Ένας κόσμος χωρίς επικοινωνία

Φυσικά δεν πρόκειται στην ουσία για απουσία επικοινωνίας, αλλά για επικοινωνία με όρους, για επικοινωνία που δεν είναι ανοιχτή και ειλικρινής ώστε όλα τα δεδομένα να είναι στο τραπέζι και ο καθένας να αντιδράσει σε αυτά όπως πρέπει.

Δεν είναι εξαιρετικά περίεργο που συμβαίνει αυτό σε έναν κόσμο που έχουμε τόσα μέσα επικοινωνίας; Τηλέφωνο, mails, social media μερικά μόνο από αυτά που μου έρχονται τώρα στο μυαλό. Μέσα που υποτίθεται κάνουν όλη τη διαδικασία πιο εύκολη αλλά μάλλον τελικά την έχουν κάνει πιο περίπλοκη. Περίπλοκη και με στοιχεία…εμπορεύματος!

Μια τόσο απλή πράξη όπως η επικοινωνία έχει γίνει μεγαλύτερο ζήτημα και από το Σκοπιανό. Κρυφά μηνύματα, πληροφορίες που αξίζουν ή κοστίζουν, συμφέροντα ακόμα και στις πιο φιλικές μας σχέσεις. Μυστικά και «κακίες» ακόμα και για το πότε θα πάμε για καφέ.

Σας φαίνονται υπερβολικά τα παραπάνω; Για σκεφτείτε τί…σκέφτεστε όταν προτείνετε κάτι στους φίλους σας; Ή σκεφτείτε την τελευταία επικοινωνία που κάνατε για τη δουλειά σας. Σκεφτείτε πόσο δυσκολεύεστε όταν σας έρχονται οι μισές από τις πληροφορίες που έχετε ανάγκη για να κάνετε αυτό που πρέπει και μετά σας τη λένε κιόλας που δεν έχετε κάνει αυτό που ανέμεναν από εσάς.

Είναι σημεία των καιρών και αυτά. Όταν τα εργαλεία που εφευρίσκονται μας κάνουν τη δουλειά μας πιο εύκολη και εμείς, παρόλα αυτά, βρίσκουμε λόγους να εξακολουθούμε να δυσκολευόμαστε. Γιατί είμαστε drama queens από τη φύση μας και πρέπει για κάτι να παραπονιόμαστε.

Δεν είναι δύσκολο παιδιά μου να λέμε αυτό που θέλουμε πραγματικά να πούμε. ΟΚ, κάποια πράγματα χρειάζονται τακτ ή να μην ειπωθούν ακριβώς όπως είναι. Αλλά το νόημα μπορεί να επικοινωνηθεί ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και ανοιχτοί λογαριασμοί. Αν έχουμε μια πληροφορία που μπορεί να διευκολύνει τον συνεργάτη μας ή τον συνομιλητή μας, γιατί να μην την πούμε; Γιατί να μην τον γλιτώσουμε από διπλό και τριπλό κόπο; Δεν θα θέλαμε άλλωστε να κάνει και ο άλλος το ίδιο για εμάς;

Δεν θέλει και καμιά φιλοσοφία, δεν είναι αναγκαίο να έχει διδακτορικό κάποιος για να το καταφέρει. Λίγο να βάλουμε τα ποδαράκια μας στα παπούτσια του άλλου πρέπει και να προσπαθήσουμε να αισθανθούμε τη δυσκολία του.

Πολλά πράγματα θα ήταν ευκολότερα, πολλούς πονοκεφάλους θα σώζαμε αν επικοινωνούσαμε καλύτερα, αν λέγαμε όσα έπρεπε να πούμε και δεν τα αφήναμε να αιωρούνται ή δεν τα κρατούσαμε για να έχουμε… «πλεονέκτημα». Από ερωτικές απογοητεύσεις μέχρι επαγγελματικές αποτυχίες. Η επικοινωνία είναι δύναμη άλλωστε όταν την ασκείς και όχι όταν τη «φυλακίζεις». Τότε απλά αχρηστεύεται.