Μία γνώμη για το Eternal Sunshine of the Spotless Mind

Της αναγνώστριας του neolaia.gr, Κωνσταντίνας Νίνου

Πίσω στο 2004, μια ρομαντική ταινία, αρκετά έξυπνη, εκκεντρική και άκρως συναισθηματική. κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους. Η «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» (γνωστή και ως Eternal Sunshine of the Spotless Mind).

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Η δαιμόνια συγγραφική φύση του δημιουργού Τσάρλι Κάουφμαν, η οποία δικαιώνεται με Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, τα λέει όλα. Ένα ερωτικό ναρκοπέδιο λαμβάνει χώρα, κι εμείς κλαίμε.

Ο Τζόελ (Τζιμ Κάρει) είναι ένας ντροπαλός, άτολμος και θα έλεγε κανείς, ήσυχος άνθρωπος. Εκείνη, η Κλεμεντίν (Κέιτ Γουίνσλετ), εξωστρεφής και δυναμική. Φαινομενικά αταίριαστοι. Ωστόσο, ελκύονται και ερωτεύονται παθιασμένα.

Η ταινία μας δείχνει την γνωριμία τους στο τρένο, μια ιστορία αγάπης ξεκινά με τον ίδιο πεζό και κλισέ τρόπο, όπως χιλιάδες άλλες. Ξαφνικά όλα αλλάζουν, η περίοδος του ενθουσιασμού όπου όλα μοιάζουν ρόδινα έχει περάσει και τα προβλήματα κάνουν την εμφάνισή τους και πλέον ο ένας έχει βαρεθεί τον άλλο. Ο Τζόελ μαθαίνει ότι η Κλεμεντίν απευθύνθηκε σε μια κλινική που σβήνει τις μνήμες για να τον διαγράψει από το μυαλό της.

Ο Τζόελ, λοιπόν, σαν μια κίνηση εκδίκησης, στρέφεται στην ίδια κλινική για να την διαγράψει απ’το μυαλό του. Το αποτέλεσμα: το μυαλό τους πλέον «καθαρό», κανένα σύννεφο, καμιά στεναχώρια, η αιώνια λιακάδα.

Οι σκηνές σβήνουν όπως σβήνουν και οι αναμνήσεις των πρωταγωνιστών, στο μυαλό τους όλα μπερδεμένα. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τι είναι πραγματικότητα και τι όνειρο. Όμως, η καρδιά έχει αντίθετη άποψη και τους οδηγεί ξανά εκεί. Στον έρωτά τους. Ξανά. Από την αρχή.

Παρόλο που η υπόθεση της ταινίας βασίζεται στην φαντασία, θέτει ένα βαθύ ερώτημα. Εάν είχατε την δυνατότητα, θα διαγράφατε από την μνήμη σας έναν άνθρωπο, έναν έρωτα που σας πλήγωσε; Και αν ναι, γιατί ενδεχομένως το υποσυνείδητο θα σας οδηγούσε πάλι εκεί; Στο ίδιο λάθος; Μήπως είναι πιο δυνατό; Μήπως «βλέπει» κάτι που εμείς δεν βλέπουμε;