Do Not Support Animal Captivity

Το καλοκαίρι είναι εδώ και ήδη οι πρώτες καλοκαιρινές εξορμήσεις έχουν πραγματοποιηθεί. Όσοι από εμάς είναι τυχεροί, θα καταφέρουν να πάνε σε κάποιο νησί, ενώ οι ακόμη πιο τυχεροί να συναντήσουν δελφίνια στο ταξίδι τους! Και για να λέμε την αλήθεια, αυτός είναι ο μόνος τρόπος που θέλουμε να βλέπουμε τα δελφίνια, ελεύθερα, ευτυχισμένα και στο φυσικό τους περιβάλλον!

Λίγα λόγια για τα Δελφίνια:

Τα θηλαστικά αυτά είναι φτιαγμένα από τη φύση τους να διανύουν πολλά χιλιόμετρα καθημερινά, η ταχύτητά τους ξεπερνά τα 30 χ.λ.μ. την ώρα, ενώ έχουν τη δυνατότητα να φτάνουν σε βάθος 600 μέτρων. Στη φύση ζουν σε ομάδες, καθώς χαρακτηρίζονται για την κοινωνικότητά τους.

Η ακοή τους είναι πολύ πιο ανεπτυγμένη από την ανθρώπινη και είναι αυτή που τα προσανατολίζει και τα βοηθά να κινούνται.

Τα δελφίνια είναι γνωστά για τη βοήθεια που έχουν προσφέρει σε κολυμβητές που απειλούνται από καρχαρίες, αλλά και για τη φιλική τους διάθεση προς τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, ο άνθρωπος εξακολουθεί να αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό τους.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Τα θαλάσσια Πάρκα ή οποιαδήποτε άλλη εγκατάσταση που κρατά φυλακισμένα δελφίνια για χρηματικό κέρδος, αποτελούν και τη μεγαλύτερη απειλή. Μην ξεγελιέστε από το συνεχόμενο «χαμόγελο» των δελφινιών, στην πραγματικότητα είναι δυστυχισμένα και φυλακισμένα σε έναν μικρό χώρο, ενώ, όπως ανέφερα παραπάνω, είναι φτιαγμένα για να διανύουν πολλά χιλιόμετρα καθημερινά, ενώ ταυτόχρονα ο εκκωφαντικός ήχος από τους ανθρώπους τα τρελαίνει.

Πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε ανάσα των δελφινιών είναι μια συνειδητή προσπάθεια και συχνά, για να αποφύγουν το μαρτύριο, στο οποίο υποβάλλονται, επιλέγουν να μην πάρουν την επόμενη ανάσα και να δώσουν τέλος στη ζωή τους και, αυτός είναι ο λόγος, που στα δελφίνια σε αιχμαλωσία χορηγούνται αντικαταθλιπτικά σκευάσματα.
Στο Ταιτζί, πραγματοποιείται η πιο απάνθρωπη πράξη απέναντι τους. Οι «ψαράδες» αποπροσανατολίζουν τα δελφίνια, χτυπώντας καμπανάκια, ώστε να το οδηγήσουν σε έναν μικρό κόλπο, όπου και τα αιχμαλωτίζουν εκεί, σκοτώνουν τα περισσότερα για το κρέας τους, ενώ τα υπόλοιπα πωλούνται σε θαλάσσια πάρκα.

Χαρακτηριστικό είναι το ντοκιμαντέρ του “Ρικ” Ο’ Μπάρι, με τίτλο «Ο ΟΡΜΟΣ», που μέσω μιας «αποστολής», δείχνει τον βασανισμό και την εξαθλίωση που βιώνουν αυτά τα πλάσματα, αλλά και τη μαζική σφαγή που πραγματοποιείται στο Ταιτζί.

Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να έχουν τα δελφίνια, αλλά και κάθε ζώο που στερείται το φυσικό του περιβάλλον ένα καλύτερο μέλλον, είναι τουλάχιστον να μη στηρίζουμε τα πάρκα που τα έχουν αιχμάλωτα για την δική μας «ευχαρίστηση».

Κείμενο: Ναταλία Γρηγοροπούλου 

Κεντρική φωτογραφία: Jeremy Ricketts