Πίσω στα βασικά

Καλώς εχόντων των πραγμάτων πάμε προς μία ολοκλήρωση του θέματος του κορωνοϊού. Ή, έστω, ολοκλήρωση με μία έννοια ότι θα μπορούμε να επιστρέψουμε σε κάποιες από τις παλιές μας συνήθειες.

Επιστροφή στην κανονικότητα δεν νομίζω ότι θα έχουμε. Κράτησε τόσο πολύ όλο αυτό, μας άλλαξε τόσα πράγματα, που νομίζω ότι μας έχει επηρεάσει πολύ και δεν θα βγούμε ίδιοι άνθρωποι μετά το «άνοιγμα».

Απλά εγώ επιλέγω αυτό να μην το δω ως κάτι κακό. Τι σημαίνει «κανονικότητα»; Το ότι κάτι το είχαμε συνηθίσει δεν σημαίνει ότι είναι καλό ή ότι είναι το καλύτερο που θα μπορούσαμε να έχουμε. Μπορούμε και καλύτερα, πάντα μπορούμε και καλύτερα. Δεν λέω να είμαστε πλεονέκτες, να τα θέλουμε όλα δικά μας, αλλά δεν είναι κακό να επιδιώκουμε να γινόμαστε καλύτεροι, να ζούμε καλύτερα.

Αν κάτι μας έδειξε αυτή η κατάσταση είναι ότι αυτά τα απλά πραγματάκια που τα θεωρούμε δεδομένα είναι που μας πονάει περισσότερο όταν τα χάνουμε. Άρα εκεί πρέπει να εστιάσουμε, στα βασικά, στα απλά που όμως έχουν τη δύναμη να μας κάνουν να αισθανόμαστε πραγματικά καλά με τον εαυτό μας. Και αν αισθανόμαστε καλά με τον εαυτό μας, τότε σίγουρα θα είμαστε καλά (ή έστω καλύτερα) και με τους ανθρώπους γύρω μας.

Πολλά έβγαλε στην επιφάνεια αυτή η ιστορία με την πανδημία. Πόσα δεν μας αρέσουν στον εαυτό μας. Πόσα δεν μας αρέσουν στο σπίτι μας. Πόσα θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά στη δουλειά μας για να υπάρχει μεγαλύτερη απόδοση. Πόσο διαφωνούμε με κάποιους φίλους μας, ακόμα και αν τους γνωρίζουμε χρόνια. Πόσα πράγματα μας ενοχλούν στο ταίρι μας. Πόσα θα θέλαμε να κάνουμε στην καθημερινότητά μας αλλά τα παραμελούμε. Πόσα χρήματα ξοδεύουμε που στην ουσία δεν μας προσφέρουν τίποτα. Αυτά είναι ελάχιστα από αυτά που μου έρχονται πρώτα στο μυαλό.

Για να «ισιώσουμε» αυτά τα μικρά και απλά πραγματάκια, μάλλον χρειάζεται η μεγαλύτερη προσπάθεια. Μάλιστα χρειάζεται και σπουδαίο ταρακούνημα και νομίζω ότι ο τελευταίος χρόνος είναι ένα τέτοιου είδους ταρακούνημα. Δεν έχει κανένα νόημα να γυρίσουμε εκεί που ήμασταν, τώρα που ανακαλύψαμε ότι δεν καλυπτόμαστε ή δεν είμαστε ευτυχισμένοι.

Δεν είμαι υπέρ της εσωτερικής αναζήτησης γενικά. Μπορεί να μη φαίνεται από το κείμενο παραπάνω αλλά δεν είμαι φανατική του να καθόμαστε και να σκεφτόμαστε κάθε μας κίνηση και κάθε μας επιλογή και κάθε μας σκέψη. Αυτό ίσως έχει νόημα αν έχουμε δίπλα μας κάποιον άνθρωπο ειδικό που να μπορεί να μας καθοδηγήσει, γιατί αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να πέσουμε σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο. Είμαι όμως υπέρ να παρατηρούμε τον κόσμο γύρω μας, να παρατηρούμε εμάς μέσα στον κόσμο, στην κοινωνία, και να είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε τι δεν κάνουμε καλά, τι θα θέλαμε να αλλάξουμε για να είμαστε πρώτα και κύρια εμείς καλά.

Πίσω στα βασικά λοιπόν. Τα απλά, τα μικρά που κάνουν την καθημερινότητα πιο εύκολη. Που κάνουν τον ύπνο το βράδυ πιο ελαφρύ. Έτσι και αλλιώς και οι πολύ μεγάλες αλλαγές ένα σύνολο πολλών μικρών είναι. Άρα θα είναι μια ιδανική πρόβα για όταν χρειαστεί να κάνουμε το μεγάλο άλμα.

 

• Απόψεις και σκέψεις στο neolaia.gr!
• Oμοφοβία χωρίς σύνορα
• Άλλαξε τα κοινωνικά δεδομένα, όχι τον εαυτό σου
• Ένα γράμμα στο νεότερο εαυτό μου (ή συμβουλές σε νέες και νέους)
• Το λυπημένο χαμόγελο
• Το άγνωστο ταξίδι του κορωνοϊού