Κανείς δεν γλιτώνει από την πραγματικότητα

Ένα από τα πολλά που μας έφερε η πανδημία (δύο χρόνια κοντεύουμε) είναι ότι μας ανάγκασε να πατήσουμε παύση στη ζωή μας. Ακόμα και τώρα, δεν έχουμε επανέλθει σε δεδομένα 2019 και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω και αν θα επανέλθουμε ποτέ.

Κατά τη διάρκεια της παύσης αυτής, αποκτήσαμε ξαφνικά τον χρόνο να δούμε τι γίνεται γύρω μας, να παρακολουθήσουμε τι λέγεται στα κοινωνικά δίκτυα, να πούμε και εμείς περισσότερο την άποψή μας και να πάρουμε μέρος σε διάφορες συζητήσεις. Είναι φανερό και από τις έρευνες που έχουν γίνει ότι η χρήση των δικτύων έχει εκτοξευθεί.

Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να παρακολουθείς, να παρατηρείς και να κρατάς σημαντικά μαθήματα από αυτά που βλέπεις. Ζούμε εποχές που θα μας αφήσουν κατάλοιπα, θα μας αφήσουν κουσούρια, θα μας αφήσουν εμπειρίες που θα μας σχηματίσουν σαν ανθρώπους και κοινωνικά όντα. Αν είμαστε έξυπνοι, αυτές τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις θα τις ενσωματώσουμε και θα γίνουμε καλύτεροι.

Προσωπικά, αυτά τα δύο χρόνια, αν κάτι έμαθα είναι ότι δεν γλιτώνεις από την πραγματικότητα. Όχι μοιρολατρικά, δεν το λέω από αυτήν την άποψη. Απλά, ό,τι και αν πιστεύεις εσύ, ό,τι και αν σου έχει κολλήσει στο μυαλό, όποιον κόσμο και αν έχεις φτιάξει μέσα σου, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και θα σε προσγειώσει. Θα σε προσγειώσει και αν δεν είσαι προετοιμασμένος οι επιπτώσεις μπορεί να είναι χωρίς επιστροφή.

Δεν σας κρύβω ότι έναυσμα για το άρθρο αυτό είναι οι περιπτώσεις Τράγκα και του άλλου του παπά από το Αγρίνιο, γνωστών αρνητών κορωνοϊού που είναι τώρα σε ΜΕΘ. Και σκέφτομαι ότι, ανεξαρτήτως του γιατί είναι αρνητές (δεν μπαίνω στη συζήτηση αυτή γιατί δεν με νοιάζει), δεν τους βοήθησε σε τίποτα το ότι είχαν πείσει τους εαυτούς τους για το ένα ή το άλλο πράγμα. Η πραγματικότητα τους πρόλαβε και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει γυρισμός.

Τα παραδείγματα πολλά και όχι μόνο από το πεδίο της πανδημίας. Και αναρωτιέμαι πλέον, πώς σε έναν κόσμο με εύκολη πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην παιδεία και στην πληροφορία, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα βασικά, την «άλφα-βήτα» δηλαδή.

Δεν ξέρω αν είναι ο τρόπος να αμυνθούμε στις συνεχείς αλλαγές και στις συνεχείς απειλές που έρχονται κατά πάνω μας. Πιανόμαστε με νύχια και με δόντια από μια σκέψη, μια σκέψη που μας «φαίνεται» λογική καθώς έχουμε συνδέσει όσες πληροφορίες μας συμφέρουν και το έχουμε δέσει στο μυαλό μας ότι «έτσι είναι» και όλοι οι άλλοι έχουν άδικο. Μερικές φορές, ακόμα και αν την πατήσουμε, δεν αλλάζουμε άποψη. Θεωρούμε ότι όλα είναι ένα ψέμα, κάτι φτιαχτό για να μας πάνε κόντρα.

Δεν μπορώ να πω ότι το κατηγορώ. Δεν το επικροτώ, αλλά το καταλαβαίνω, καταλαβαίνω δηλαδή τη «λογική» αυτών των ανθρώπων. Μπορεί ακόμα και εγώ να το έχω κάνει σε κάποια πράγματα, να κλειδώνω σε μία σκέψη, και να δυσκολεύομαι να προχωρήσω ή να κατανοήσω ότι συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Πάντα το πιο δυνατό ξυπνητήρι είναι η πραγματικότητα. Και από αυτήν δεν ξεφεύγεις.

Η πραγματικότητα μας δίνει τις απαντήσεις που αποζητούμε. Πάντα. Δεν κρύβει κάτι, δεν γίνεται να κρύψει. Το θέμα είναι αν έχουμε ανοιχτά μάτια και αυτιά να απορροφήσουμε αυτές τις απαντήσεις. Να τις απορροφήσουμε και να προσπαθήσουμε να τις κατανοήσουμε, να τις κάνουμε δικές μας.

Κοιτάξτε γύρω σας παιδιά, δεν έχει σημασία τι πιστεύετε. Τι πιστεύουμε. Σημασία έχει να προσαρμοζόμαστε στα δεδομένα πριν μας αναποδογυρίσει η φουρτούνα, η οποία θα έρθει όταν το θελήσει εκείνη. Και είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να της αλλάξουμε πορεία.

Δείτε ακόμα:

• Αρνητές των πάντων: Βρήκαμε τα καλύτερα memes για τον αρνητισμό των ημερών
• Amber alert: Αγνοούνται οι κοινωνικές δεξιότητες
• Όσο ζεις (ξε)μαθαίνεις
• Δεν είναι μικρή η ζωή, είναι απρόβλεπτη