Δευτέρα και η Γη ακόμα γυρίζει

Καλημέρα σε όλους και όλες!

Με πετυχαίνετε σε μία ώρα πολύ όμορφη. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η ώρα είναι γύρω στις 8:15. Φαινομενικά όλοι έχουν ξυπνήσει, ακόμα και αν στο σπίτι μου κοιμούνται ακόμα. Οι γείτονές δεν ακούγονται, τα αυτοκίνητα δε κινούνται ενώ κανένας περαστικός δεν περνάει. Ίσως φταίει η καραντίνα, ίσως ότι είναι πρωί Δευτέρας.

“Μα, ποιος αγαπάει τη Δευτέρα; Μα, είναι η χειρότερη μέρα, ρε συ!” Ακούω καθημερινά, όταν μιλάω με φίλους και γνωστούς και συζητάμε για την αρχή μίας νέας εβδομάδας. Κανένας δεν την συμπαθεί, αφού είναι η μέρα που έχει συνδεθεί με ατάκες όπως “Δίαιτα από Δευτέρα”, “Θα κάνω το τάδε από Δευτέρα” κλπ κλπ.

Για να είμαι ειλικρινής, και εγώ παλιότερα μισούσα αυτή τη μέρα. Προτιμούσα μέρες όπως την Παρασκευή ή το Σάββατο. Ελεύθερος από μαθήματα, διαλέξεις και υποχρεώσεις, είχα άπλετο χρόνο να ασχοληθώ με τα ενδιαφέροντα μου. Ωστόσο, δεν είχα συνειδητοποιήσει δύο βασικά πράγματα σχετικά με αυτή τη μέρα:

Το πρώτο είναι, ότι αν δεν υπήρχε Δευτέρα, δε θα υπήρχε ούτε Παρασκευή/Σάββατο. Εννοώ ότι, αν δεν ξυπνούσα για κάποιο λόγο τη Δευτέρα, δε θα ξυπνούσα ούτε τις άλλες μέρες. Είναι ένας κρίκος που συνδέει την εβδομάδα. Είναι η μέρα που μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα.

Για αρχή, έκοψα όλες τις “υποσχέσεις” που έλεγα στον εαυτό μου. Αν ήθελα να ξεκινήσω διατροφή, γυμναστήριο κλπ το έκανα εκείνη τη μέρα που το έλεγα ή την επόμενη και όχι τη Δευτέρα. Δεν ήθελα να φορτίσω συναισθηματικά μία ήδη πολύ επιβαρυμένη μέρα αφού με αυτό το τρόπο θα έκανα την κατάσταση χειρότερη.

Μετά, σταμάτησα να τη βλέπω ως κάτι “κακό”. Είναι απλώς μία μέρα. Πολλές φορές, παρομοιάζω τέτοιες καταστάσεις με το φαγητό. Λέω “δε σκέφτεσαι πώς να φας, απλώς τρως”. Κάποια πράγματα δεν πρέπει να τα σκεφτόμαστε πολύ. Είναι απλώς μια μέρα. Τώρα, το αν γίνει κάτι εκείνη τη μέρα, δε σημαίνει ότι φταίει η μέρα αλλά η ημερομηνία. Η εβδομάδα έχει 7 μέρες, και είναι επαναλαμβανόμενες.

Το δεύτερο που συνειδητοποίησα είναι, ότι ήμουν πάντα στον “αυτόματο πιλότο”. Δεν έδινα σημασία σε μικρά πράγματα, που όμως είναι τα πιο σημαντικά. Οι μέρες περνούσαν έτσι και γινόντουσαν εβδομάδες, και οι εβδομάδες μήνες. Δεν είχα κάποιο σκοπό, ούτε κάποιο όνειρο.

Κατάφερα να βγω από όλο αυτό το φαύλο κύκλο, μέσω του διαλογισμού. Ακόμα μαθαίνω και εξασκούμαι καθημερινά, ώστε να πετύχω ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Δεν είναι και τόσο εύκολο. Όχι επειδή απαιτεί ειδικές ικανότητες, αλλά πειθαρχία και επιμονή.

Αφορμή για το κειμενάκι αυτό, είναι ότι σήμερα είναι Δευτέρα και, ενώ έκανα το πρωινό μου ντουζ άκουγα το νερό να πέφτει. Σταγόνα-σταγόνα. Πόσα χρόνια είχα να ακούσω το νερό να πέφτει και να είμαι συγκεντρωμένος εκεί, χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο; Πολύ.

Ως εικόνα παραθέτω τον ουρανό από την όμορφη Θεσσαλονίκη. Είμαι σίγουρος ότι θα έχει ξανά γίνει κάτι τέτοιο, αλλά δε του είχα δώσει ποτέ σημασία. Τώρα όμως, του έδωσα και έβγαλα μία υπέροχη φωτογραφία!

Εσύ; Παρατηρείς τον ουρανό; Το “δικό σου” ουρανό;