Ο Αργύρης Χιόνης γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα. Έζησε είκοσι χρόνια σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται το Άμστερνταμ και οι Βρυξέλλες, καθώς εργαζόταν ως μεταφραστής την περίοδο 1982-1992 στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, τα εγκατέλειψε όλα για χάρη της ποίησης και της γεωργίας και εγκαταστάθηκε στο Θροφαρί Κορινθίας.
Το ντεμπούτο του στα ελληνικά γράμματα το έκανε το 1966, με την ποιητική συλλογή “Απόπειρες φωτός” (εκδ. “Δωδεκάτη Ώρα”). Έπειτα, ακολούθησαν τα ποιητικά βιβλία: “Σχήματα απουσίας” (“Αρίων”, 1973, αγγλική και ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. Tor/Amsterdam, 1971), “Μεταμορφώσεις” (“Μπουκουμάνης, 1974, ολλανδική μετάφραση από τις εκδ. De Beuk/Amsterdam, 1976, μαζί με ποιήματα από τη συλλογή “Τύποι ήλων”), “Τύποι ήλων” (“Εγνατία-Τραμ”, 1978), “Λεκτικά τοπία” (“Καστανιώτης”, 1983), “Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέφτη” (“Υάκινθος”, 1986), “Εσωτικά τοπία” (“Νεφέλη”, 1991, 1η ανατύπωση: 1999), “Ο ακίνητος δρομέας” (“Νεφέλη”, 1996, 1η ανατύπωση: 2000), “Ιδεογράμματα” (“Τα τραμάκια”, 1997), “Τότε που η σιωπή τραγούδησε” (“Νεφέλη”, 2000), “Στο υπόγειο” (“Νεφέλη”, 2004), “Ό,τι περιγράφω με περιγράφει” (Γαβριηλίδης, 2010). Το 2006 κυκλοφόρησε η συγκεντρωτική έκδοση των δέκα πρώτων ποιητικών του συλλογών, με τίτλο “Η φωνή της σιωπής: ποιήματα 1966-2000” (“Νεφέλη”).
Μετά το 1981 ασχολήθηκε παράλληλα, με την πεζογραφία, με αφηγήματα για μεγάλους, παιδιά και νέους, όπως “Ιστορίες μιας παλιάς εποχής που δεν ήρθε ακόμα” (“Αιγόκερως”, 1981), “Ο αφανής θρίαμβος της ομορφιάς” (“Πατάκης”, 1995), “Τρία μαγικά παραμύθια” (“Πατάκης”, 1998), “Όντα και μη όντα” (“Γαβριηλίδης”, 2006) και “Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες” (“Κίχλη”, 2008, Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2009, εξ’ ημισείας με τον Τόλη Νικηφόρου).
Επιπλέον, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση, μεταφράζοντας έργα των Οκτάβιο Πας (“Ποιήματα”, 1981), Ράσελ Έντσον (“Όταν το ταβάνι κλαίει”, 1986), Τζέιν Όστεν (“Περηφάνια και προκατάληψη”, 1997), Ρομπέρτο Γιάρος (“Κατακόρυφη ποίηση”, 1997) και Ανρί Μισώ (“Με το αγκίστρι στην καρδιά: μια επιλογή από το έργο του”, 2003).
Έφυγε από τη ζωή απροσδόκητα το απόγευμα των Χριστουγέννων του 2011, από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 68 ετών, στο Θροφαρί Κορινθίας, όπου ζούσε επί είκοσι χρόνια.
Ακολουθεί το ποίημά του με τίτλο “Χέρια”.
Οι άνθρωποι το πιο συχνά
δεν ξέρουν τι να κάνουνε τα χέρια τους
Τα δίνουν -τάχα χαιρετώντας- σ’ άλλους
Τ’ αφήνουνε να κρέμονται σαν αποφύσεις
άνευρες
Ή το χειρότερο τα ρίχνουνε στις τσέπες τους
και τα ξεχνούνε
Στο μεταξύ ένα σωρό κορμιά μένουν
αχάιδευτα
Ένα σωρό ποιήματα άγραφα.
Επιμύθιο Ι: Καλύτερα ν’ αποχτήσεις κάτι κι ας το χάσεις,
παρά να μην αποχτήσεις ποτέ τίποτε.
Επιμύθιο ΙΙ: Πατάτε με σεβασμό την άσφαλτο.
Από κάτω της υπάρχουν πέτρες που ονειρεύονται κήπους.
- Ιούνιος 1988, της Κατερίνας Καριζώνη
- Συμβουλές για όσους λύνουν σταυρόλεξα, της Κατερίνας Καριζώνη
- Η πρόβα, της Αλεξάνδρας Μπακονίκα
- Η λύπη του έρωτα, του Γιάννη Κοντού
- Εμένα οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά, της Κατερίνας Γώγου
- Κατερίνα Γώγου: 15 αλήθειες από την πιο αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων
- Σόνια, της Κατερίνας Γώγου
- Οι δύο λέξεις, του Χρίστου Λάσκαρη
- Ψυχή της νύχτας, του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
- Πώς με κοιτάζει έτσι, της Κατερίνας Γώγου
- Το τελευταίο φως, της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
JOBS
Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα
Παραγωγή
Πλήρης Απασχόληση
09-01-2024
Κηφισιά
Τεχνικοί - Τεχνίτες
Πλήρης Απασχόληση
03-01-2024
Μενίδι