Τα επτά κακά του... δρόμου μας!

Πέρα από τα νεύρα όλων, που είναι σαν να ξεχειλίζουν από τις εξατμίσεις και από τα παράθυρα των αυτοκινήτων, είναι σαν να έχει πέσει το επίπεδο της οδηγικής γνώσης (αν μπορεί να ειπωθεί αυτό) και της γενικότερης συμπεριφοράς.

Προσωπικά θα πω ότι μακάρι να μπορούσα να πάω παντού με τα ΜΜΜ. Να μην χρειαζόταν να πιάσω τιμόνι στα χέρια μου. Αλλά τι να κάνω που χρειάζεται. Και εκεί που κάθομαι κολλημένη στην Κατεχάκη, σε μια κίνηση που φτάνει από την Αργυρούπολη μέχρι την Κηφισιά, σκέφτομαι τα επτά κακά του δρόμου μας.

Ξεκινώ:

Πρώτοι και καλύτεροι όσοι οδηγούν και μιλούν στο τηλέφωνο ή γράφουν μηνύματα. Το έχω ξαναπεί αυτό, δε θα το αναλύσω, αλλά είναι κοινό μυστικό γιατί ο μπροστινός φρενάρει σε άκυρα σημεία ή δεν μπορεί να σταθεί στη γαμω-λωρίδα του για πάνω από 10 μέτρα.

Δεύτερες, οι κυριούλες που βάφονται κάθε φορά που σταματούν. Έλα όμως που χρειάζεται να σταματήσουν για 10 δεύτερα αλλά σε αυτόν τον χρόνο δεν προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν αυτό που ξεκινούν. Και καθυστερούν την ουρά από πίσω μέχρι να τραβήξουν την τέλεια γραμμή eyeliner…

Τρίτοι οι εξυπνάκηδες που ενώ ξέρουν ότι η λωρίδα στην οποία βρίσκονται «τελειώνει», χώνονται εκεί για να γλιτώσουν 15 μέτρα και μετά απαιτούν να μπουν μπροστά σου, χωρίς καν να έχουν την τσίπα να ανάψουν ένα κωλοφλας. Και σε στραβοκοιτάνε κιόλας με στυλ «γιατί δεν με αφήνεις ρε να μπω μπροστά σου;»

Τέταρτοι, αυτοί που πετάνε σκουπίδια από το παράθυρο. Τι φάση; Είμαι σίγουρη ότι και στο σπίτι τους έτσι τα πετάνε. Και γυναίκες κιόλας. Έλεος.

Πέμπτοι, όσοι παρκάρουν πάνω σε γωνίες και κόβουν όλη την ορατότητα. Εκτός αυτού, τα αμάξια σας δεν τα λυπάστε αγαπημένοι μου;

Έκτοι, όσοι παρκάρουν και πιάνουν όχι μία αλλά δύο, σε τσακίρ κέφι τρεις θεσούλες. Δε συζητώ για θέσεις αναπήρων κλπ. Αυτοί είναι άλλο λέβελ από μόνοι τους.

Έβδομοι, αυτοί που παρκάρουν και κλείνουν γκαράζ. Και στα τέτοια τους αν σου έχουν χαλάσει όλη τη μέρα και δεν μπόρεσες να κάνεις τη δουλειά σου.

Μπόνους 1: Αυτοί που στα φανάρια, έρχονται και κάθονται μπροστά σου, σφήνα.

Μπόνους 2: Αυτοί που κορνάρουν για να φύγεις με το πράσινο, ΠΡΙΝ ανάψει το πράσινο.

Μπόνους 3: Αυτοί που δεν ανάβουν ΠΟΤΕ φλας!

Τελικά όσο το σκέφτομαι, μου έρχονται κι άλλα στο μυαλό, οπότε η λίστα θα είναι ατελείωτη.

Σημασία έχει ότι έχει γεμίσει ο κόσμος «ενοχλητικούς». Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα. Το σοβαρότερο είναι ότι εκτός από ενοχλητικοί, είναι και επικίνδυνοι. Και αν δεν νοιάζονται για τους εαυτούς τους είναι δικαίωμά τους, αλλά είναι εν δυνάμει βόμβες και για όλους τους άλλους γύρω τους. Άρα με το μαλακό παιδιά… Θέλουμε να γυρίσουμε στα σπίτι μας το βράδυ.