Άσκοπη ζωή ή ανίκανοι άνθρωποι;

Η ζωή, καθώς την βιώνουμε, μας θέτει αλλεπάλληλες προκλήσεις, εμπόδια και αδιέξοδα, στρέφοντας μας (άθελα της) συνεχώς στο ίδιο αναπάντητο ερώτημα: Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας; Μια πρώτη, γρήγορη (αν και επιπόλαιη) απάντηση είναι πως σκοπός μας είναι η ευτυχία ή γενικώς να είμαστε χαρούμενοι. Πόσο βαρετή θα ήταν όμως η ζωή αν κυνηγούσαμε ατέρμονα μια κατάσταση ηρεμίας και χαράς; Άλλωστε, “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι”… Σταγόνες ευτυχίας είμαστε όλοι ικανοί να ζήσουμε, ακόμη και με ευτελή μέσα.

Το δύσκολο είναι η επίτευξη ενός συνεχούς αισθήματος αγαλλίασης, αποκτημένο με κόπο. Επιπλέον, πιστεύω πως όλοι είμαστε γνώριμοι με την κατάσταση στην οποία, το κυνήγι της ευτυχίας μας ζωντανεύει και μας ενθουσιάζει περισσότερο από την κατάκτηση του ίδιου του στόχου.

Συνεπώς, πώς μπορεί η ευτυχία να βρίσκεται στο κέντρο όλης της ύπαρξης; Εκτός όμως από την ευτυχία, μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στηρίζει πως η ζωή δεν έχει νόημα, ούτε σκοπό, οπότε και οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο ύπαρξης.

Συνυπολογίζοντας τα άπειρα αστέρια στους γαλαξίες, τα άπειρα σύμπαντα και όλο το μεγαλείο και την απεραντοσύνη που κρύβει η φύση, είναι λογικό να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μικρές κουκκίδες σε έναν τεράστιο χάρτη.

Παρότι αυτό είναι αλήθεια, γιατί να μην παραιτηθούμε από την ζωή και να αποδεχτούμε την μοίρα μας ως άχρηστα και ανούσια όντα; Η εξέλιξη διαφωνεί δείχνοντας μας πως η πορεία από το πρώτο κύτταρο στους πρώτους αρχέγονους οργανισμούς στα πρώτα θηλαστικά και τελικά στον άνθρωπο με την σημερινή του μορφή δεν είναι καθόλου ανούσια και μάταιη. Γιατί να μην συνεχίσουμε την αλυσίδα της εξέλιξης και να μπούμε στο τρένο της ζωής;

Απορρίπτοντας, λοιπόν, τις παραπάνω δύο ιδέες, φαίνεται πως οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να νοηματοδοτήσουν τη ζωή, γιατί αδυνατούν να κοιτάξουν στην ψυχή τους.

Πιστεύω, λοιπόν, πως σκοπός της ζωής δεν είναι τα χρήματα, η φήμη, η εξουσία, ούτε καν η αγάπη. Είναι να φτάνεις στον πάτο του πηγαδιού και να συνεχίζεις να παλεύεις. Είναι να φτάνεις στην κορυφή και αντί να πιεις νερό, να παλέψεις για να βοηθήσεις όσους δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί. Η ζωή είναι μία συνεχής πάλη, χωρίς ξεκούραση, ανεξαρτήτως παρελθόντος και μέλλοντος, μια πάλη με την πλευρά του εαυτού μας που μας σύρει στην ουδετερότητα, κατάσταση χειρότερη και από τον θάνατο. Μας έχει χαριστεί το δώρο της ζωής και αντί να ζούμε ελεύθεροι, περιοριζόμαστε σε έναν κόσμο άσκοπο.

Η ανία και η έλλειψη αυτογνωσίας πολεμούν τη ζωή. Χρέος μας είναι να αντιρροπήσουμε αυτή την δύναμη και να ζήσουμε ενάρετα. Με όσα είπαμε παραπάνω, πιστεύω ότι η ερώτηση η ίδια δεν έχει νόημα ούτε σκοπό μπροστά στο μεγαλείο της ζωής.