Ας αφήσουμε τα πανεπιστήμια να κάνουν τη δουλειά τους

Πολλά τα εισαγωγικά, γιατί είναι πολλά και τα ερωτηματικά. Ερωτηματικά γιατί οι λέξεις στα εισαγωγικά πολύ απλά δεν έχουν το ίδιο νόημα για όλους. Ανάλογα τι χρώμα γυαλιά φοράς και ανάλογα τι θες να κάνεις στο πανεπιστήμιο, οι έννοιες αυτές αλλάζουν χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να έχεις και «λόγο» πάνω στη λειτουργία του πανεπιστημίου.

Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο με την (τυπική) ενηλικίωση σημαίνει ότι είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις αυτά που θα σου ρίξει στον δρόμο σου η ζωή. Και λέω τυπική ενηλικίωση γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι πλέον τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ πιο γρήγορα. Και αφού μπορούν να κάνουν διάφορα πράγματα από μικρότερα, μόνο τυπικό είναι το όριο των 18 ετών.

Το πανεπιστήμιο δεν είναι εκεί μόνο για κοινωνικοποιηθείς και να γνωρίσεις τη ζωή (με την ελαφριά σημασία της λέξης). Είναι εκεί για να σου δώσει γνώσεις, γνώσεις που δεν μπορείς να βρεις μόνος σου. Είναι εκεί για να σου διδάξει ότι δεν έχεις μόνο δικαιώματα, έχεις και υποχρεώσεις. Είναι εκεί για να σου διδάξει ότι δεν θα είναι όλα εύκολα και όπως τα γουστάρουμε στη ζωή μας. Είναι εκεί για να σου διδάξει ότι πρέπει να προσπαθήσεις για να πας καλά και ότι δεν αρκεί ένα «ταλέντο», τα λεφτά της οικογένειας ή ένα όμορφο χαμόγελο για να κερδίσεις ό,τι θέλεις.

Κάποιοι μπορεί να γελάτε με αυτά που γράφω, να νομίζετε ότι ζω σε άλλον κόσμο. Ξέρετε όμως κάτι; Το πανεπιστήμιο αλλάζει γιατί μπαίνουν νέοι άνθρωποι σιγά σιγά, εκπαιδευμένοι πλήρως στις νέες συνθήκες. Άνθρωποι που έχουν όρεξη να κάνουν δουλειά, άνθρωποι που θα σας φτάσουν στα όριά σας και θα σας κάνουν να τα ξεπεράσετε για να πάτε πιο ψηλά. Άνθρωποι που δεν δίνουν δεκάρα για τα πολιτικά σας πιστεύω, για τα επαναστατικά σας αισθήματα. Αυτά κρατήστε τα έξω από το πανεπιστήμιο γιατί πολύ απλά δεν είναι τσιφλίκι σας.

Οι νέοι αυτοί άνθρωποι, επειδή είναι μέσα σε όλα, γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι δύσκολο και τι απαιτητικό, ξέρουν τι σας ζητούν και ξέρουν και πότε σας το ζητούν. Οπότε αν δεν μπορείτε να τα βγάλετε πέρα θα πρέπει να αναρωτηθείτε αν είστε καλά εκεί που είστε ή αν τελικά έχετε διαλέξει λάθος δρόμο. Επίσης, θα σας προκαλέσουν για να πείτε τη γνώμη σας, να συζητήσετε, να πιεστείτε και να επιχειρηματολογήσετε. Άρα πρέπει να αποκτήσετε γνώμη. Και για να την αποκτήσετε αυτήν τη γνώμη πρέπει να ψαχτείτε, να μην είστε άβουλα όντα που αναμασάτε ό,τι σας λένε οι «μεγαλύτεροι», οι πιο «ψαγμένοι».

Ναι, υπάρχουν ακόμα σκελετοί στα πανεπιστήμια. Προφανώς. Θα πάρει χρόνο να καθαρίσει η όλη ιστορία. Αλλά προτείνω ένθερμα να το σκεφτείτε διπλά και τρίδιπλα πριν εκφράσετε άποψη για ένα πανεπιστήμιο που αλλάζει συνεχώς και, ναι, γίνεται καλύτερο. Επαναστατικές κορώνες τύπου «ελευθερία του λόγου» και «ελευθερία της πρόσβασης» δείχνουν πόσο βαθιά νυχτωμένοι είστε και πόσο αγκυλωμένοι είστε σε μια παλιά εποχή που στο πανεπιστήμιο έβγαζε ο κάθε πικραμένος τα απωθημένα του με την κάλυψη κάθε είδους ασύλου. Δεν έχουν πια θέση αυτές οι κορώνες.

Το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι καθαρό, να μπορεί να προσφέρει ελεύθερα αυτό που πρέπει να προσφέρει: γνώση εις βάθος στο κάθε αντικείμενο αλλά και γνώση «πλατιά» για όλα τα θέματα της ζωής που θα κληθεί κάποιος να αντιμετωπίσει. Αυτός ο κόσμος άλλωστε μόνο έναν επαναστάτη χωρίς αιτία μπορεί να σηκώσει και αυτός δεν είναι ο κάθε ένας που ονειρεύεται τον εαυτό του αρχηγό στον μικρόκοσμό του.