Ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται

Είχα μια συζήτηση με έναν συνεργάτη τις προάλλες, που προσπαθούσε (φιλότιμα ομολογώ) να προσπεράσει τους κανόνες και να βγει πάνω από το σύστημα.

Τους κανόνες και το σύστημα για τα οποία ήταν πλήρως ενημερωμένος και, κυρίως, για πράγματα που δεν ήταν σημαντικά. Δηλαδή ήταν για κάποιο παραδοτέο που είχε και όχι ότι δεν είχε λεφτά να φάει και προσπάθησε να κλέψει ένα καρβέλι ψωμί, ας πούμε!

Παρόλα αυτά, και για το γαμώτο, κάνοντας τα στραβά μάτια σε ειδοποιήσεις, δικές μου προειδοποιήσεις και εμπόδια που του βγήκαν, προσπάθησε να τα προσπεράσει όλα και να τα κάνει όπως τον βόλευε εκείνον για να γλιτώσει δουλειά και να μη δουλέψει το ΣΚ. Προφανώς και δεν το κατάφερε.

Έχω αναρωτηθεί πάρα πολλές φορές γιατί μας ενοχλούν τόσο πολύ οι κανόνες. Κάποιοι φτάνουν στο σημείο να βγάζουν και αλλεργία που λέει ο λόγος αν τους πεις ότι κάτι πρέπει να γίνει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ασχέτως αν θα κατέληγαν από μόνοι τους να το κάνουν έτσι. Το θέμα είναι να μην τους το πει κάποιος άλλος, να μην τους επιβληθεί. Αυτό προφανώς δεν είναι μόνο στον εργασιακό χώρο. Το είδαμε σε πάρα πολλά θέματα τα τελευταία χρόνια, από το πιο απλό ως και το πιο περίπλοκο και σοβαρό αλλά το βλέπουμε σε όλες μας τις σχέσεις, αν λίγο το προσέξουμε. Συνήθως είναι χαρακτηριστικό συγκεκριμένων ανθρώπων αλλά πολλές φορές μας πιάνει όλους το στραβό μας και ακολουθούμε το παράδειγμα αυτό. Μας περνάει μετά, δεν είναι μόνιμο το κουσούρι, αρκεί να φάμε τα μουτράκια μας 1-2 φορές.

Το φαινόμενο αυτό με τα social media έχει κατά κάποιον τρόπο γίνει χειρότερο. Η εικονική μαγκιά που πωλούν κάποιοι, τα συνεχή ψέματα για το πώς κάνουν (ή δεν κάνουν) το ένα ή το άλλο, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση και για να βγούμε πάνω από τον άλλον οδηγούν σε έναν ατελείωτο κύκλο ψεμάτων που δεν κλείνει με τίποτα, παρά μόνο όταν θα αποκαλυφθεί η αλήθεια.

Ξέρετε ποιο είναι το σημαντικό; Ότι και η αλήθεια, και η κλεψιά και η μπαγαποντιά θα αποκαλυφθούν αργά ή γρήγορα. Όπως το λέει και η παροιμία, ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποδείξεις αυτά που λες ότι κάνεις. Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνεις πράξεις. Θα πρέπει να υποστηρίξεις τον τρόπο ζωής που κάνεις ή να συνεχίζεις να τον υποστηρίζεις. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις το σύστημα για πολύ. Και όταν λέω σύστημα δεν εννοώ το κράτος, την αστυνομία, τους νόμους. Ναι, είναι μέρος του συστήματος, ΟΚ. Αλλά είναι η μία πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι το κοινωνικό σύστημα, το εργασιακό σύστημα, το φιλικό σύστημα.

Με την αρνητική χροιά που έχει πάρει η λέξη σύστημα, τείνουμε να ξεχνάμε την πραγματική του σημασία ότι είναι ένα σύνολο πραγμάτων που έχουν στενή σχέση και αλληλεξάρτηση μεταξύ τους ώστε να πραγματοποιηθεί κάποιος στόχος, κάποια δουλειά ή να υπάρχει ισορροπία και ηρεμία. Άρα λοιπόν, συστήματα υπάρχουν παντού γύρω μας, και έχουν κανόνες για να είμαστε ήρεμοι. Ακόμα και η ζούγκλα είναι ένα σύστημα, ασχέτως αν οι άνθρωποι δεν κατανοούν τους άγραφους κανόνες της.

Κανείς δεν είναι πάνω από κανένα σύστημα. Κανείς δεν είναι τόσο μάγκας ώστε να μην έχει ανάγκη κάποιο σύστημα. Μην κοροϊδεύετε τους εαυτούς σας ότι το ξεγελάσατε, ότι ΜΑΣ ξεγελάσατε. Οι μόνοι που θα βγουν χαμένοι στο τέλος είστε εσείς, και μάλιστα με τυμπανοκρουσίες.

Άλλωστε, ακόμα και οι μεγαλύτεροι αντι-συστημικοί (γελάμε), στα δύσκολα, στο μεγαλύτερο σύστημα όλων τρέχουν…