Ανέχομαι ή Κατανοώ;

Γράφει η αναγνώστρια του neolaia.gr, Ίρις Καραπέτσα

Πολλοί άνθρωποι στη ζωή τους έχει χρειαστεί να ζητήσουν ή να τους ζητηθεί, να δείξει κάποιος ή οι ίδιοι, κατανόηση σε κάποια συμπεριφορά, σε κάποια απόφαση κτλ.

Το neolaia.gr σε app: Κατεβάστε το σε Android και iOS

Δεν είναι σπάνια η θετική απάντηση που τους δίνεται ή δίνουν σε αυτήν την έκκληση, παρόλα αυτά, σπάνια δεν είναι και η κακή εξέλιξη που έχει μια τέτοια κατάσταση.

Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι που συχνά προκαλείται ένταση μεταξύ ανθρώπων που ζήτησαν ή τους ζητήθηκε κατανόηση από τον φίλο, τον σύντροφο κ.ο.κ και γιατί η απόφαση να κατανοήσουμε μοιάζει καμιά φορά πιο εύκολη από ότι εφαρμόζεται στην πράξη;

Αρχικά, είναι χρήσιμο να διαχωρίσουμε δύο έννοιες: Αυτή της ανοχής με αυτήν της κατανόησης.

Ο όρος κατανόηση περιέχει τον όρο νόηση και όχι τυχαία. Όταν κατανοώ κάποιον ή κάτι, μπαίνω στη θέση του, στη λογική του, στο μυαλό του. Κατά κάποιο τρόπο έχω δει μέσα από τα μάτια του και έχω νιώσει λίγο από τα συναισθήματα του. Ίσως έχω σκεφτεί τι θα έκανα εγώ στη θέση του. Με αυτόν τον τρόπο, λιγότερο ή περισσότερο, έχω καταλάβει τι τον οδήγησε εδώ που είναι ή εκεί που ήταν, αν μιλάμε για παλαιά κατάσταση. Σε αντίθεση με αυτό, η έννοια της ανοχής γίνεται αντιληπτή ως κάτι πιο εύθραστο. Κάτι που εξαρτάται από την καλή θέλησή μας και την υπομονή μας. Δεν περιέχει ενσυναίσθηση. Με λίγα λόγια, εξαντλείται.

Έχοντας συλλογιστεί τα παραπάνω, μπορούμε να αναρωτηθούμε “Μήπως πολλές φορές στη ζωή μας δείξαμε ανοχή, νομίζοντας ότι δείχνουμε κατανόηση; Μήπως αυτό που δεχτήκαμε άλλες τόσες φορές στη ζωή μας, ήταν ανοχή και όχι κατανόηση;”, “Μήπως ο λόγος που αποτυγχάνει η συγχώρεση και η ειρήνη στις σχέσεις είναι πολύ συχνά, η κατά κύριο λόγο ανεκτικότητά μας αντί της κατανόησής μας;” .

Σε ένα σύντομο πισωγύρισμα, αλλά και σε έναν γρήγορο απολογισμό των τωρινών μας σχέσεων, είτε αναφερόμαστε σε γείτονα, συνάδελφο, γονιό, σύντροφο, φίλο, είτε στο παιδί μας κτλ., μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε το γιατί ξεχειλίζει το ποτήρι πολύ εύκολα και χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια περαιτέρω εξάντληση ορίων.

Είναι ίσως σημαντικό να σημειωθεί, πως δεν συνεπάγεται ότι όλες οι καταστάσεις χρήζουν κατανόησης, ούτε πως είναι λάθος το ότι δείχνουμε ανοχή σε κάποια πράγματα ακόμα και αν δεν τα κατανοούμε. Όλες οι στάσεις είναι μέσα στη ζωή και όλες κατέχουν ένα πρακτικό λόγο εφαρμογής. Ωστόσο η ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και τους άλλους ενίοτε, είναι σημαντική για τον καθορισμό των ορίων και την κατά δύναμη αποφυγή καταπάτησής τους , τόσο από εμάς τους ίδιους προς τον εαυτό μας και τους άλλους, όσο και από την πλευρά των άλλων προς εμάς.

Εν κατακλείδι, πολλές φορές στη ζωή μας νομίζουμε ότι κατανοούμε κάποιον, ενώ απλά τον ανεχόμαστε και το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και από την άλλη πλευρά. Το ίδιο και με καταστάσεις. Το πρόβλημα δεν είναι αυτά κάθε αυτά τα συναισθήματα αλλά κατά πόσο έχουμε επίγνωση του τι νιώθουμε και τι ζητάμε από τον άλλον. Η αξιολόγηση κάθε κατάστασης και η ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας είναι ίσως το πρώτο βήμα, ώστε να μην απογοητεύουμε, ούτε να απογοητευόμαστε, αλλά και να έχουμε τη λιγότερο δυνατή οργή μέσα μας, στις σχέσεις μας και στη ζωή μας γενικά.