Ο
Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε κριτικά και να διαχωρίζουμε τις περιστάσεις και τις περιπτώσεις;

Κυριακή πρωί, πέφτει το βλέμμα μου σε μία εφημερίδα που, λόγω εκλογών την επόμενη βδομάδα, έχει άρθρο με τίτλο «οι γυναίκες στην πολιτική». Κάποιες ώρες πριν από αυτό, είχα διαβάσει ένα άρθρο για τη γυναικεία αλληλεγγύη και το dress code αυτής. Κάποιες μέρες πριν από αυτό, είχα συζητήσει το θέμα του φεμινισμού στο μεταπτυχιακό, δυστυχώς δε θυμάμαι την αφορμή, τόσο «πολύ» με απασχόλησε.

Γνωρίζω πολύ καλά ότι το θέμα αυτό, του φεμινισμού, είναι εξαιρετικά σοβαρό. Δεν έχω ασχοληθεί με αυτές τις σπουδές, που είναι πολύ μεγάλος κλάδος, γι’αυτό και έκανα μια αναζήτηση στο διαδίκτυο να καταλάβω γενικότερα τι περιλαμβάνει, αλλά και να καταλάβω γιατί είναι φάσεις που με ενοχλεί τόσο πολύ.

Διαπίστωσα ότι κάτι ανάλογο έχω γράψει κάποια χρόνια πριν. Διαπίστωσα ότι, όπως σε όλα τα πράγματα, με ενοχλεί η ακραία αντιμετώπιση ενός φαινομένου. Επίσης διαπίστωσα ότι, όπως σε όλα τα πράγματα, δεν πιστεύεις παραπάνω ή καλύτερα σε κάτι αν βγαίνεις και το φωνάζεις από τα μπαλκόνια, αν ποστάρεις σε όλα τα social media, αν το κάνεις επιδεικτικά. Γενικά, αυτά τα πράγματα που με ενοχλούν (ναι ξέρω, με ενοχλούν πάρα πολλά, είναι μεγάλο θέμα αυτό!) τείνω να τα παρατηρώ και περισσότερο στο περιβάλλον μου, κοινωνικό και εργασιακό.

Το ότι κάποιες γυναίκες φτάνουν να κατηγορούν τους άντρες για το οτιδήποτε, με ενοχλεί αφάνταστα. Όπως και το αντίθετο φυσικά. Δεν μπορούμε δηλαδή να σκεφτόμαστε κριτικά και να διαχωρίζουμε τις περιστάσεις και τις περιπτώσεις; Πρέπει για όλα να φταίει μόνο ο ένας; Επίσης με τσαντίζει το γεγονός ότι γίνονται θέματα γυναίκες που «κάνουν θόρυβο» ότι δεν τους δίνονται ευκαιρίες στην εργασία τους, ενώ υπάρχουν πραγματικά άπειρες γυναίκες που απλά κάνουν τη δουλειά τους και είναι πρώτες των πρώτων και στην κορυφή και δεν χρειάζεται να βγουν να φωνάξουν τίποτα, η αξία τους αποδεικνύεται από την πορεία τους.

Νομίζω ότι αυτή η φωνή, ο καυγάς, το «έτσι θέλω» είναι που μου είναι αποκρουστικό. Και δυστυχώς οι εμπειρίες που έχω (προσπαθώ να μην γενικεύω, το βλέπετε!) έχουν συνδέσει τον φεμινισμό με αυτό ακριβώς: τη φωνή που κάνει θόρυβο, όχι τη φωνή που έχει κάτι να πει. Τα θέματα που καλύπτονται από τον φεμινισμό είναι τόσα πολλά και τόσο σοβαρά που θα έπρεπε να είναι κανόνας και όχι εξαίρεση να μιλάμε γι’ αυτά ή να προκύπτουν, μόνο όταν υπάρχει κάποιο νέο περιστατικό. Αντίθετα όμως, νιώθω ότι το κίνημα αυτό “καταναλώνεται” στο να κατηγορεί τους άλλους και να προσπαθεί να «λύσει» θέματα που εκατομμύρια γυναίκες έχουν λύσει από μόνες τους απλά με το να είναι ο εαυτός τους, κάνοντας τη δουλειά τους και έχοντας πίστη σε αυτές.

Ναι, υπάρχουν κάποιες γυναίκες που δεν πιστεύουν στις δυνάμεις τους, που δεν ξέρουν τα δικαιώματά τους κ.ο.κ. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα του φεμινισμού, είναι θέμα της ψυχολογίας και της ενημέρωσης γενικότερα. Υπάρχουν και άντρες αντίστοιχα, μην ξεγελιέστε. Είναι θέματα ατομικών δικαιωμάτων και ελευθερίας. Γενικά. Συνολικά.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ VIDEOS - ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΛΟΙ

JOBS

Χιλιάδες Θέσεις Εργασίας σε όλη την Ελλάδα

Marketing

Πλήρης Απασχόληση

19-12-2023

Νέα Ιωνία Αττικής

Υπηρεσίες Εστίασης

Εποχιακή Εργασία

21-12-2023

Μυκονος

⚽🏀 LIVE SCORES
30 Μαρ. 2024
Παν
15:00
-
Αστ
30 Μαρ. 2024
Βόλ
17:30
-
Κηφ
28 Μαρ. 2024
ΖΑΛΓΚ
20:00
-
ΜΛΝ
28 Μαρ. 2024
ΠΑΡ
21:30
-
ΟΣΦΠ

ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;

 1