρβιν Λέμμενς και Τόμισλαβ Μπούτινα. Βέβαια, ήταν και το οικονομικό στη μέση, (καθ’ότι ελεύθερος), αλλά για μια ομάδα η οποία ξόδεψε κοντά στα 10 εκ.ευρώ για μεταγραφές, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία στο γιατί δεν δαπανήθηκαν όσα χρειαζόταν στην πιο νευραλγική θέση της εντεκάδας.

Πλέον, το λέμε ανοιχτά. Το παιδί, δεν μπορεί. Δεν κάνει. Είχαμε όλη την καλη διάθεση, αλλά ως εδώ. Όπως ο Cedric Cante θα έπρεπε να ήταν ζωγράφος ή γλύπτης, και όχι ποδοσφαιριστής, έτσι και ο φίλος μας θα έπρεπε να την είχε δεί αλλιώς. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία στη γκάφα Costanzo. Ευθύνονται όλοι, και κυρίως οι όσοι εισηγήθηκαν για την απόκτηση του. (Το θέμα Βαλβέρδε, θα το πιάσουμε άλλη φορά). Προς το παρόν, πρέπει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να βρεθεί αντικαταστάτης..

(ΜΕ ΕΝΘΟΥΣΙΩΔΗ ΦΩΝΗ!!)Εκτός αν βέβαια, έρθουν τα πάνω κάτω και μας διαψεύσει όλους, με συνεχόμενες καταπληκτικές εμφανίσεις και ιστορικές αποκρ..

Μπα, όχι,καμία σχέση. Αντικατάσταση. Τώρα.