Τα ναυάγια, της Κατερίνας Καριζώνη

Το ποίημα της ημέρας ανήκει στην Kατερίνα Kαριζώνη.

Η Kατερίνα Kαριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στη Γερμανική Σχολή. Έπειτα, σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα και έχει εκδώσει μυθιστορήματα (“Ο άγγελός μου ήταν έκπτωτος” (1997), “Βαλς στην ομίχλη” (2001), “Τσάι με τον Καβάφη” (2004)κλπ), διηγήματα, ποιητικά βιβλία (Πρωτοβρόχια” (1969), “Διαστάσεις” (1972), “Πινόκιο” (1975), “Αναπάντεχο καλοκαίρι” (1978) κλπ), ιστορικά λευκώματα και βιβλία για παιδιά.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

H Kατερίνα Kαριζώνη συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας κριτικά σημειώματα, δοκίμια και λογοτεχνικά κείμενα, ενώ το 1991 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου για το βιβλίο της “Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων”. Ακόμη, το 2009 απέσπασε το βραβείο του περιοδικού “Αυλαία” για το σύνολο του έργου της και είαι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης

Ακολουθεί το ποίημά της με τίτλο “Τα Ναυάγια”.

Δεν ξέρω γιατί μ΄ αρέσουν τα ναυάγια
μου φαίνεται πως είναι στοιχειωμένα
ανάμεσά τους περνούν χιλιάδες ψάρια
περνούν αρχαία αγάλματα, πνιγμένοι
ψάχνουν στα ημερολόγια των πλοίων
για όσους χάθηκαν, γυρεύουν τις αιτίες
ψάχνουν για χάρτες με κρυμμένους θησαυρούς
παλιά ανεμολόγια και πυξίδες
καμιά φορά όταν τραβιούνται τα νερά
σέρνουν τα τσακισμένα σκάφη στα καρνάγια
και τα καλαφατίζουν όλη νύχτα
κι εκείνα ξαναγίνονται καινούργια
γεμίζουν πλήρωμα κι ανάβουνε τα φώτα
σηκώνουν άγκυρες και λύνουν τα σκοινιά
πλέουν περήφανα σε πλήρη ιστιοφορία
κι ύστερα την αυγή ξαναβυθίζονται
αθόρυβα στο σκοτεινό πυθμένα.
Δεν ξέρω γιατί μου αρέσουν τα ναυάγια
ιδίως εκείνα που δεν τα ανέσυρε κανείς
ίσως γιατί έχουν κάτι από μένα.