Γι' αυτούς που μένουν πίσω, ποιος θα πει;
Δώστε λίγη σημασία και στους ανθρώπους που έχουν μείνει εδώ. Κάντε λίγο πιο εύκολη τη ζωή τους.

Στα περισσότερα πράγματα σε αυτή τη ζωή υπάρχουν δύο όψεις. Προφανώς δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα ή δεν είναι όλες οι όψεις σωστές, αλλά είναι μερικές περιπτώσεις που η κοινωνία μας έχει την τάση να δίνει βάση μόνη στη μία.

Παλιότερα, αυτό το έλεγα για τους θανάτους. Ήταν κάτι που με απασχολούσε πολύ. Λέγαμε τον «κακομοίρη» τον άνθρωπο που πέθανε (καταλαβαίνετε πώς το λέω), αλλά εγώ στο μυαλό μου σκεφτόμουν τους ανθρώπους που έμειναν πίσω. Που πρέπει να συνεχίσουν να ζουν σε έναν κόσμο χωρίς τον άνθρωπό τους. Πάντα το σκεφτόμουν, πάντα αισθανόμουν την «αδικία» προς αυτούς, αν κάποιος μπορεί να την ονομάσει έτσι.

Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχω εστιάσει αλλού τη σκέψη αυτή. Σε κάτι εντελώς διαφορετικό.

Έχω ένα θέμα με την υπερβολή στο θέμα του Brain Drain. Δεν με ενοχλεί γενικά σαν θέμα, ίσα-ίσα, αλλά η υπερβολή του και η μονοδιάστατη αντιμετώπισή του με κουράζει.

Αρχικά έχω το πρόβλημα με την οριοθέτηση του όρου. Που ξαφνικά όσοι φεύγουν από την Ελλάδα για το εξωτερικό, για να δουλέψουν σε οποιαδήποτε δουλειά, μπαίνουν στην κατηγορία αυτή. Προφανώς και υπάρχουν λαμπρά μυαλά που δεν άντεξαν, που δεν θέλησαν να αντέξουν στην Ελλάδα. Μυαλά που δεν θα φτάσω ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα. Αλλά ΟΚ, δεν έφυγαν όλοι γι’ αυτό, μην τα τσουβαλιάζουμε όλα. Νομίζω επίσης ότι όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι μεγάλο ποσοστό έφυγε στο εξωτερικό και κάνει μια δουλειά που κάλλιστα θα μπορούσε να κάνει και εδώ, ίσως και καλύτερα. Το ότι έφυγαν για δικούς τους λόγους δεν τους βάζει αυτόματα και στην κατηγορία που αναλύουμε εδώ.

Το κυριότερο, όμως, πρόβλημά μου, αυτό που με «ενοχλεί» και ίσως και πονάει και περισσότερο είναι η προσπάθεια που γίνεται να γυρίσουν οι άνθρωποι αυτοί. Να γυρίσουν, όταν τα μυαλά που είναι εδώ και παλεύουν με νύχια και με δόντια να επιζήσουν και να κυνηγήσουν ένα καλύτερο αύριο, είναι γραμμένοι εκεί που δεν πιάνει μελάνι.

Πολλές πρωτοβουλίες να γυρίσουν οι άνθρωποι που έφυγαν στο εξωτερικό. Δουλειές ανοίγουν, συνεργασίες με πανεπιστήμια ανοίγουν. Εκστρατείες γίνονται.

Συναντήσεις, χαμός. Και εκεί, σε μια ακρούλα είμαστε και εμείς (σαν και εμένα χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα), που δουλεύουμε τρεις δουλειές για να μπορέσουμε να συμπληρώσουμε ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Που για να πάρουμε μια υποτροφία ή ένα ερευνητικό πρόγραμμα πρέπει να κάνουμε ένα νέο διδακτορικό γράφοντας την πρόταση και βλέπουμε να «απλοποιούνται» οι διαδικασίες μόνο για όσους είναι στο εξωτερικό.

Εκεί είναι που μου βαράει στα νεύρα. Γιατί εμείς που επιλέξαμε να μείνουμε εδώ και να παλέψουμε, δεν έχουμε καμία στήριξη; Από κανέναν, δεν παίζει ρόλο η κάθε κυβέρνηση σε αυτό, είναι γενικευμένο το φαινόμενο. Δεν κατηγορώ αυτούς που έφυγαν, ο καθένας κάνει τις επιλογές που θεωρεί σωστές, με τα δεδομένα που έχει κάθε στιγμή. Απλά το παράπονό μου είναι γιατί έχουμε δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γιατί θέλουμε τους έξω να επιστρέψουν αλλά ταυτόχρονα σκοτώνουμε αυτούς που είναι μέσα.

Δώστε λίγη σημασία και στους ανθρώπους που έχουν μείνει εδώ. Κάντε λίγο πιο εύκολη τη ζωή τους. Τα ίδια μυαλά έχουν, μπορεί και καλύτερα, που όμως χάνονται μέσα στον χαμό της γραφειοκρατίας και των δυσκολιών. Να έρθουν και οι έξω φυσικά, δεν είναι θέμα ανταγωνισμού, θεωρώ άλλωστε ότι όλοι οι καλοί χωράμε. Αλλά μην πατάμε πάνω στους μεν για να στρώσουμε κόκκινο χαλί στους δε.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

19-12-2023

Βούλα

Τεχνικοί - Τεχνίτες

Πλήρης Απασχόληση

03-01-2024

Μενίδι

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
9'
59 - 54
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;