Ξεχωρίζοντας μέσα στον θόρυβο

Αν είναι να ξεχωρίσουμε μέσα στον θόρυβο, ας είναι για κάτι που θα μας κάνει καλό και για κάτι που θα βάλει ένα λιθαράκι για κάτι καλό και στους άλλους.

Η ζωή μας πλέον είναι ένας συνεχής θόρυβος. Θόρυβος κυριολεκτικός, θόρυβος από πληροφορίες, θόρυβος από νέα πράγματα, θόρυβος από απόψεις. Γενικά ένας θόρυβος που δεν σταματά, που δεν κλείνει κάπως (και όχι, δεν μπορείς να τον κλείσεις, όσο και αν το προτείνουν κάποιοι), που δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Καθώς βρίσκομαι στον χώρο της επικοινωνίας, και εργασιακά αλλά κυρίως ακαδημαϊκά, με απασχολεί πάρα πολύ το τι πρέπει να μεταφέρω στα παιδιά που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Η κατάσταση δυσκολεύει γιατί μιλάμε για ηλικίες που είναι στα 18-20, που έχουν πλέον γεννηθεί μέσα στον «θόρυβο» χωρίς να το έχουν επιλέξει, είναι το φυσιολογικό γι’ αυτούς να βρίσκονται στη μέση του χαμού. Αυτό, όμως, δυστυχώς δε σημαίνει ότι έχουν μάθει και να τον αντιμετωπίζουν.

Πάντα ένα παράδειγμα είναι πολύ καλύτερο από οποιαδήποτε θεωρία. Και πραγματικά, χαίρομαι ιδιαιτέρως που το διαδίκτυο μας έχει δώσει την ευκαιρία να βρίσκουμε και να ξαναβρίσκουμε το υλικό που θέλουμε. Το Σάββατο, λοιπόν, που μας πέρασε, το μεσημέρι, βρήκα το παράδειγμα που χρειάζομαι για να τους δώσω να καταλάβουν τι πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος για να ξεχωρίσει μέσα στον θόρυβο και να μην καεί.

Η Ναταλία Γερμανού στην εκπομπή της είχε τον Γιώργο Καπουτζίδη. Και πραγματικά ο άνθρωπος μας έδωσε μισή ώρα της καλύτερης τηλεόρασης εδώ και πολλά χρόνια.

Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι παίζει ρόλο και η παρουσιάστρια της εκπομπής, γιατί η Γερμανού είναι μία γυναίκα με μεγάλη εμπειρία και κυρίως με μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Αυτό σημαίνει ότι δεν αισθάνεται απειλή, ξέρει πώς να συμπεριφερθεί στους καλεσμένους της και πώς να τους κάνει να ανοιχτούν. Αλλά ο Καπουτζίδης με δέκα απλά λογάκια, χωρίς φανφάρες, χωρίς βαριές και δύσκολες λέξεις, χωρίς φωνές, μάζεψε την ουσία όσων πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας και πρέπει να διδαχθούμε εμείς οι ίδιοι.

Είναι ένας άνθρωπος που μιλάει όταν έχει κάτι να πει. Και όταν έχει κάτι να πει, το έχει σκεφτεί και το αρθρώνει με τρόπο που δεν προσβάλει, δεν προκαλεί αλλά που προβληματίζει. Ξέρει τι θέλει να πει και ξέρει και να σταματάει, γιατί ξέρει ότι ό,τι παραπάνω βγει από τα χείλη του θα θολώσει τα προηγούμενα που είπε ή θα τα μειώσει. Πάνω από όλα είναι σίγουρος για ό,τι πει. Το νιώθει, το ξέρει, το κατέχει 100%. Έχει επιχειρήματα, έχει εμπειρίες και μπορεί να το υποστηρίξει.

Δείτε γύρω σας στα social media. Δείτε ανθρώπους που κάθε μέρα «σπαμμάρουν» το newsfeed σας. Τι λένε; Πόσα από αυτά που λένε αξίζουν την προσοχή σας; Δεν μιλάω προφανώς για αστειάκια και τραγουδάκια, όχι (αν και ακόμα και αυτά παίζουν ρόλο αν θες να έχεις μια επαγγελματική παρουσία). Μιλάω για απόψεις. Πόσοι υποστηρίζουν αυτά που λένε; Πόσοι έχουν επιχειρήματα; Πόσοι είναι πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί σας αν διαφωνείτε; Ελάχιστοι. Γιατί πολύ απλά κάνουν θόρυβο. Είναι μέρος του θορύβου.

Αν όλο αυτό αφορά «ερασιτέχνες», τότε το κακό είναι μικρότερο. Αν όμως αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στον χώρο, στην επικοινωνία, τότε αντιλαμβάνεστε ότι αυτό μπορεί να κάνει κακό στην καριέρα τους. Όποια και αν είναι αυτή, μικρή ή μεγαλύτερη. Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι, παρόλο που είμαστε σε μια εποχή που έχουμε την άνεση να πούμε την άποψή μας και να ακουστεί, αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχειλώνουμε. Λέμε δημόσια μόνο αυτά για τα οποία είμαστε σίγουροι, που γνωρίζουμε και για τα οποία είμαστε πρόθυμοι να συζητήσουμε. Διαλέγουμε πότε και πού θα μιλήσουμε, με ποιον. Σκεφτόμαστε καλά πώς θα πούμε αυτό που θέλουμε.

Όλα πλέον μένουν σε αυτόν τον ψηφιακό κόσμο, θα μας στοιχειώνουν για πάντα. Αν είναι, λοιπόν, να ξεχωρίσουμε μέσα από τον θόρυβο ας είναι για κάτι καλό, για κάτι που θα μας κάνει καλό και για κάτι που θα βάλει ένα λιθαράκι για κάτι καλό και για τους άλλους.