Γνώση και γνώμη: Ένα γράμμα και μία κοσμοθεωρία διαφορά

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά.

Ναι, ο κάθε άνθρωπος από εμάς έχει μία γνώμη για το οτιδήποτε. Έχει μια γνώμη και τη λέει και μάλιστα τώρα με τα social τα media μπορεί να ακουστεί και πολύ. Ωραία μέχρι εδώ. Εδώ έρχομαι να το χαλάσω λίγο το ωραίο το κλίμα και να πω ότι, πρώτον, από τους περισσότερους δεν ζητήσαμε τη γνώμη τους και, δεύτερον, κανείς δεν υποχρεώνεται να ακούσει και να εφαρμόσει αυτήν τη γνώμη.

Το συγκεκριμένο ανθρώπινο «πρόβλημα», γιατί δεν έχει να κάνει καθόλου με την Ελλάδα ή με κάποια εθνικότητα συγκεκριμένα, αφορά κυριολεκτικά όλη την ανθρωπότητα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, υπήρχε πάντα. Δεν το έφεραν τα social media, απλά ίσως το ενδυνάμωσαν λίγο. Αλλά υπήρχε. Φέρτε για παράδειγμα την ίδια σας την οικογένεια, φίλους και γνωστούς, συνεργάτες, γείτονες κοκ. που έχουν άποψη για το πώς ζείτε τη ζωή σας, για το τι φοράτε, για το τι επιλογές κάνετε, και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί μέχρι το 2023. Όλοι έχουν τη γνώμη τους και πάντα θα βρουν τρόπο να στην πουν, απλά το διαδίκτυο τους βοηθάει λίγο περισσότερο.

Η μόνιμη δική μου απάντηση σε τέτοια φαινόμενα, ακόμα και αν πρόκειται για την ίδια μου τη μάνα, είναι ότι δεν ζήτησε κανείς την άποψή τους. Αν χρειάζομαι κάποια συμβουλή ή δεύτερη ματιά, σίγουρα θα ζητήσω βοήθεια, θα ζητήσω τη γνώμη ανθρώπων που εμπιστεύομαι για τα αντίστοιχα θέματα.

Στα χρόνια της πανδημίας (πλέον φύγαμε από την «εποχή» και πήγαμε στα «χρόνια»), μέσα σε αυτό το χάος, μέσα σε αυτήν την αβεβαιότητα και για ένα τόσο σοβαρό και εξειδικευμένο θέμα, χάσαμε την μπάλα με το θέμα της γνώμης. Γιατί; Γιατί ξεχάσαμε ότι για να έχεις γνώμη πρέπει να έχεις γνώση.

Γνώση πρέπει να έχεις γενικά για να σχολιάζεις κάτι. Πχ. λες σε μια οικογένεια, έχω τη γνώμη ότι είναι ώρα να κάνετε παιδάκια. Για να το πεις αυτό ας πούμε, πρέπει να ΞΕΡΕΙΣ ότι οι άνθρωποι αυτοί θέλουν να κάνουν παιδάκια, μπορούν να κάνουν παιδάκια κοκ. ΣΟΚ;; Το ξέρω, δεν το φανταζόσασταν.

Άρα λοιπόν η γνώση, πριν να εκφράσεις δυνατά τη γνώμη σου, είναι απαραίτητη. Ακόμα και στα πιο απλά. Γιατί; Για να μην γίνεις ρόμπα αρχικά, όταν ο άλλος που έχει τη γνώση σε κάνει ρεζίλι σε απευθείας μετάδοση, και για να μην κάνεις ζημιά, για να μην επηρεάσεις ανθρώπους που μπορεί να παρασυρθούν.

Κοιτάξτε γύρω σας. Και το λέω συχνά αυτό, αλλά αυτό έχει αξία, να αρχίσουμε να παρατηρούμε τα κακώς κείμενα γύρω μας και να αρχίσουμε να τα διορθώνουμε.

Κοιτάξτε λοιπόν και δείτε πόσοι εκφράζουν γνώμη για σοβαρά θέματα, όπως τα ιατρικά ή τα οικονομικά ή τα κοινωνικά, χωρίς να έχουν ούτε ένα χιλιοστό γνώσης.

Μάλιστα, βγαίνουν με τη λογική του ότι «παιδιά, η λύση είναι ΤΟΣΟ ΑΠΛΗ και μπροστά στα μάτια σας, εγώ έπρεπε να σας το πω;».

Πόσοι άνθρωποι έχουν παρασυρθεί; Και καλά να παρασυρθείς σε μία φάση αλλάζω τι κόμμα ψηφίζω. Αλλά να παρασυρθείς σε ένα ιατρικό θέμα; Που μπορεί να σε σκοτώσει; Τι πρέπει να κάνεις μετά σε όλους αυτούς που σε παρέσυραν;

Η μη τεκμηριωμένη γνώμη, που εμφανίζεται μάλιστα σαν δεδομένο, σαν γνώση που όμως δεν υφίσταται, θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν παραπληροφόρηση. Και αν είναι σοβαρή, αν έχει σοβαρές επιπτώσεις, να αντιμετωπίζεται και από τον νόμο. Πολλοί αυτό μπορούν να το αντιληφθούν σαν λογοκρισία. Είναι όμως κρίσιμο να αναρωτηθούμε πού σταματάει το δικαίωμα και πού αρχίζει η υποχρέωση.

Και όχι, επειδή διαβάσατε μια «πηγή» στο διαδίκτυο, δεν γίνατε επιστήμονες και δεν μπορείτε να λύσετε το Κυπριακό. Άλλοι άνθρωποι τρώνε τα χρόνια τους να σπουδάζουν και μερικές φορές ΟΥΤΕ τότε είναι ικανοί να εκφράσουν σοβαρή άποψη. Ας μαζευτούμε λοιπόν. Γιατί κάποια στιγμή οι άλλοι θα σταματήσουν να γελάνε απλά μαζί μας και θα ξεκινήσουν άλλες, πιο σοβαρές, διαδικασίες.