Σε κάνει η μόρφωση άνθρωπο;

Έναυσμα για το σημερινό είναι κάποια άρθρα που πήρε το μάτι μου για την κα. Θάνου, τη δικαστίνα. Δεν έχω παρακολουθήσει την υπόθεση που τρέχει τώρα στην επικαιρότητα για να είμαι ειλικρινής, αλλά δεν έχει και σχέση με αυτό που θα πω.

Αυτή η γυναίκα μου είναι πολύ αντιπαθής. Ξέρω, χέστηκε για τη γνώμη μου και έτσι πρέπει. Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω ότι τόσα που ακούγονται γύρω από το όνομά της, κάτι θα είναι αλήθεια, δεν γίνεται. Όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Ή αν δεν υπάρχει, θα είχε εξαφανιστεί ο καπνός με τη μία, δεν παίζουμε με αυτά και ειδικά σε αυτά τα επαγγέλματα.

Ερχόμενη στο θέμα μου λοιπόν, αναρωτιέμαι πώς μια γυναίκα τόσο μορφωμένη, με σπουδές και σπουδές και ακόμα πιο πολλές σπουδές, δεν μπορεί να κατανοήσει ότι αυτές οι κινήσεις που κάνει της κάνουν κακό. Μην το προσωποποιώ όμως, γιατί πραγματικά η κα. Θάνου ήταν μόνο η αφορμή. Πόσοι και πόσοι γύρω μας δεν είναι πανέξυπνοι, με πτυχία και ερευνητικές περγαμηνές και όμως είναι ζωντόβολα στην κοινωνική τους ζωή; Ή ακόμα χειρότερα συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι που έχουν ζήσει σε σπηλιές και δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το άσπρο από το μαύρο.

Και εδώ έρχεσαι και αναρωτιέσαι. Σε κάνει η μόρφωση, η εκπαίδευση έξυπνο; Ή απλούστερα σε κάνει η εκπαίδευση, η μόρφωση, άνθρωπο σκέτο;

Η ιστορία και τα παραδείγματα που έχουμε γύρω μας νομίζω ότι επιβεβαιώνουν ότι χρειάζονται πολλά περισσότερα πράγματα από δυό γνώσεις για να θεωρηθεί κάποιος άνθρωπος καλός και λειτουργικός σε απλά βασικά πράγματα. Η κοινή λογική, η συμπόνια, η ενσυναίσθηση, η ψυχραιμία και άλλα πολλά είναι στοιχεία που δεν διδάσκονται στα πανεπιστημιακά έδρανα. Πολλές φορές άλλωστε δεν τα διαθέτουν ούτε οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, πώς θα τα μεταφέρουν στους φοιτητές τους;

Θα έπρεπε να σταματήσουμε να αναρωτιόμαστε πώς ένας άνθρωπος τόσο «μορφωμένος» πήρε ένα όπλο και γάζωσε 20 ανθρώπους. Ή πώς ένας άνθρωπος με γνώσεις έχει τέτοιες ακραίες απόψεις. Ή πώς κάποιος με «πτυχία» παρασύρεται από το χρήμα και διαπλέκεται ή λειτουργεί με τον λάθος τρόπο. Γιατί πολύ απλά οι ακαδημαϊκές γνώσεις δεν είναι κριτήριο.

Εδώ μάλλον έρχεται η ευθύνη της οικογένειας, που σε μεγάλο βαθμό είναι αυτή που διδάσκει αυτές τις αξίες, αυτές τις ικανότητες. Γιατί αν δεν τις έχεις αυτές, δεν μπορείς να σταθείς πουθενά, ούτε στην κοινωνία, ούτε στη δουλειά, ούτε στη μετέπειτα οικογένεια, πουθενά.

Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και ούτε είναι εύκολο να μεγαλώνεις ένα «σωστό» παιδί σε έναν ακόμα πιο «σωστό» ενήλικα. Θέλει υπομονή και επιμονή και γερά νεύρα. Για το καλό και το δικό σου, το δικό του αλλά και όλων των υπολοίπων….